[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Za póz
no  powiedział Mathias.Jeff nauczył się robić sztuczne oddychanie w dziesiątej klasie.Wczesna wiosna w zachodnim Massachusetts, muchy brzęczały i obijałysię o wielkie okna, wychodzące na dziedziniec z masztem flagowym imaleńką cieplarnią.Krótki wykład, a potem ćwiczyli, gumowy manekinuło\
ony na linoleum, \
eński, dziwnie beznogi.Nadano jej imię, przypo-mniał sobie Jeff, ale nie pamiętał jakie.Piętnastu chłopców obsługiwałojapo kolei  padło kilka wymuszonych erotycznych dowcipów, które panKocher uciszył zmarszczeniem brwi.Wszyscy się wstydzili, obawiali siępora\
ki i starali się tego nie pokazywać.Wargi lalki smakowaływcieranym alkoholem.Klęcząc przy jej głowie, Jeff wyobra\
ał sobieakcje ratownicze w przyszłości.Babcia przewraca się na podłogę wkuchni, cała rodzina  siostra, rodzice, kuzyni.wujkowie i ciotki  stojąbezradnie, jak skamieniali, patrzą na jej umieranie, a potem Jeff spokojnierobi krok do przodu, przepycha się wśród nich i klęka obok babci, \
ebytchnąć w nią \
ycie, najprostszy gest, a jednak niemal boski.Chwila łaski tak to sobie przedstawiał  pewność siebie, spokój.opanowanie.Zrobił wydech, napełnił płuca Amy.Mathias wyciągnął rękę, dotknął jego ramienia. Ona nie.300Idz
do niej, pomyślał wtedy pamiętał te słowa w swojej głowie.Siedząc w błocie obok wiaty Pabla, patrząc, jak ona się zatacza, pada nakolana, z rękami przy ustach.Idz
do niej.Więc czemu nie poszedł?W namiocie coś się poruszyło i pojawiła się Stacy.Podeszła do nichchwiejnie. To znowu jest w nim  oznajmiła. Chciał. Zatrzymała się,popatrzyła na nich. Co się stało?Jeff przesunął ręce na klatkę piersiową Amy, namacał mostek. Czy ona.Moja wina, Jeff nie miał co do tego wątpliwości, ale wiedział, \
e teraznie mo\
e sobie pozwolić na rozpamiętywanie, nie mo\
e się poddać.Póz
niej zmierzy się z tymi dwoma słowami, wez
mie na siebie ich ciÄ™\
ar,póz
niej nie będzie ucieczki.Ale nie teraz.Zaczął naciskać: jeden.dwa.trzy.cztery.pięć.Zresztą mo\
e nie będzie \
adnego  póz
niej".Przecie\
to całkiemmo\
liwe.śadnego  póz
niej", niczego poza tym miejscem, Amy po prostuodeszła pierwsza, on i pozostali wkrótce do niej dołączą.A skoro tak,jakie to miało znaczenie? W ten sposób czy inny, raczej teraz ni\
w ciągunastępnych dni czy tygodni  mo\
e nawet to lepsze, jak ka\
de skróceniecierpień? Jeff. odezwał się Mathias.Nie wiedział.Nie zobaczył.Klęczała zaledwie parę metrów dalej, alepogrą\
ona w mroku.Skąd mógł wiedzieć?Eric wrzeszczał w namiocie, wzywał Stacy, wołał o nó\
, o ratunek.Nie teraz, pomyślał Jeff, narzucając sobie dyscyplinę.Póz
niej. Mathias?  zapytała Stacy przestraszonym głosem. Czy ona. Tak.Niemowlęta wyciągnięte z kubłów na śmiecie, staruszki301znalezione w łó\
kach, turyści wykopani ze śnie\
nych zasp najwa\
niejszeto nie rezygnować, nie zakładać niczego z góry działać bez wahania imodlić się o ten cud, ten wybryk natury, ten nagły wdech.Stacy zrobiła jeden krok do przodu. To znaczy. Nie \
yje.Jeff nie zwracał na nich uwagi.Z powrotem do ust: zimne wargi, smakwymiotów, pieczenie soku, kiedy wtłaczał jej powietrze do pluć.Ericciągle wrzeszczał w namiocie.Stacy i Mathias patrzyli w milczeniu, jakJeff pracuje nad ciałem - płuca, serce  czekając z natę\
eniem na tęchwilę łaski, która zwlekała, stawiała opór, nie nadchodziła.Poddał siędu\
o wcześniej, zanim przerwał zabiegi, ciągnął jeszcze przez kilka minutz czystej inercji, przera\
ony, co to znaczy, jeśli bezpowrotnie oderwieusta od jej warg, ręce od \
eber.W końcu pokonało go zmęczenie, skurczw prawym udzie, coraz silniejsze zawroty głowy, przysiadł na piętach,łapiąc oddech.Nikt się nie odezwał.Wolała moje imię, pomyślał Jeff.Otarł usta, wargi miał popękane odsoku.Słyszałem, jak mnie wołała [ Pobierz całość w formacie PDF ]