[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Baśka, hamuj się! - wołał co chwila pan Zagłoba trzymając ciągle wpół paniąWołodyjowską, pani Wołodyjowska zaś miała ochotę i śmiać się, i płakać, i w ręceklaskać, i krzyczeć, i patrzyć, i lecieć za mę\
em w pole.Ów dalej porywaÅ‚ spahów i egipskich bejów, a\
wreszcie wołania: "Hamdi Hamdi" -rozległy się po całym polu.To wyznawcy proroka przywoływali wielkimi głosaminajtę\
szego ze swych wojowników, aby nareszcie zmierzył się z tym straszliwymmałym jez
dz
cem, który zdawał się być śmiercią wcieloną.Hamdi dostrzegł ju\
małego rycerza od dawna, ale widząc jego czyny, zląkł się poprostu w pierwszej chwili.Strach mu było postawić na raz sławę wielką i młode\
ycie przeciw tak złowrogiemu przeciwnikowi, więc umyślnie udał, \
e go niewidzi, i na drugim krańcu pola krą\
yć począł.Tam porwał właśnie pana Jałbrzykai pana Kosa, gdy desperackie wołania: "Hamdi! Hamdi!" - obiły się o jego uszy.Poznał wówczas, \
e dłu\
ej kryć się niepodobna i \
e trzeba albo sławę niezmiernąuzyskać, albo głową nało\
yć.W tej chwili wydał krzyk tak przeraz
liwy, \
ewszystkie wiszary ozwały mu się echem, i wypuścił ku małemu rycerzowi podobnegodo wichru konia.Wołodyjowski dojrzał go z dala i ścisnął równie\
piętami swegogniadego wołoszyna.Inni zawiesili orę\
ną rozprawę.Na zamku Basia, którapoprzednio widziała wszystkie przewagi groz
nego Hamdi-beja, mimo całej ślepejwiary w niezwycię\
oną szermierkę małego rycerza, przybladła nieco, lecz panZagłoba był zupełnie spokojny.- Wolałbym być spadkobiercą tego poganina niz
li nim samym - rzekłsentencjonalnie do Basi.Piętka zaś, powolny śmudzin, tak był pewien swego pana, \
e najmniejsza troskanie zasępiła jego oblicza, owszem, ujrzawszy pędzącego Hamdiego począł sobieśpiewać narodową piosenkę:Oj ty durna, durna piesa,Szak to idzie wiłka z lesa,Czemu jemu zagibujesz,Strona 204Henryk Sienkiewicz - Pan WołodyjowskiKiedy jemu nie zdołujesz?Tamci zaś zwarli się w środku pola, wśród dwóch z dala patrzących szeregów.Serca wszystkim zamarły na chwilę.Wtem błyskawica wę\
owa mignęła w jasnymsłońcu nad głowami walczących: to krzywy bułat wyleciał, jakby podbita cięciwąstrzała, z rąk Hamdiego, ten zaś pochylił się w kulbace, jakby ju\
ostrzemprzeszyty, i zamknął oczy, lecz pan Wołodyjowski ucapił go lewą ręką za kark iprzyło\
ywszy mu sztych rapiera do pachy, pognał ku swoim.Hamdi oporu niestawiał, owszem, sam piętami konia poganiał, bo czuł ostrze między pachą akaraceną - i jechał jak ogłuszony, ręce tylko zwisały mu bezwładnie, a z oczupoczęły płynąć łzy.Wołody- jowski oddał go srogiemu Luśni, sam zaś nawrócił kupolu.Lecz w dru\
ynach tureckich ozwały się trąby i piszczałki; był to znak dlaharcowników, \
e czas ściągać się z pola do kupy, więc poczęli pomykać ku swoim,unosząc w sercach wstyd, frasunek i wspomnienie straszliwego jez
dz
ca.- Szejtan to był! - mówili między sobą spahisy i mamelukowie.- Kto się z nimzetrze, temu śmierć przeznaczona! Szejtan, nikt inny!Harcownicy polscy postali jeszcze chwilę, aby okazać, i\
odzier\
yli pole, zaczym wydawszy po trzykroć okrzyk zwycięstwa, cofnęli się pod zasłoną dział, zktórych pan Potocki na nowo bić kazał.Lecz i Turcy poczęli całkiem ustępować.Czas jakiś migały jeszcze w słońcu ich burnusy, barwne kefie i błyszczącemisiurki, po czym przesłonił ich błękit.Na pobojowisku zostali tylko pocięcimieczami Turcy i Polacy.Wyszła z zamku czeladz
, by zebrać i pogrześć swoich.Potem przyleciały kruki, by się pogrzebem pogan zająć, ale niedługa była ichstypa, bo jeszcze tego wieczora spłoszyły ich nowe zastępy proroka.Rozdział 54Następnego dnia przyjechał pod Kamieniec sam wezyr na czele licznego wojskaspahisów, janczarów i pospolitego ruszenia z Azji.Zrazu, sądząc po wielkiejliczbie sił, mniemano, \
e szturm przypuści, lecz jemu tylko chodziło ozlustrowanie murów.Przybyli z nim in\
ynierowie oglądali fortecę i nasypyziemne.Naprzeciw wezyrowi wyszedł tym razem pan Myśliszewski z piechotą ioddziałem konnych ochotników.Zwodzono znów harce - i dla oblę\
onych pomyślnie,lecz nie tako świetnie jak dnia zeszłego.Wreszcie wezyr rozkazał janczaromruszyć na próbę pod mury.Huk dział wstrząsnął zaraz miastem i zamkami [ Pobierz całość w formacie PDF ]