Bidwell George Zdobywca Anglii Wilhelm I z Normandii

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Noś toprzezwisko z dumą jak sztandar, dopóki nie zarobisz na inne: może cię kiedyśnazwą Wilhelmem Zmiałym albo Wilhelmem Dobrym.Pamiętaj tylko, że musiszbyć zarazem odważny i przezorny.Radzę ci teraz udać się na objazd ziem twegoksięstwa.Do wielu przemówi właśnie twoja młodość.Wez ze sobą silną eskortę,złożoną z ludzi, którym możesz w pełni ufać.Osbern de Cr�pon i Thorold de Neufmarch� będą na czele orszaku zaproponował Wilhelm. Bardzo dobrze.Oni życie za ciebie oddadzą w razie potrzeby.I są inni jeszczespośród tych, którzy ci towarzyszyli w drodze powrotnej z Francji, także dzielni iwierni. Niech giną zdrajcy, nie moi przyjaciele odrzekł chłopiec. - Amen.Ale Bóg bywa nieprzenikniony w swoich celach.Księstwo, które młody Wilhelm odziedziczył, stanowiło część kontynentu,przeżywającego podówczas gospodarczy rozkwit.Złożyło się na to kilka przyczyn,między innymi związanych z postępem rolnictwa.Budowano młyny wodne,zaprzęgając siłę rzek i strumieni do mielenia ziarna; wynalazek podkowy i udoskona-lenie chomąta pozwoliło zwierzętom pociągowym udzwignąć większe ciężary;ulepszone pługi orały głębsze skiby.Wprowadzano coraz powszechniej system 55 gospodarki trójpolowej.Ulepszenia pomnażały zbiory, wieśniacy mogli nadwyżkisprzedawać na rynkach za pieniądze.Prócz tego, coraz mniej było rabunkowychnajazdów Wikingów, odstraszanych lepszą organizacją obrony wybrzeży,silniejszymi wojskami.Zyski, które przynosił handel, coraz częściej oparty na pieniądzu, wypierającymdawny handel wymienny, przeznaczano na budownictwo.Powstawały kościoły iklasztory wiele ufundowanych przez Wilhelma po jego dojściu do pełnoletności gościńce, mosty, targowiska, szpitale, doki portowe a także zamki dla obronyprzeciwko najazdom z zewnątrz oraz jako czynnik stabilizacji wewnętrznej.Do chwili śmierci księcia Roberta Normandia wyróżniała się pod względemzamożności, organizacji i wewnętrznego pokoju spośród większych księstw lennychFrancji.Kilku następujących po sobie energicznych książąt utrzymywałonormandzkich wasali z natury krnąbrnych, jak i baronowie innych ziem wposłuszeństwie.Bardziej awanturnicze duchy wyprawiały się na poszukiwanieprzygód do Hiszpanii i Włoch.Jednakże cechy anarchii feudalnej samowolne wymierzanie tak zwanejsprawiedliwości, przywłaszczanie przez baronów podatków, należnych księciu,zbrojne rozstrzyganie osobistych sporów nie były całkowicie wykorzenione, tylkojakby się przyczaiły, gotowe odrodzić się na nowo pod rządami władcy słabego inieudolnego.Takim okazał się regent Alain z Bretanii.Gdy nominalnym władcązostał małoletni bastard, pojawił się nowy czynnik, sprzyjający zamieszkom.Ródksiążęcy Rollona i jego następców bardzo swobodnie traktował więzy małżeńskie.Nieślubnych potomków było wielu, a każdy, mianowany wasalem księcia, trzymałtytułem lenna znaczne posiadłości i mógł powołać pod broń poważne siły wojskowe.Kro- 56 nikarz z XII wieku, Wilhelm z Jumieges, opowiada, że to ci krewniacy z nieprawegołoża najwięcej się oburzali z powodu sukcesji Wilhelma i mieszali się do wszelkichintryg i buntów przeciw niemu.Niebezpieczeństwa, zewsząd zagrażające panowaniu Wilhelma, równoważyła dopewnego stopnia przyjazń jego lennego zwierzchnika, króla Henryka francuskiego.Monarcha Francji miał prawo nie zawsze co prawda respektowane rozstrzygaćwszelkie spory między swymi lennikami albo pretendentami do księstw lennych.Poparcie króla Henryka dawało przewagę nad rywalami chłopcu, który wstąpił natron jednego z największych księstw lennych Francji.Omawiając ponownie w Rouen z Osbernem sprawę zamierzonego objazduksięstwa i ostrzeżenia Herlwina, Wilhelm powiedział z zaciekłością młodych lat iniedoświadczenia:Zabiję każdego, kto się okaże moim wrogiem, zdrajcą pamięci mego ojca!Spokojnie, mości książę, spokojnie odrzekł Osbern. Nie traćmy czasu nadaremne gesty i wielkie słowa.Twoi wrogowie nie wyzywają cię jawnie.Będąraczej usiłowali zadać cios z zasadzki, po kryjomu.Po pierwsze musimywiedzieć na pewno, kto jest ci nieprzyjazny.Trzeba każdego wypróbować.Podrugie, my sami musimy mieć się na baczności bez ustanku.Od tej chwiliThorold i ja będziemy sypiali: jeden w twojej komnacie, drugi przed drzwiamido niej.Postanowiono, że objazd rozpoczną od Caen, następnie udadzą się do Falaise iLisieux.Jeszcze przed wyjazdem książęcej kawalkady Wilhelm, któremu przy-pomniał o tym Herlwin, ofiarował swemu dziadowi Fulbertowi, garbarzowi,posadę zwykłą syneku-rę -w zamku Falaise, by mógł dożywać ostatka dni w dobrobycie i spokoju.Alematka Arl�tty nie zgodziła się zamieszkać w przydzielonej im kwaterze na zamku.Uparła się, by pozostać w ich dawnej chacie, twierdząc, że mniej tu będzie narażonana niebezpieczeństwo niż na zamku.Stary Fulbert wracał więc co wieczór na noc dochaty.Podczas objazdu Wilhelm znowu spotykał siię wszędzie z serdecznym przyjęciemze strony skromnych poddanych.Kobiety uśmiechały się do krzepkiej i hardejpostaci chłopca.A chociaż nawet mężczyzni niekiedy potrząsali głowami i pytali, jaktakie dziecko może rządzić Normandią to gdy podjeżdżał do nich na polach lub naulicach i wdawał się w rozmowy, przyznawali, że za jego chłopięcym urokiem kryjesię już zapowiedz przyszłego autorytetu władcy.Ostrzeżenie hrabiego Herlwina o nieprzychylności możnych panów i środki,podjęte przez Osberna dla bezpieczeństwa Wilhelma przydały się bardzo.Długie,codzienne jazdy męczyły chłopca.Zapadał w twardy sen.Pewnej nocy poczuł, jakktoś nim potrząsa i usłyszał głos Thorolda:Przebudz się, książę, przebudz się! Wilhelm usiadł na posłaniu, przecierającoczy:O co chodzi, Thoroldzie?Za całą odpowiedz owinięto go pośpiesznie w koc, okrywając mu też głowę.Wydawało mu się, że się udusi.Czuł, że go przerzucono jak worek, w poprzeksiodła, a koń galopował co sił, przynaglany przez Thorolda. Leż cicho! uspokajał go wierny przyjaciel.Zcigamy się o życie!Wilhelm znalazł uchylony róg koca i mógł swobodnie oddychać.Serce biło mumocno w świadomości niebezpieczeństwa.Nie czuł się teraz wcale jak ksią- 58 żę: zawinięty w koc, uciekając nie wiadomo przed czym.Wreszcie koniowi ściągnięto cugle, Thorold uniósł nieco swego młodego pana nasiodle, odkrył mu głowę.Rześkie nocne powietrze otrzezwiło chłopca.Tu będziemy bezpieczni rozległ się głos Osberna. Znam to miejsce.Trzeba nam świeżych koni, jeśli chcemy dalej jechać jutrzejszej nocy odrzekłThorold.Pomyślimy o tym, ale teraz na strych, szybko! ponaglił Osbern [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne