[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.CHWALIŁDŁUGO KAPITANA SUTHERLANDA I JEGO UMIEJĘTNOŚCI, PO CZYMZAKOŃCZYŁ: — KAPITAN ZAPEWNIŁ NAM TAKĄ PRZEJAŻDŻKĘ, JAKIEJNIGDY NIE ZAPOMNIMY.— CZY NAPRAWDĘ NIE MA ŻADNYCH OFIAR?— ŻADNYCH — RZEKŁ PEARSON.— 1 ŻADNYCH USZKODZEŃ?— JEST TROCHĘ.NA TWARZY REPORTERA POJAWIŁA SIĘ NADZIEJA.— POTRZEBA TRZECH TYSIĘCY DOLARÓW NA NOWE PASY DOAKWALUNGÓW — OZNAJMIŁ PEARSON.9ODBLASK LODUBIAŁY OŚLEPIAJĄCY BLASK NA SPODZIE NISKICH CHMUR RZUCANYPRZEZ LÓD ZNAJDUJĄCY SIĘ PONIŻEJ WIDNOKRĘGU.— NALEŻĄ SIĘ PANU Z MOJEJ STRONY PRZEPROSINY, SHERWOOD— RZEKŁ ADMIRAŁ PEARSON OBSERWUJĄC DZIWNE ŚWIATŁO SŁONECZNEMIGOCĄCE NA WIDNOKRĘGU.SHERWOOD NIE RZEKŁ NA TO NIC.PEARSON PODAŁ MU SWOJĄLORNETKĘ.GEOLOG POPATRZYŁ NA TAJEMNICZĄ SYLWETKĘ GÓRY ANVILWYNURZAJĄCĄ SIĘ POWOLI NA NIEBIE PONAD NISKĄ, NIE USTĘPUJĄCĄCHMURĄ, KTÓRA SPOWIJAŁA TAJEMNICĘ BIAŁEJ ATLANTYDY.— WYGLĄDA NA TO, ŻE DOPŁYNIEMY TAM ZA TRZY GODZINY— ZAUWAŻYŁ PEARSON.JULIA DOŁĄCZYŁA DO DWU MĘŻCZYZN OPARTYCH NA RELINGU„EUREKI".— TEMPERATURA MORZA SZYBKO OPADA — OZNAJMIŁA.— JEST TERAZ O SIEDEM STOPNI NIŻSZA OD TEJ, JAKA POWINNA BYĆ.PEARSON WZRUSZYŁ RAMIONAMI.— NO TO CO? CO TO ZNACZYSIEDEM STOPNI? CAŁKIEM W GRANICACH NORMALNYCH WAHAŃ, POWIE-DZIAŁBYM.— W SKALI CELSJUSZA — UZUPEŁNIŁA JULIA, PRZYPOMINAJĄCSOBIE, ŻE AMERYKANIE WCIĄŻ PRZYWIĄZANI SĄ DO MAMUCIEJ SKALIFAHRENHEITA.PEARSON PRZELICZYŁ W PAMIĘCI.TO WIELKI SPADEK.ZAJĄŁ SIĘZNOWU OBSERWACJĄ OLŚNIEWAJĄCEGO ODBLASKU LODU.— „JOHN-SON" I JEGO OCALAŁE SAMOLOTY POWRÓCĄ JUTRO — RZEKŁ.— BĘDZIE-MY MOGLI POROZMAWIAĆ Z LOTNIKIEM, KTÓRY WIDZIAŁ WSZYSTKOZ GÓRY.SHERWOOD SIĘ NIE ODEZWAŁ.SPIERAŁ SIĘ Z ADMIRAŁEM PEARSO-NEM NA TEMAT RAPORTU PORUCZNIKA KLEINA I ADMIRAŁ ZDECYDOWA-NIE NIE CHCIAŁ PRZYJĄĆ DO WIADOMOŚCI, ŻE GÓRA LODOWA MOŻE MIEĆROZMIARY AŻ DWUDZIESTU PIĘCIU MIL NA CZTERDZIEŚCI.PEARSON BYŁPRZEKONANY, ŻE KLEIN MUSIAŁ SIĘ POMYLIĆ.JAK PRZYPOMNIAŁ, TOWŁAŚNIE KLEIN TWIERDZIŁ KIEDYŚ, ŻE WIDZIAŁ W SZYKU CZTERYLATAJĄCETALERZE NAD FLORYDĄ.NIKT INNY O NICH NIE MELDOWAŁ.— WSZYSCYPOPEŁNIAMY BŁĘDY — ORZEKŁ PEARSON.JULIA PRZERWAŁA ROZMYŚLANIA SHERWOODA.— DLACZEGO WŁAŚ-NIE „JOHNSON"? — SPYTAŁA.— ŚCIĄGNĄŁEM Z NIEGO ŚRODKI BOJOWE — ODPARŁ PEARSON.— STRACIŁ ZBYT WIELE SAMOLOTÓW.ALE JEST TO NADAL DOBRAPŁYWAJĄCA BAZA LOTNICZA.BĘDZIE MIAŁ ZA ZADANIE ODPĘDZAĆSTAMTĄD GAPIÓW, DOPÓKI NIE DOWIEMY SIĘ O TEJ GÓRZE CZEGOŚWIĘCEJ.SHERWOOD SIĘ UŚMIECHNĄŁ.— DOPÓKI SIĘ NIE ROZTOPI, PANIEADMIRALE?— TAK.— WOBEC TEGO CZEKA GO DŁUGOTRWAŁE ZADANIE.— MSL SĄDZI, ŻE STOPI SIĘ SZYBKO, JAK TYLKO DOTRZE DO PRĄDUFLORYDZKIEGO — OZNAJMIŁ PEARSON.SHERWOOD POKIWAŁ GŁOWĄ.PRĄD FLORYDZKI PŁYNIE NA PÓŁNOCWZDŁUŻ WSCHODNIEGO WYBRZEŻA STANÓW ZJEDNOCZONYCH, POTEMOMIJA LONG ISLAND I ZAMIENIA SIĘ W PRĄD ZATOKOWY PŁYNĄCYPRZEZ ATLANTYK DO PÓŁNOCNEJ EUROPY.— JAK JUŻ ZWRACAŁEM UWAGĘ — POWIEDZIAŁ SHERWOOD— PRZY CAŁYM SZACUNKU NALEŻNYM MIĘDZYNARODOWEJ SŁUŻBIELODOWEJ, ICH DOŚWIADCZENIE DOTYCZY WYŁĄCZNIE GRENLANDZKICHGÓR LODOWYCH DRYFUJĄCYCH NA POŁUDNIE — WSKAZAŁ NA ODBLASKLODU, TAM GDZIE WIDOCZNY BYŁ TERAZ GOŁYM OKIEM SZCZYT GÓRYANVIL.— TO NIE JEST GÓRA LODOWA W PRAWDZIWYM TEGO SŁOWAZNACZENIU, TO CZĘŚĆ ANTARKTYCZNEJ KALETY LODOWEJ.NIE PASUJEDONIEJ ŻADNA Z REGUŁ ODNOSZĄCYCH SIĘ DO GÓR LODOWYCH.JEST NATYLEWIELKA, ŻEBY STWORZYĆ WŁASNE REGUŁY I ZŁAMAĆ WSZYSTKIE NASZE,COJUŻ ZRESZTĄ ZROBIŁA.PEARSON MILCZAŁ.ROSNĄCY SZACUNEK WOBEC POGLĄDÓW BRYTYJ-SKIEGO GEOLOGA POWŚCIĄGAŁY DWA NIE PODLEGAJĄCE DYSKUSJIFAKTY:LÓD TO LÓD, A CIEPŁE MORZE TO CIEPŁE MORZE, I TE DWIE RZECZY NIEDAJĄ SIĘ ZE SOBĄ POŁĄCZYĆ.— DOBRZE, PANIE SHERWOOD.JAK DŁUGO BĘDZIE TOPNIEĆ?— NAJPIERW STWIERDŹMY, JAK JEST DUŻA — RZUCIŁ Z IRYTACJĄSHERWOOD.10LÓD RUSZYŁ.WIELKI BIAŁY CAŁUN OTULAJĄCEJ GO ŁAWICY MGŁY SUNĄŁ WRAZZ NIM PO NIESAMOWICIE SPOKOJNYM MORZU.POSUWAŁ SIĘ Z SZYBKOŚCIĄ DWU WĘZŁÓW PRZEMIERZAJĄC KAŻDE-GO DNIA PIĘĆDZIESIĄT MIL.PRĘDKOŚĆ NIEWIELKA, ALE STAŁA, POCHŁA-NIAJĄCA NIESTRUDZENIE MILĘ ZA MILĄ.PO DWUDZIESTU PIĘCIU DNIACH PRZEPŁYWAŁ MIĘDZY BERMUDAMIA CHARLESTONEM, MORSKIM PORTEM W POŁUDNIOWEJ KAROLINIE,GDZIE ROZPOCZĘŁA SIĘ WOJNA DOMOWA.W PEWNEJ ODLEGŁOŚCI ZA NIM PODĄŻAŁA BACZNA ESKORTA— SZYBKA ŁÓDŹ MOTOROWA Z „EUREKI" LUB „JOHNSON", NIEKIEDYZMUSZONY ODPĘDZAĆ CIEKAWSKIE STATECZKI WYCIECZKOWE Z NIEZLI-CZONYCH PRZYSTANI ROZSIANYCH WZDŁUŻ WYBRZEŻA MIĘDZY WILMIN-GTON A JACKSONVILLE.PEWIEN PRZEDSIĘBIORCZY KIEROWNIK LINII LOTNICZEJ ZORGANIZO-WAŁ LOTY DO BIAŁEJ ATLANTYDY, ALE PASAŻEROWIE POWRACALI ZESWEJTYSIĄCMILOWEJ WYPRAWY NIEMAL Z NICZYM, MOGĄC SIĘ POCHWALIĆJEDYNIE RZUTEM OKA NA KRYSTALICZNY WIERZCHOŁEK GÓRY ANVILSTERCZĄCY Z MGŁY JAK UPIORNY SZTYLET PRZEBIJAJĄCYPRZEŚCIERADŁO.NIKT, PRÓCZ PORUCZNIKA KLEINA, NIE WIDZIAŁ BIAŁEJ ATLANTYDY.ZUPEŁNIE JAKBY POTĘŻNA GÓRA LODOWA CHCIAŁA ZACHOWAĆ AURĘTAJEMNICZOŚCI, DOPÓKI NIE ZNISZCZĄ JEJ OSTATECZNIE CIEPŁE WODYATLANTYKU [ Pobierz całość w formacie PDF ]