[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Taka miłość jest właściwiemiłosierdziem, jak powiada Pismo Z
w.:  Miłością wieczną umiłowałem cię,dlatego przyciągnąłem cię, litują się (Jer.31, 3).Wprawdzie Pismo Z
w.nazywa Boga miłością:  Bóg jest miłością.W tym się okazała miłość Boża kunam, że Bóg zesłał na świat Syna swego jednorodzonego, abyśmy przezeń żyli(I Jan 4, 8  9), ale w stosunku do ludzi jest to miłość nędzy, czyli nieskończoneMiłosierdzie Boże.Bóg jest miłością i w ścisłym znaczeniu, ale ta miłość wyraża się wewzajemnym stosunku Trzech Osób Boskich do siebie.Bóg Ojciec przedwiekami przez poznanie siebie rodzi swój Obraz  Boga  Syna jako Słowo iMądrość przedwieczną.Z nieskończonej miłości Boga Ojca ku Synowi, a SynaBożego ku Bogu Ojcu pochodzi Duch Z
więty, który również nieskończeniekocha Boga Ojca i Boga Syna.Stąd też istotnie Bóg jest miłością.Gdy zaśmówimy o miłości Boga ku nam, mamy na myśli Miłosierdzie Boże, jakpowiadają teologowie:  Miłosierdzie rozpatrywane w sobie jest największądoskonałością& właściwą Bogu, w którym nie różni się od bezinteresownejmiłości (Melkerbach,  Summa Theologiae Moralis 1, 921; S.T., II  II, q.30,a.4).Jeszcze wyraz
niej mówi o tym o.Marmion, O.S.B.:  Istnieje w Bogudoskonałość, która jest kluczem wszystkiego, co nas spotyka na ziemi:doskonałość, w której Bóg chce być wielbiony przez całą wieczność; imię jej76Miłosierdzie.Miłosierdzie to miłość wobec nędzy; gdyby nie było nędzy, niebyłoby Miłosierdzia.Aniołowie wychwalają świętość Boga, ale my, mybędziemy świadkami w niebie Boskiego Miłosierdzia:  Który koronuje cięMiłosierdziem i litościami (Ps.102, 4), i to Miłosierdzie Boże wychwalaćbędziemy przez całą wieczność, jak powiada Psalmista:  Miłosierdzie Pańskiena wieki wyśpiewywać będę (Ps; 88, 2).(Por.o.Marmion,  Chrystus w swoichtajemnicach , 574).Z powyższego wynika, że miłość Boga ku ludziom jest inna, niż miłość wznaczeniu potocznym: jest to miłość miłosierdzia, czyli Miłosierdzie Boże.Dlatego i Pius XII W Encyklice  Haurietis aquas z dnia 15 maja 1956 r.odróżnia ją od miłości w ścisłym znaczeniu nazywa miłością miłosierną (A.A.S.56, 321), czyli że miłość Boga ku ludziom i Miłosierdzie Boże są synonimami.Dlatego zarówno o Miłosierdziu Bożym, jak i o miłości Boga ku ludziom możnajednakowo utrzymywać, że jest to najwyższa doskonałość odnośna, ujawniającasię w każdym skłonieniu się Stwórcy, Odkupiciela i Uświęciciela do stworzeń(por.rozdz.4). Myśli moje nie są myślami waszymi, ani drogi wasze drogami moimi,mówi Pan.Bo jako podniesione są niebiosa od ziemi, tak podniesione są drogimoje od dróg waszych i myśli moje od myśli waszych (Iz.55, 8  9).Myśl Boga to myśl mądrości nieskończonej, która pragnie rozdać ludziom skarby swegonieskończonego Miłosierdzia, nazywanego często miłością.Dlatego i Zbawicielw rozmowie z Nikodemem użył tego ostatniego terminu dla wyrażeniagłównego motywu swego przyjścia:  Tak Bóg umiłował świat, że Syna swegojednorodzonego dał ; tu wyraz  umiłował znaczy  ulitował się nad światem.Takie znaczenie ma wyraz  miłość Boga ku ludziom we wszystkich innychmiejscach Pisma Z
w.* * *Wyznaję, Panie, że wielkość mojej słabości jest niezmierna, ale też wiem,że Twoje Miłosierdzie przewyższa ją nieskończenie, nie boję się, że się kiedyTwoja dobroć wyczerpie, albowiem ona nie ma granic, jest nieskończona.7723.MIA
OSIERNA ROZMOWA Z SAMARYTANK
 Prawdziwi czciciele będą oddawać cześćOjcu w duchu i w prawdzie (Jan 4, 23).Po rozmowie z Nikodemem Pan Jezus pozostał jeszcze czas jakiś w Judei,a potem wybrał się w drogę do Galilei przez Samarię Przechodząc koło miastasamarytańskiego Sychar, znużony siadł przy studni Jakubowej, gdy uczniowieposzli do pobliskiego miasta kupić trochę żywności.Pewna Samarytankaprzychodzi z Sychar do studni po wodę.Jezus odzywa się do niej:  Daj mi pić ,a ona na to:  Jakże ty, będą %7łydem, możesz prosić o wodę mnie, niewiastęsamarytańską (Jan 4, 9).W ten sposób Zbawiciel nawiązuje rozmowę zkobietą życia lekkiego, odsłania stan jej sumienia, obudza w niej ufność wMesjasza i wreszcie miłosiernie oświadcza, że On jest tym Mesjaszem.1. Gdybyś znała dar Boży  mówi Zbawiciel do Samarytanki  i kimjest ten, kto ci mówi: �Daj mi pić�, zapewne prosiłabyś go, a dałby ci wodyżywej (Jan 4, 10).Podobnie jak Nikodem, i ta kobieta rozumie, że w słowachtych zawiera się jakaś ukryta myśl, której nie pojmuje i na razie bierze jedosłownie, okazując nieznajomemu pewien szacunek. Panie, nie masz nawetczym zaczerpnąć, a studnia jest głęboka, skądże tedy masz wodę żywą? (Jan 4,11).Uwaga była słuszna, albowiem dziś studnia ta ma 32 metry głębokości.Jezus jej odpowiada:  Każdy, kto pije tę wodę, znowu pragnąć będzie; ktojednak napije się wody, którą ja mu dam, nigdy nie uczuje pragnienia.Ale woda,którą ja mu dam, stanie się w nim z
ródłem wody wytryskują ku żywotowiwiecznemu (Jan 4, 13 i 14).Woda, jaką ma dać Zbawiciel, oznacza samego Chrystusa i Duchaświętego.Ponieważ niewiasta nie rozumie tego i bierze te słowa w znaczeniuprzyrodzonym, P.Jezus odsłania stan jej sumienia i jej grzeszne życie.Czyni tojednak bardzo oględnie, krótko i zręcznie, zachęcając, aby przyprowadziłamęża:  Idz
, zawołaj męża twego i przyjdz
tutaj.Odpowiedziała niewiasta;mówiąc: Nie mam męża.Rzekł jej Jezus: Dobrześ powiedziałaś: Nie mam męża,bo pięciu mężów miałaś, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem; tośprawdę powiedziała.Rzecze do niego niewiasta: Panie, widzę, że jesteśprorokiem (Jan 4, 16  19).78 Zachowanie się Pana Jezusa podziałało na niewiastę silnie, tak iżpobudziło ją do przyznania się do winy, do pokuty i żalu, jak również do pytańw kwestiach spornych między %7łydami i Samarytanami. Ojcowie nasi na tejgórze oddawali cześć Bogu, a wy twierdzicie, że w Jeruzalem jest miejsce, gdziego czcić należy.Rzekł jej Jezus: Niewiasto, wierz mi, że zbliża się godzina, kiedyani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu&Nadchodzi godzina i już nadeszła, że prawdziwi czciciele będą oddawać cześćOjcu w duchu i w prawdzie (Jan 4, 20  23).Pocieszając niewiastę, Zbawiciel zapowiada nadejście nowej religii,odpowiadającej duchowej istocie Boga, ale nie oszczędza Samarytance i słówprawdy, że religia jej ziomków jest bez sensu i bez wartości, ponieważodrzucają Proroków i oddzielili się od objawienia:  Wy czcicie, czego nieznacie, a my czcimy, co znamy, bo z żydów jest zbawienie (Jan 4, 22) [ Pobierz całość w formacie PDF ]