[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dietrich przyjrzał się pieczęciom i nie zauważył na nich śladów majstrowania.Zważyłlist w ręce, jakby waga mogła zdradzić jego zawartość.Przeraził go bezmiernie fakt, że ktośrównie dostojny jak Bertold II znał jego imię.- Wiecie, czego dotyczy? - zapytał gońca.Człowiek wyparł się jednak wszelkiej wiedzy i oddalił się, choć niejeden raz zerkałczujnie na otoczenie.Joachim, który również pomagał w kościele, powiedział:- Plotki dotarły chyba do uszu biskupa.Przysłali tego człowieka, żeby doręczyłwiadomość, ale kazali mu też mieć oczy otwarte.Krenkowie opuścili się na posadzkę i powrócili do pracy nad całunami.Gottfried któryzszedł ostatni, powiedział:- A może zapewnimy mu jakieś widoki?Po czym oddalił się ze śmiechem.Dietrich rozciął pieczęć na paczuszce i rozwinął ją.- Co to? - zapytał Joachim.Był to akt oskarżenia z sądu biskupiego, z zarzutem udzielenia chrztu demonom.Jeślitreść w ogóle go zdziwiła, to najwyżej faktem, że oskarżenie nadeszło tak póz
no.Dietrichowi przyszło nagle do głowy, że w tę właśnie noc, około tej pory dnia SynCzłowieczy został zdradzony przez jednego ze swoich.Czy po niego również przyjdą tejnocy? Nie, miał miesiąc zwłoki na odpowiedz
.Przeczytał dokument po raz drugi, ale słowa się nie zmieniły.- Miesiąc zwłoki - powiedział Manfred, kiedy Dietrich przyszedł z wiadomością do jegoskryptorium.- Zgodnie z prawem - odpowiedział Dietrich.- I muszę dostarczyć listę moich wrogów,żeby prowadzący dochodzenie urzędnik mógł zdecydować, czy oskarżenia wysunięto wzłości.Zanim sędzia będzie mógł działać, musi znalez
ć się przynajmniej dwóch świadków.Co niezwykłe, list ich nie wymienia.Manfred, siedzący przy pulpicie w krześle kurulnym, zwinął palce pod podbródkiem.- So.Jak długa jest twoja lista wrogów?- Mein Herr, nie sądziłem, że w ogóle jakichś mam.Manfred skinął głową w stronę aktu oskarżenia.- Masz co najmniej dwóch.Na koło świętej Katarzyny, naiwny jesteś jak na księdza.Sam mógłbym wymienić ich we wsi z tuzin.Dietrich myślał nieodparcie o tych, którzy sprzeciwiali się chrztowi Hansa, których lękprzed Krenkami wymykał się wszelkiemu rozsądkowi.Kary dla fałszywych świadków byłysurowe.Lata temu, w Kolonii pewnego człowieka, który ze złości na synowskienieposłuszeństwo oskarżył swojego chłopaka o herezję, wsadzono w dyby, gdzie zmarł.Dietrich podszedł do okna i wciągnął w płuca wieczorne powietrze.W dolinie poniżej woknach chat we wsi jarzyło się światło ognia.Las był szeleszczącą czernią pod migoczącymniebem.Jak mógłby wymienić ją i skazać na taki los?6Teraz: TomTOM i Judy spotkali się w  Gołębniku , aby przy paru serowych sandwiczach omówićjej najświeższe odkrycia.Szukając ojca Dietricha, program Judy wygrzebał tony klimbim.- Czy wiesz, ilu Niemców w Z
redniowieczu miało na imię Dietrich?Wywróciła oczy ku niebu, ale potajemnie wiedziała, ile pracy wymagała jedna chwilaolśnienia.Tysiąc mil podróży naprawdę zaczyna się od jednego kroku, tyle że na nim się niekończy.- Nie to stulecie, nie to królestwo.Saksonia, Wirtembergia, Frankonia.Jakiś Dietrichw Kolonii, nawet w Paryżu.Tych mogłam wyeliminować.Naprawdę trudne przypadki to cinie powiązani z żadnym szczególnym miejscem.Musiałam przeczytać ich jednego po drugim.A to? - pomachała w powietrzu wydrukiem.- Ci idioci nawet nie zamieścili w indeksie hasła Oberhochwald , w przeciwnym wypadku już dawno temu by wyskoczyło.Wgryzła się zaciekle w kanapkę.- Cymbały - wymruczała. To było ustępem z książki.W latach siedemdziesiątych przedsiębiorcza grupamłodych liberałów opublikowała książkę pod tytułem  Tolerancja na przestrzeni wieków ,której treść miała ukazywać oświecone postawy w wielu czasach i miejscach.Obokprzemówienia Martina Luthera Kinga zaczynającego się od słów  Miałem sen. i  Krwawejzasady Rogera Williamsa, figurował tam list od proboszcza Dietricha do jego biskupa [ Pobierz całość w formacie PDF ]