Wenus w sieci .rtf M. J. Rose

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powoli sięgnęła po jeden z nich.226ZrodaPozostało dziewięć dni227ROZDZIAA CZTERDZIESTY �SMYJordain zamknął teczkę z życiorysami psycho-logów kryminalnych.%7ładen z nich nie wydał mu sięwystarczająco doświadczony.Znał kogoś, kto ideal-nie nadawałby się do tej pracy.Wprost idealnie,gdyby nie milion osobistych powodów.Poza tym,dlaczego Morgan miałaby chcieć zamienić swójinstytut na wydział policji w Nowym Jorku?To on wolałby, żeby to właśnie Morgan, a nienikt inny, wyjaśniał mu meandry ludzkiego umysłu.- Detektywie?Tana Butler stanęła w drzwiach jego biura zestertą papierów w ręce.Poprzedniej nocy Jordain daljej komputer Leightmana i polecił dopilnować, abyinformatycy pracowali nad nim dwadzieścia czte-ry godziny na dobę.Nie spodziewał się, że tak szyb-ko coś znajdą.- Napijesz się kawy? - spytał, wstając, żeby po razkolejny napełnić swój kubek.Podziękowała mu.Wiedział, że Butler zawsze odmawia, a mimo tozapytał.- Leightman jest z całą pewnością klientem Glo-balu, a także kilku dziesiątek podobnych stron.Wpadł w poważne uzależnienie.Zawsze posługujesię adresem bob205 i.- Czy na jego twardym dysku są e-maile do tychkobiet? - przerwał jej.- Nie ma.Ale zawsze istnieje możliwość - infor-matycy teraz to sprawdzają - że wysyłał e-maile,których szukamy, a potem je kasował.To powinnozająć jeszcze parę godzin.228- Może jednak ktoś chce go wrobić.Tak jak mówił.- Tak czy owak, dowiemy się tego.- Tylko szybko.On jest sędzią, Butler.- Nie musisz mi przypominać.- Zawahała się.- Coś jeszcze?- Znalezliśmy coś, o czym powinieneś wiedzieć.- Nie podoba mi się twój ton.Potrząsnęła głową.- Jeszcze mniej spodoba ci się to, co powiem.- Okej, napięcie sięgnęło zenitu.Co jest?- Sędzia Leigthman jest pacjentem doktor Snow.Znalezliśmy jego e-mail do niej w sprawie sesji.I jeje-mail potwierdzający termin.- Cholera.- Pomyślał przez kilka sekund.Szukałjakiegoś wyjścia.- Stary e-mail?- Nowy.Z zeszłego tygodnia.Ale ich korespon-dencja trwa od miesięcy.- Dzięki.Daj mi znać, co jeszcze znajdziecie, alboczego nie znajdziecie, jak najszybciej - powie-dział Noah, odprawiając Tanę.Oparł plecy o krzesło i wlepił wzrok w szkaradnewyciszające kafle na suficie.Nie znosił tych białychkwadratów z paskudnymi dziurami, jakby wydrążo-nymi przez robaki.Och, Morgan, pomyślał, jak mam usiąść naprze-ciw ciebie przy stoliku i nie zapytać cię o to? Uderzyłpięścią w biurko i poczuł to uderzenie w nadgarstku.229ROZDZIAA CZTERDZIESTY DZIEWITYKiedy przyjechałam do instytutu o wpół do ósmejrano, otworzyłam bramę swoim kluczem.W holubyło jeszcze ciemno.Allison zaczynała pracę o ós-mej, a ci, którzy umawiali się na wcześniejsze sesje,musieli radzić sobie sami.Ciemność ani ogromne otchłanne przestrzenienigdy mnie nie przerażały, ale tego ranka byłamzdenerwowana i nie podobało mi się, że jestem tamsama i słyszę echo swoich kroków na marmurowejposadzce.Po drodze zapaliłam wszystkie światła, otworzy-łam drzwi aneksu i udałam się na górę do swojegogabinetu.Cienie z wolna rzedły.Meble zaczynaływyglądać normalnie.W instytucie panował też ziąb, tak jak bywaw pustych budynkach, zanim ktoś przyjdzie i zapełniprzestrzeń.Spałam niecałe cztery godziny, więc powinnambyć nieprzytomna.Tymczasem od porannego espres-so, które wypiłam za szybko, ubierając się do wyjścia, dotej chwili pełnej niepokoju, jaki rodził wemnie pusty budynek, rządziła mną nerwowa ener-gia.Wszystkie moje problemy kłębiły się w mojejgłowie.Usiadłam przy biurku, zerknęłam na zegarek i się-gnęłam po słuchawkę.Odpowiedział, zanim wybrzmiał pierwszy sygnał.- Bob, jestem w gabinecie.- A ja w garażu.230- Zostawiłam otwarte drzwi aneksu, tylko niechpan zamknie je za sobą i przyjdzie prosto do mnie.Przez pierwsze dziesięć minut mówił bez przerwy,ja zaś siedziałam w milczeniu, starając się nie okazy-wać zdziwienia.Pierwszym szokiem był dla mniefakt, że tak naprawdę Bob to sędzia Alan Leightman.Gdy tylko to do mnie dotarło, zdałam sobie sprawę,że to on poślubił Kirę Rushkoff.Kira Rushkoff, żona Alana, była uznaną prawnicz-ką specjalizującą się w kwestiach dotyczących Pier-wszej Poprawki.Widziałam ją kiedyś w telewizji- stała na schodach sądu na Dolnym Manhattanie,triumfująca i władcza.Patrzyła w dół do kameryi z pasją opowiadała o sprawie, którą właśnie wy-grała.Silny wiatr zdmuchnął jej kasztanowe włosy natwarz, ale ona nie zwracała na to uwagi.Sprawacywilna - między klientem Kiry, królem pornografii,i Stellą Dobson - przyciągnęła uwagę mediów.Niezauważyłam, czy Kira była ładną kobietą ani w jakimmogła być wieku, ani czy była wysoka czy niska.Takbardzo wciągnął mnie jej pełen wigoru wywód, jakważne jest zwycięstwo jej klienta dla Konstytucji.A więc mój pacjent - rozpaczliwie uzależniony odpornografii w Internecie - jest mężem tej kobiety?Dotąd miałam możność widzieć tę sprawę, tegopacjenta, tylko połowicznie.Teraz musiałam na no-wo ocenić wszystko, co mi mówił, w świetle tejnowej i najwyrazniej istotnej informacji.- A potem detektyw Perez powiedział.- Co?- Powiedziałem, że detektyw Perez miał nakazrewizji.- Było dwóch detektywów?231- Tak, Perez i Jordain.Już ich kiedyś spotkałem.W sali sądowej, cholera jasna.Co za pieprzoneupokorzenie.To katastrofa! O, a najlepsze, że Kiraweszła akurat na tę czarującą scenę.Widziała mniew kajdankach.- Założyli panu kajdanki? - Z trudem za nimnadążałam i z trudem przerabiałam w głowie wszyst-ko, co od niego słyszałam.Mój pacjent właśniewymienił nazwisko mojego kochanka.Czy powinnam wycofać się z tej terapii z powoduNoaha? Nie, jeszcze nie dotarliśmy do tego punktu.- Tylko dlatego, że próbowałem powstrzymaćich przed zabraniem laptopa.Kiedy się poddałem,zdjęli mi kajdanki i wyszli.Kira zamknęła się naklucz w sypialni.- Jego głos się załamał.Skupiłam się na jego twarzy, na wyrazie jegooczu, na jego postawie.- Alan, dobrze się pan czuje?- Nie zrobiłem nic niezgodnego z prawem.Wiepani o tym.- Tak.Nie spał całą noc, pod jego oczami widniały głębokiecienie.Zmarszczki na czole wydawały siędwa razy głębsze niż podczas naszego ostatniegospotkania [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne