[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Uniósł maskę na twarzyHope i nagle zrozumiał, dlaczego Sally zakochała się w niej.Ból zmieniłjej twarz.Wtedy dotarło do niego, że jej czyn był darem zarówno dlaniego, jak i dla Sally, i Ashley.- Musiałam krwawić na podłogę.Jeśli policja.Scott skinął głową.Zastanowił się, co powinien zrobić.- Poczekaj tutaj.Dasz radę?378- Wszystko w porządku - powiedziała Hope, chociaż wcale tak niebyło.- To zadrapanie, nie kontuzja - wyszeptał.Jeśli ktoś ma tylko za-drapanie, a nie kontuzję, może grać dalej.Jeśli jest kontuzjowany - niemoże.- Zaraz wracam.Scott poszedł za róg zadaszenia i przykucnął, żeby lepiej się schować.Przyglądał się leżącym w nieładzie częściom mechanizmów, rozrzuco-nym narzędziom, pustym puszkom po farbie i stosowi gontów na dach.Wiedział, że gdzieś tu, kilka metrów od niego jest to, czego potrzebuje,ale nie był pewien, czy zdoła to zauważyć w mroku.Miej szczęście, wyszeptał.Wtedy zobaczył to, o co mu chodziło.Czerwony, plastikowy konte-ner.Proszę, nie bądz
pusty.Podniósł kontener, potrząsnął nim i wyczuł, że jest pełny do jakiejśjednej trzeciej.Płyn, który w nim był, zachlupotał.Odkręcił korek i na-tychmiast uderzył go niedający się pomylić z niczym innym odór zwie-trzałej benzyny.Scott nachylił się i najszybciej, jak tylko potrafił, wymknął się spodzadaszenia, przebiegł przez plamę światła i wpadł w drzwi.Przez chwilę chciało mu się wymiotować.Musiał zwalczyć gwałtownyprzypływ nudności.Kiedy za pierwszym razem wszedł do domu, byłcałkowicie skupiony na Hope i wyciąganiu jej z pola walki.Tym razemznalazł się sam na sam z ciałem starego O Connella.Spojrzał na podłogę,spostrzegł krew i wykręconą w potwornym grymasie twarz człowieka.Sapnął i nakazał sobie spokój, ale bez skutku.Czuł, jak serce mu wali.Pokryte krwią szczątki błyszczały, jakby pomalowano je krzykliwymi ko-lorami.Gwałtowna śmierć, pomyślał, sprawia, że wszystko wokół stajesię jaśniejsze, a nie ciemniejsze.Scott oddychał z trudem, szedł nierównym krokiem.Spojrzał na miejsce, w którym znalazł Hope przygniecioną ciałemstarego.Tam musiała być krew.Spostrzegł czerwone plamki na podło-dze.Pokropił to miejsce benzyną.Resztę wylał na spodnie i koszulę ojcaMichaela.Rozejrzał się, zobaczył ścierkę do naczyń i zamoczył ją w mie-szance krwi i benzyny gromadzącej się na piersi starego.Wepchnąłszmatę do kieszeni.Znów zagroziły mu nudności.Sięgnął ręką, żeby znalez
ć oparcie, alesię powstrzymał.Każda sekunda spędzona w miejscu, gdzie popełnionomorderstwo, pomyślał, zwiększa prawdopodobieństwo, że zostawi sięślady po sobie.Wstał, rzucił pojemnik w kałużę benzyny i podszedł dopiecyka.Na blacie obok palników gazowych leżały zapałki.Zbliżył się do drzwi, podpalił całe pudełko i rzucił je na pierś staregoO Connella.379Benzyna buchnęła płomieniem.Przez sekundę Scott stał jak skamie-niały, patrząc, jak ogień się rozprzestrzenia; potem odwrócił się i wy-biegł na dwór.Znalazł Hope opartą o ścianę zadaszenia.Ręką w rękawiczce obejmo-wała nóż, nadal sterczący z jej boku.- Będziesz musiała kawałek iść - powiedział.- Mogę chodzić.- Jej głos zabrzmiał chrypliwie.Oboje szli, trzymając się nieoświetlonych miejsc, aż znalez
li się naulicy.Scott objął ramieniem Hope tak, żeby mogła się na nim oprzeć.Powoli kroczyli przez ciemności.Kierowała go do swojego samochodu.%7ładne z nich nie obejrzało się na dom O Connella.Scott modlił się, byogień, który podłożył, rozpalał się wolno, żeby minęło parę minut, zanimktoś z sąsiedztwa zauważy płomienie.- Jak się czujesz? - wyszeptał.- Dam radę - odparła Hope, opierając się o niego.Nocne powietrzepomogło jej oczyścić myśli, ale każdy krok sprawiał, że przeszywał jąostry ból.Czuła się na przemian pewna siebie i silna albo zrozpaczona isłaba.Wiedziała, że bez względu na to, jak Sally zaplanowała pozostałączęść nocy, nic nie pójdzie już zgodnie z planem.Mówiła jej to krewcieknąca z rany.- Nie zatrzymuj się - ponaglił ją Scott.- Ot, parka na raz
nym, nocnym spacerze - rzekła Hope, żartującmimo bólu.- Musimy pójść w lewo, a samochód powinien być przednami, w połowie ulicy.Każdy krok zdawał się być wolniejszy od poprzedniego.Scott niewiedział, co zrobiłby, gdyby nadjechał jakiś samochód albo gdyby ktośwyszedł i ich zobaczył.W oddali słyszał szczekanie psów [ Pobierz całość w formacie PDF ]