Domagalski Dariusz Sielntium Universi

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeden zaczął badać, wjakiej temperaturze woda się gotuje, co ją podgrzewa, jaką magęstość.To oczywiście pan.Ja natomiast stawiam pytanie za-dane przez drugiego człowieka: kto postawił imbryk i w jakimcelu?- Szukam zawsze odpowiedzi najprostszych i będących wzasięgu ręki.- Brzytwa Ockhama?- Tak.- Karpowski uśmiechnął się blado.- Mam swojąwłasną teorię powstania wszechświata, naszej planety, ludzi.Iuprzedzę pytanie: nie, nie wiem, co było wcześniej.Może kie-dyś do tego dojdziemy metodami naukowymi.Na razie są torozważania czysto teoretyczne zarówno dla naukowców, jak ikapłanów.Poruszamy się w sferze domysłów, z tym że ja od-rzucam ingerencję bytu nadprzyrodzonego.Wierzę w przypa-dek i chaos.Ba! Nawet zasada antropiczna budzi moje wątpli-wości.- Mówi ona o tym, że wszechświat posiada takie własnościfizyczne, aby mogło w nim rozwinąć się życie.Prawda?- Mniej więcej.- Więc odrzuca pan jakąkolwiek celowość istnienia? - spy-tał kardynał.- Według pana wszystkim rządzi przypadek.Czymam rację?- Zgadza się.- Na pewno słyszał pan tę historię.Idzie człowiek przezpustynię i nagle spostrzega nakryty stół pełen jedzenia i picia.Może pomyśleć, że ktoś to dla niego przygotował.Może rów-nież dojść do wniosku, że to atomy, przypadkowo stukając osiebie przez milion lat, doprowadziły w tym akurat momenciedo powstania zadziwiającej konfiguracji zastawionego stołu.Proszę mi powiedzieć, co jest bardziej prawdopodobne?- W matematyce istnieje teoria o powracaniu.Niech WaszaEminencja wyobrazi sobie, że identyczna sytuacja - stoimy tu irozmawiamy - powtórzy się jeszcze niejednokrotnie.Wszystkiecząstki we wszechświecie ruszają się w sposób losowy, nie-zmieniający miary, co oznacza, że każda konfiguracja musijeszcze kiedyś zaistnieć.Niestety, czas trwania wszechświatajest ograniczony, a okres oczekiwania na identyczne ułożeniecząstek znacznie dłuższy.- Niezwykle interesujące.- W nawiązaniu do tej teorii ja także mam anegdotę.- Na-ukowiec uśmiechnął się, teraz już życzliwiej.- Jeśli posadzimymilion małp przy milionie maszyn do pisania.- Wiem, wiem - wszedł mu w słowo Bernard Canton.-Jedna z nich po milionie lat napisze Hamleta.- Właśnie.Spojrzenia mężczyzn ponownie spotkały się w milczącejkonfrontacji, jednak nie były to już spojrzenia pełne niechęci,ale wyrażające szacunek dla poglądów adwersarza.- Dziękuję za spotkanie.- Kardynał mocno uścisnął rękęKarpowskiego.- Muszę przyznać, że było wielce pouczające.- Czy to oznacza, że Wasza Eminencja zmienił zdanie i te-raz nie będzie już przeszkadzał w realizacji projektu? - w głosienaukowca zabrzmiała ironia.- Tego nie powiedziałem.- A szkoda - rzekł Karpowski z udawanym smutkiem.-Mam nadzieję, że Wasza Eminencja jeszcze nas odwiedzi.Urządzimy sobie dłuższą pogawędkę teologiczno-naukową.- Nie omieszkam.Do tego czasu będę się za pana modlił.Może niedługo zmieni pan swoje poglądy - odrzekł lakonicznieCanton i ruszył w stronę swojej kwatery.Dyrektor projektu Raj Utracony stał jeszcze przez chwilę, zdumą spoglądając przez okno na majestatyczny kadłub MarkaAureliusza.- To niemożliwe! - wykrzyknął główny inżynier projektu KlausD�nker.Był człowiekiem odpowiedzialnym za wszelkie syste-my technologiczne, komunikacyjne i napędowe na MarkuAureliuszu.W niewielkim gabinecie znajdowali się jeszcze dyrektor Ste-fan Karpowski oraz dwaj profesorowie astrofizyki, Frank Minci Richard Brown.Ojcowie i twórcy projektu, genialne umysło-wości, najlepsi specjaliści w swoich dziedzinach.Teraz wszy-scy dyskutowali pochyleni nad panelem wyświetlacza.Na ichtwarzach malowało się niedowierzanie i troska.- Marek Aureliusz jest jeszcze w fazie budowy.Nie za-instalowaliśmy na nim żadnych systemów nadawania, takżetachionowych.Może to jakiś żart!? - D�nker był wyraznie zde-nerwowany.Marszczył krzaczaste brwi i co chwilę wydymałpulchne policzki.- Nie.Przekaz naprawdę doszedł do nas z Alfy Centauri -odparł rzeczowo Karpowski.- Inżynierze, proszę się uspokoić ijeszcze raz wyjaśnić, na jakiej zasadzie działa komunikacjatachionowa.- Może ja to zrobię - rzekł profesor Minc.- To nowadziedzina, którą dopiero rozwijamy.Nie wiem, na ile jest panobeznany z tematem?- Proszę zacząć od podstaw.- Tachiony to cząstki elementarne poruszające się szybciejniż światło.Na razie badaliśmy je tylko w warunkach laborato-ryjnych.Nazwa pochodzi od greckiego słowa tach�s, które zna-czy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne