[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wzniecił jąw obronie wywłaszczonych rolników mąż pretorski, członek kolegiumpontyfików, wielkoduszny i światły człowiek, Tyberiusz KlaudiuszNeron258, ojciec Tyberiusza Cezara.Również wojnie kampańskiej przy-bycie Cezara położyło definitywny kres.Któż zdoła nadziwić się zmianom losu i niepewności spraw ludz-kich? Któż nie żyje nadzieją, że przyszłość przyniesie poprawę te-raz
niejszej sytuacji, bÄ…dz
nie drży na myśl, że zamiast oczekiwanegodobra spotka go zło?Liwia, córka szlachetnego i dzielnego Klaudiana Druzusa, urodze-niem, prawością i urodą najznakomitsza z Rzymianek, potem małżonkaAugusta, a po jego odejściu do bogów  kapłanka i córka, wtedy mu-siała uciekać przed orężem niebawem swego Cezara, tuląc w ramionachjego przyszłego syna, niespełna dwuletniego Tyberiusza, dziś mścicielaimperium rzymskiego; wędrując bezdrożami, by uniknąć zbrojnegopościgu żołnierzy, i samowtór  by łatwiej się ukryć, dotarła do wy-brzeża morskiego, skąd wraz z małżonkiem Neronem przeprawiła sięna Sycylię.76.Wzmianki, jakiej bym nie poskąpił obcym, nie odmówię mojemudziadkowi.256L.A n t o n i u s, konsul z 41 roku.257Pod koniec lutego 40 roku.258Ti.Claudius Nero, pretor z 42 lub 41 roku. 74Gajusz Wellejusz, pierwszy obywatel Kampanii, w zaszczytnej ko-lejności wybrany przez Gneusza Pompejusza w skład trzystu sześćdzie-sięciu sędziów, przełożony oddziałów rzemieślniczych w armii Pompe-jusza i Marka Brutusa, a następnie również Tyberiusza Nerona, utrzy-mywał ze swym zwierzchnikiem serdeczną przyjaz
ń i stąd popierał jegostronnictwo.Kiedy Neron ustąpił spod Neapolu, Wellejusz nie mogącmu towarzyszyć z powodu podeszłego wieku i słabego zdrowia, przebiłsię mieczem.Cezar zezwolił Fulwii bez szwanku opuścić Italię razem, z Plankiem,towarzyszem kobiety w ucieczce.Azyniusz Pollion z siedmioma legionami przez długi czas zachowałpod władzą Antoniusza Wenecję, gdzie przeprowadził wiele udanychoperacji wojskowych w pobliżu Altinum i innych miast.Następnie skie-rował się do Antoniusza.Spotkawszy po drodze błąkającego się nadalDomicjusza  który, jak już mówiłem, po śmierci Brutusa ustąpiłz jego obozu i ogłosił się wodzem swojej floty  nakłonił go radą i po-ręką bezpieczeństwa do połączenia się z Antoniuszem.Każdy, kto oceniasprawiedliwie czyny ludzkie, przyzna, że przez pozyskanie Domicjuszanie mniej dobra wyświadczył Pollion Antoniuszowi niż AntoniuszPollionowi.Następnie powrót Antoniusza do Italii i przygotowania podjęteprzeciw niemu przez Cezara wzbudziły obawę przed nowa wojną, leczpod Brundyzjum został zawarty pokój259.Podówczas wyszły na jaw zbrodnicze knowania Salwidiena Rufu-sa260, który, urodzony niewiadomo z kogo i gdzie, wprost ze stanu ry-cerskiego wybrany konsulem, co przed nim osiągnął jedynie GneuszPompejusz i sam Cezar, zdobycie najwyższych godności uważał za małysukces; chciał wstąpić na wyżyny, z których mógłby ujrzeć pod swymistopami i Cezara, i rzeczpospolitą.77.Wtedy na ogólne żądanie ludności, której wskutek plagi kor-sarstwa na morzu dokuczała drożyzna i głód, pod Misenum zawartopokój również z Pompejuszem261.Goszcząc na okręcie Cezara i Anto-niusza, Pompejusz z dużą dozą dowcipu powiedział, że wydaje przyję-cie na swoich pokładach262; czynił aluzję do nazwy dzielnicy, w którejstał dom jego ojca zagarnięty przez Antoniusza.Na mocy traktatu po-kojowego zawartego w Misenum Pompejusz miał otrzymać Sycylięi Achaję, na czym jednak jako wichrzyciel z natury nie mógł poprze-259Początek paz
dziernika 40 roku.260Zdradził je Oktawianowi sam Antoniusz.261Wiosną 39 roku.262Gra słów: carinae = kile okrętowe, Carinae = dzielnica rzymska międzywzgórzami Caelius i Esquilinus. 75stać.Tyle jedynie pożytku przyniósł ojczyz
nie swym udziałem w ukła-dach, że wszystkim proskrybowanym i innym, którzy z różnych przy-czyn do niego zbiegli, zapewniono powrót i bezpieczeństwo.Dzięki tejklauzuli rzeczpospolita odzyskała wielu sławnych mężów, jak Klau-diusz Neron, Marek Silanus263, Sencjusz Saturninus264, Arruncjusz265i Tycjusz266.Stacjusz Murkus natomiast, który przypływając ze swąsławną flotą powiększył w dwójnasób siły Pompejusza, z jego rozkazuzginął na Sycylii.Fałszywych oskarżeń dostarczyli Menas i Menekrates,nie mogący ścierpieć obok siebie tak wielkiego męża.78.W tym czasie Marek Antoniusz poślubił siostrę Cezara, Oktawie.(Spod Misenum) Pompejusz powrócił na Sycylię, Antoniusz do za-267morskich prowincji, poważnie zagrożonych przez ataki Labienusa ,który przeszedłszy z obozu Brutusa do Partów sprowadził ich armię naterytorium Syrii i zabił legata Antoniusza.Z najez
dz
cą rozprawił siędzielny wódz, Wentidiusz (Bassus).Labienus padł w bitwie.Legły rów-nież pokotem zastępy partyjskie, wśród nich królewski syn, sławnymłodzieniec Pakorus.Cezar tymczasem w trosce, by największy wróg karności wojskowej,bezczynność, nie podkopała dyscypliny żołnierzy, częstymi wyprawamido Ilirii i Dalmacji wyrabiał w armii doświadczenie wojenne i odpor-ność na niebezpieczeństwa.W tym okresie Domicjusz Kalwinus268, który po konsulacie otrzy-mał w zarząd Hiszpanię, dał przykład surowości, godnej dawnych epok:za haniebną ucieczkę z pola walki kazał zatłuc na śmierć kijami set-nika pierwszego manipułu, imieniem Wibillus.79.Ponieważ flota i rozgłos Pompej usza z dnia na dzień wzrastały,ciężar nowej wojny postanowił wziąć na swoje barki Cezar.Odpowie-dzialnym za budowę okrętów, zaciąg żołnierzy i wioślarzy tudzież ichzaprawę do służby morskiej został Marek Agryppa.Szlachetnej cnoty człowiek, wyższy nad trudy, brak snu i niebez-pieczeństwo, potrafił Agryppa być posłuszny jednemu, innym pra-gnął rozkazywać; zwłoki w niczym nie uznawał, z zamiarami łączyłczyny [ Pobierz całość w formacie PDF ]