Alcott Luisa May Dluga i zgubna pogoĹ miĹosna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Lito, jak się tu znalazłeś? Gdzie się podziewałeś? A ja jużcię opłakałam.Drogi Lito, usiądz, opowiadaj! - wołała, zapo�mniawszy o wszystkim wobec radości z odnalezienia chłopca,ulgi, że jego śmierć nie obciąża Tempesta.Mały Sabaudczyk czekał na dole; Honoryna też chciała sięoddalić, ale na prośbę Rozamundy została, by dzielić szczęściedwojga przyjaciół.- Dobrze, opowiem, choć ciężko mi przyjdzie zle mówićo moim.o pani.no, o panu.- plątał się Lito, nie chcączdradzić wiedzy, która, jak mu się zdawało, jest jego wyłącznątajemnicą.- O twoim ojcu, Lito.On nie był moim mężem.Wiem jużwszystko.Twoja matka zjawiła się kiedyś w Valrosie", wtedypoznałam prawdę i natychmiast uciekłam.Filip jest dla mnienikim.Mów, potem przyjdzie kolej na mnie.Lito trzymał Rozamundę za rękę i od czasu do czasu gła�skał ją czule, tą niemą pieszczotą wyrażając miłość, której niepotrafił oddać słowami.- Tego dnia - zaczął - kiedy on znalazł list i był taki wście-kły, a ty, pani, jużeś poszła do siebie, groził, że mnie zabije.Anula & Irenascandalous115Próbował wymóc na mnie obietnicę, że napiszę list z oświad�czeniem, że pragnę pozostać przy nim.Wiedziałem, że jest mo�im ojcem, choć matka mi tego nie zdradziła, ale niczego munie przyrzekłem.Tej nocy Baptysta wywiózł mnie daleko zawzgórza, do ponurego klasztoru, i tam zostałem pogrzebany zażycia.- No, teraz rozumiem, co miał na myśli Baptysta, kiedy mó�wił wskazując na wzgórza, że nikt nie podejrzewa, iż tam ciępogrzebano.Ale co się stało w gaju oliwnym, gdzie natrafi�łam na świeżo usypaną mogiłę i znalazłam ozdobę z twojegofezu? Wówczas, kochanie, pomyślałam, że już cię nie mawśród nas.Chłopiec uśmiechnął się, westchnął i rzekł ze smutkiem:- To grób mojego ukochanego psa.Baptysta zabił go z nie�nawiści do mnie.Tamtej nocy biedny Leo nie odstępowałmnie; błagałem, by pozwolono mi go ze sobą zabrać, wtedyBaptysta zastrzelił go na moich oczach i zakopał, aby pomy�ślano, że pies zniknął wraz ze mną.Filigran z moim świętympatronem, który szczególnie lubiłem, bo dostałem go w podar�ku od ciebie, pani, zgubiłem zapewne podczas szamotaninyz Baptystą.Tak wygląda tajemnica oliwnego zagajnika, któraspędzała ci sen z powiek.- Bogu dzięki! Teraz pojmuję.Mów dalej, Lito.- W San Andre było po prostu okropnie: wszyscy tacy suro�wi, poważni, lodowaci.Nie mogłem tego ścierpieć i przed mie�siącem zbiegłem.Już wcześniej próbowałem ucieczki, ale bezpowodzenia.To było istne więzienie! Wreszcie stary Tomaso,ogrodnik, zlitował się nade mną i uległ moim prośbom.Pewne�go wieczoru, kiedyśmy razem pracowali, pozwolił mi się wy�mknąć.Kazał mi odszukać swego znajomka, który mieszkaw dolinie.Odnalazłem go.Okazało się, że jest bardzo biedny,i wszystko, co mógł mi dać, to zgrzebne odzienie.Nie miałempieniędzy, ale pomogli mi dobrzy ludzie i tak znalazłem sięw Paryżu.Mam zamiar dotrzeć do Anglii, do matki.W Paryżuspotkałem przypadkiem życzliwego Włocha, któremu opowie�działem moją historię; dał mi lirę, żebym grając z AntonemAnula & Irenascandalouszarobił trochę grosza i mógł jak najszybciej dostać się do An�glii.Wiedzie mi się dobrze i niezadługo zobaczę matkę.- Co za szczęście, że masz gdzie się schronić! - westchnęłaRozamunda z bólem w sercu.- Jedz ze mną, pani, nie, od dziś: Różo.Jedz do mojej mat�ki.Pokocha cię za dobroć, jaką mi okazałaś, i przyjmie cięz otwartymi ramionami, boś skrzywdzona przez los.Och, gdy�bym tak mógł mieć przy sobie i ją, i ciebie!- Nie, Lito.Nie mogę tego zrobić.Przyjmę pomoc każdejkobiety, tylko nie twojej matki.Jej litości nie zniosę.Wiem, żejest dobra, słyszałam w Valrosie", jak ciepło się o mnie wyra�żała.Błogosławię ją za to, ale nie będę błagać jej o zmiłowa�nie.-I Rozamunda zalała się łzami.Lito, choć niedorosły, wyczuł w jej słowach smutną prawdęi nie nalegał dłużej.Gdy.opowiedziała o swoich zamierze�niach, on zapomniał o własnych planach i zaczął prosić gorąco,by pozwoliła mu sobie towarzyszyć w roli opiekuna [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne