[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.które wymagają doraz
nego rozwiÄ…za-oczywisCI^ nawet nie macie pojÄ™cia, wiÄ™c tym bardziej , Ltórycn * "ia- 0 K sic nad nimi zastanawiać!nie m°zec.wjele! - wybuchnęła panna Curtland.- MówiszTpoO JUZ '.,.«lbTpo to, \
eby nas obrazie! 'państwo równie\
nie jesteście wobec mnie zbyt uprzejmi,.tvm mowa.Przypominam, \
e sami mnie zaprosili-Nie wiecie, co mi odpowiedzieć, mejesteście w stanie podjąć inteligentnej dyskusji nad moimi ideami, więc wpadacie w gniew!_ Powiedział pan.\
e cenimy sobie fakt bycia Anglikami -wtrącił Gull.- Pan zaś manajwyraz
niej kompleks ni\
szości z powodu bycia Szkotem, i to nawet nie góralem z północy!Pańskie poglądy przejmują mnie nienawiścią!- I vice versa - odciął się Crimond.- Pan w ogóle zdaje się pałać nienawiścią do całegoświata, odkąd utracił pan swój chłopięcy wdzięk.- Ale\
CrimondzieL.- oburzyÅ‚ siÄ™ Gerard.- NienawidzÄ™ chamstwa - wykrzyknęła Rose - a ty je nam demonstrujesz!-Wy mi po prostu zazdroÅ›cicie - stwierdziÅ‚ Crimond.-sko r°Z
C'C'e' 130 tmiiem myśleć,umiem pracować, potrafię się obur^nlrowac ^dopiero teraz, gdy było ju\
najzwyczajniej ta odwołalnie za póz
no, \
epopeÅ‚niÅ‚a potwornÄ… zbec samej siebie, wobec tej bezbronnej, w peÅ‚ni puncafl3' W°wanej, najpeÅ‚niej obecnejludzkiej istoty, którÄ… tak ju\
uksZta j 7CZyła Skazała samą siebie na dozgonne, okrut-sumienia, na \
ycie w wiecznym kłamstwie.Została ne wyrzuty , mvśienie o tym utraconymdziecku, do końca" ma na Cl w Bojarówce.Jeanie, mój skarbie, nie spraw mi- Co ty zamyślasz?- To prosta, długa droga.dwa rozpędzone się spotkać.Wychodząc z British Museum w porze lunchu G dzwonił do Jcnkina i dowiedział się odeń.\
eTamar " ***** U~ przygnÄ™biona, siedzi obecnie u Lily i ma siÄ™ podobno^dT^ Riderhood.który wÅ‚aÅ›nie wróciÅ‚ od Violet, nie widziaÅ‚' ° ***'' (sytuacja przedstawiaÅ‚a siÄ™ bowiemniejasno), \
eby prn^°^ niepokoić.Hernshaw.któremu caÅ‚kiem co innego zaprzÄ…taÅ‚o^3 wÄ™.niepoczuÅ‚ siÄ™ bynajmniej zaniepokojony.UmówiÅ‚ siÄ™ z fen kinem, \
e wpadnie do niegowieczorem na drinka.Zjadł lunch w jakimś pubie, potem poszedł do St James's Park i usiadłna ławce nad jeziorem, \
eby zebrać myśli.Czuł się dziwnie, był jakiś podniecony,wystraszony.Stwierdził, \
e cały dr\
y.Nic potrafił się zdecydować, czy ten nastrój jest mumiły czy wręcz przeciwnie, ani le\
, czy go pochwala czy nie.Obie sceny z udziałemCrimonda, ich rozmowa w cztery oczy i póz
niejsze starcie  stypendysty" z członkamiGesellschaft, stały mu dotąd jak \
ywe przed oczami, wzbudzając niepokojące, splątaneuczucia.Jakiś czas siedział na ławce sztywno wyprostowany, potem uśmiechnął się.zmarszczył czoło, zagryzł wargę, pokręcił głową, wreszcie się otrząsnął.Znajoma, któraakurat tamtędy przechodziła, siostra Petera Mansona, choć go poznała, nie podeszła, \
eby sięprzywitać, poniewa\
(jak powiedziała bratu, gdy za dzwonił z Aten)  tak jakoś dziwniewyglądał".Na hściac i z
dz
błach trawy iskrzył się szron.A
awka była mokra, więc Gerardrozło\
ył na niej egzemplarz  Timesa".W powietrza ^ ło się przenikliwy chłód.Słońce chyliłosię ku zachodowi i* nach urzędów przy Whitehall zapalały się ju\
światła.Zac^ ^ łunaupodobniła naje\
one pinaklami i w'c/ycz'}- "' Jeszcze nie wiem.Mo\
e do Afryki, mo\
e do Ameryki iowej.- Chodzi mi po głowie takizamiar.Wiesz, chciałby! się wyrwać z Anglii i robić coś innego, czym innym się"^Zamiar, jaki ci chodzi po głowie, pachnie mi ucieczką -stwierdził Gerard.- To sąromantyczne mrzonki, sentymentalne fanaberie! Po prostu przejadła ci się ju\
belferka.Zastary jesteś na to, by brać sobie na barki wszystkie niedole Afryki czy Ameryki Południowej.To\
na to \
ycia nie starczy! Chyba nie mówisz powa\
nie.- Nie zamierzam tam jechać jako doradca, przywódca czy ktoś taki.- Naturalnie, przewidziałeś dla siebie rolę sługi, najni\
szego z najni\
szych! Tyle \
e z.niewykwalifikowanego sługi nie pierwszej ju\
młodości raczej nie będzie tam wielkiegopo\
ytku.Ciebie pociąga po prostu myśl o znalezieniu się w scenerii wielkie-g0 cierPienia.Czy się mylę?- Dlaczego jesteś taki kąśliwy? - spytał pogodnie Jenkin.-chodz
prawo do marzen? Do teS° jednak zamiaru pod-tego "? caÅ‚kiem powa\
nie.ZjakiegoÅ› powodu.wcale nie dla-" ym miaÅ‚ siÄ™ za kogoÅ› wyjÄ…tkowo zdatnego.^atem czemu?"¦" Bo tak m " ¦rzec2y w Sle- P° prostu zamarzyÅ‚o.OczywiÅ›cie, jest coÅ› na ^e§o ci tW°'m Popuszczeniu, \
epociÄ…ga mnie sceneria wiel-°choty 2 j'^ma' ale t0 powód drugorzÄ™dny.ZresztÄ… nie mam- DomyÅ›l 
P°bUdek' 'akie mila- kierUJa-"'U' Leszka"11 S'C" C^cesz zna'ez
ć na pierwszej linii fron-Piek|e c gdzieÅ› na koÅ„cuÅ›wiata, w jakimÅ› egzotycznym^c*nie.nie¦7-e to romantyczna mrzonka?uwa\
asz- Absolutnie.To znaczy wcale nie uwa^ mantyczna mrzonka.y to była ro.- Proszę cię, nie jedz
!- Dlaczego? Powiedziałem tylko, \
e nad tym prze- Potrzebujemy cię.Ja cię potrzebuję."^'Wam.- Mój ty Bo\
e!.Poradzicie sobie beze mnie, jak m ' Poza tym ju\
postanowiłem.Pora najakąś zmianę^z*^ zawsze mogę wrócić.Wiesz, chyba się jednak napiję ^Jenkin zniknął w kuchni, pomrukując pod nosem ze zdene wowania.Spoglądając za przyjacielem, patrząc na jego plecy, na niemiłosiernie zawsze wygniecionydół marynarki, Gerard poczuł takie rozrzewnienie, \
e omal nie krzyknął.Z tego nic dobregonie wyniknie, przestrzegł się w myślach, niczego w ten sposób nie osiągnę.Zdą\
yłem go ju\
zaniepokoić, to okropne.Nie zechce teraz podjąć na serio \
adnej mojej sugestii, ka\
dą z.miejsca odrzuci.Jenkin wrócił ze szklanką i puszką piwa.- Wyjedz
my gdzieś razem na wakacje - zaproponował Gerard.- Tylko we dwóch.Od lat tegonie robiliśmy.A właściwie czemu? - zapytał sam siebie.Nic nie stało na przeszkodzie, bym na taki wspólnywyjazd nalegał.- Masz na myśli pieszą wędrówkę przez Lake District? Przeczekiwanie deszczu pod jednymnamiotem?- Nie.Myślałem raczej o jakimś dobrym hotelu we Florencja Pomysł z namiotem wydał musię jednak równie\
, dośćszący" -aro sie- Zgoda, jeśli na wiosnę jeszcze tutaj będę.Obawiajednak, \
e nie.Widzisz, coś mi mówi:  teraz albo mg ^- Moglibyśmy przecie\
podró\
ować razem [ Pobierz całość w formacie PDF ]