[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.x
ajnis, ke el çiu martira larmo naski¸as no-vaj konfesantoj kaj ke çiu ¸emo sur la areno eÛi¸as en milojda brustoj.La cezaro vadis en sango, Romo kaj la tuta idol-ana mondo frenezis.Sed tiuj, kiuj jam havis sufiçe da krimojkaj frenezaîoj, tiuj, kiujn oni piedpremis, tiuj, kies vivo estiskonstanta malbonsorto kaj sufero, çiuj premitoj, çiuj mal-¸ojantoj, çiuj malfeliçuloj venis por aûskulti la strangan ra-konton pri Dio, kiu pro amo al la homoj lasis sin krucumi porelaçeti iliajn kulpojn.Trovante Dion, kiun ili povis ami, ili trovis tion, kion al328QUO VADIS?eLIBROneniu povis doni ¸is tiu momento la tiama mondo: la feliçonpro amo.Kaj Petro komprenis, ke nek la cezaro, nek çiuj liaj legiojvenkos la vivan veron, ke superverÿos ¸in nek larmoj, neksango kaj ke nur nun komenci¸as ¸ia venko.Li komprenisankaû, kial la Sinjoro revenigis lin de la vojo: çar tiu çi urbode fiereco, krimoj, malçasteco kaj potenco komencis esti liaurbo kaj duobla metropolo, el kiu fluis sur la tutan mondonla komando de la korpoj kaj de la animoj.329QUO VADIS?eLIBROÇAPITRO LXXIine plenumi¸is la tempo de ambaû apostoloj.Sed, kvazaûFpor finkroni la laboron, estis lasite al la fiÿkaptisto de Diokapti du animojn eç en la malliberejo.La soldatoj Processuskaj Martinianus, kiuj gardis lin en la Mamertina malliberejo,akceptis bapton.Poste venis la horo de la turmento.Nero neestis tiam en Romo.La verdikton eldonis Helius kaj Politetes,al kiuj la cezaro konfidis la regadon en Romo por la tempo desia foresto.La a¸an apostolon oni subigis unue al la le¸ordo-nita skur¸ado, kaj la sekvintan tagon oni kondukis lin eksterla urban muregon, al la Vatikanaj montetoj, kie li devis suferila krucpunon destinitan al li.La soldatojn mirigis la amaso,kiu kolekti¸is antaû la malliberejo, çar laû ilia imago la mor-to de simpla homo, plie de fremdulo, ne devus eksciti tianintereson, kaj ili ne komprenis, ke tiu çi aro ne konsistis elscivoluloj, sed el konfesantoj, kiuj deziris akompani al la lokode ekzekuto la grandan apostolon.Posttagmeze malfermi¸isfine la mallibereja pordego kaj Petro aperis meze de pretori-ana taçmento.La suno mallevi¸is jam al Ostio, la tago estisserena kaj bela.Pro lia alta a¸o oni ne devigis Petron porti lakrucon, çar oni kredis, ke li ne povus ¸in levi, nek oni metisforkegon sur lian kolon por ne malfaciligi la iradon.Li paÿislibera kaj la kredantoj povis vidi lin bonege.En la momento,kiam meze de la feraj soldataj kaskoj aperis lia blanka kapo,ploro aûdi¸is en la amaso, sed preskaû tuj ¸i çesis, çar en la330QUO VADIS?eLIBROviza¸o de la maljunulo estis tiom da sereneco kaj tia ¸ojo de¸i radiis, ke çiuj komprenis, ke tio ne estas viktimo, konduka-ta al ekzekuto, sed venkinto, festanta sian triumfan marÿon.Tiel estis efektive.La fiÿkaptisto, ordinare humila kaj klini-ta, iris nun rekta, superanta per la kresko la soldatojn, plenade digno.Neniam oni vidis en lia sinteno tian majestecon.x
ajnis, ke tio estas monarÛo, kiu paÿas antaûen, çirkaûita desiaj soldatoj kaj popolo.De çiuj flankoj sonis la voçoj:  JenPetro foriras al la Sinjoro.Çiuj kvazaû forgesis, ke atendas linturmento kaj morto.Ili iris solene, sed trankvile, sentante, kede post la morto sur Golgoto okazis ¸is nun nenio egale gran-da, kaj ke kiel la unua elaçetis la tutan mondon, tiel tiu elaçe-tos tiun çi urbon.Je la vido de la maljunulo pasantoj haltis envoje kun miro,kaj la konfesantoj, metante la manojn sur iliajn ÿultrojn, di-ris per trankvilaj voçoj:  Rigardu, kiel mortas la justulo, kiukonis Kriston kaj predikis amon en la mondo.Kaj ili medi-tis, poste foriris, dirante al si:  Vere, tiu ne povis esti mal-justa.Envoje silenti¸is la strata kriado kaj bruado.La procesioiris antaûen meze de nove konstruitaj domoj, meze de blan-kaj kolonoj de temploj, super kies frontonoj etendis sin laçielo, profunda, paca kaj blua.Ili iris en silento; iafoje nur tin-tis la soldataj armiloj aû murmuris la flustro de pre¸oj.Pet-ro aûskultis ilin kaj ¸ojo çiam pli granda lumis sur lia viza¸o,çar lia rigardo apenaû povis çirkaûpreni tiujn milojn da kon-fesantoj.Li sentis, ke li plenumis la taskon, kaj li sciis jam, ketiu vero, kiun li predikis dum la tuta vivo, surverÿos çion kielondo, kaj ke nenio jam povos ¸in bari.Tiel pensante, li levisla okulojn supren kaj diris:  Sinjoro, Vi ordonis al mi konkeri331QUO VADIS?eLIBROçi tiun urbon, do mi ¸in konkeris.Vi ordonis al mi fondi çi tieVian metropolon, do mi ¸in fondis.¯i estas nun Via urbo,Sinjoro, kaj mi iras al Vi, çar multa estis mia penado.Pasante preter temploj, li diris al ili:  Temploj de Kristo viestos.Rigardante la homajn amasojn, svarmantajn preter li,li diris al ili:  Servantoj de Kristo estos viaj infanoj kaj li iris,konscia pri la plenumita laboro, konscia pri sia merito, pri lapovo, pacoplena, granda.La soldatoj irigis lin tra la Triumfaponto, kvazaû malgraûvole atestante lian triumfon, kaj kon-dukis lin pluen, al Naumachia kaj al la cirko.La kredantoj elTranstibro ali¸is al la procesio kaj tiel densa i¸is la popolama-so, ke la centuriestro, komandanta la pretorianojn, divenin-te fine, ke li kondukas iun çefpastron, kiun çirkaûas liaj fide-luloj, maltrankvili¸is pro la tro malgranda nombro da solda-toj.Sed eç ne unu krio de indigno aû furiozo aûdi¸is en laamaso [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]