Pressfield Steven Fale wojny

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oto fragment listu, który wysłał mi z Aten mójkuzyn Szymon:.Wróciła 'Salaminia'.Bez Alkibiadesa.Dał nogę wItalii, dowiedziawszy się, że zgromadzenie wydało naniego zaocznie wyrok śmierci; o czym zapewne jużwcześniej było ci wiadomo.Mówiono, jakobypowiedział: 'Dam znać Atenom, że jestem jaknajbardziej żywy'.Nadeszła zima.Ze zniknięciem Alkibiadesa i jegotowarzyszy flota została nie tylko bez swoichnajodważniejszych i najbardziej przedsiębiorczychoficerów, ale bez tych, którzy naj szczerzej byli oddaniwyprawie.Teraz dowodzili wspólnie Nikiasz iLamachos.Natychmiast zabrakło jakiejkolwiekinicjatywy.Zamiast kontynuować energiczną ofensywęprzeciwko sycylijskim miastom, odcinając Syrakuzyod ich naturalnych sojuszników, Nikiasz raz tylko, a ito bez zbytniego przekonania, spróbował jezaatakować wprost, po czym nakazał flocie odwrót nazimowisko.w Katanie.Kołatałem się tam przez dwamiesiące, zanim nareszcie �Pandora� wysłana zostałado Iapygii, żeby sprowadzić stamtąd konie dla jazdy.Towarzyszyła nam także �Meduza�, na której służyłLew.Iapygia, jak wiesz, to sam obcas italskiego buta.Szaleją tam piekielne, dzikie wichry, które tubylcy zwąnocapelli, czyli łyse głowy.Docierają tam wszakżewszystkie wieści; statki zawijają do Karaś, amajtkowie aż pękają od plotek, którymi chętnie siędzielą z kielichami w ręku i w cieple kominków.Olosach naszego zbiegłego wodza dowiedzieliśmy się zLwem od szypra pewnego tyrreńskiego przybrzeżnegokutra; człowiek ów z kolei usłyszał je od bosmana zKoryntu, uczestniczącego w dowodzonej przezKonona blokadzie zatoki.�w Koryntianin towarzyszyłswemu kapitanowi w podróży do Sparty; spędził dwawieczory w Hiacyntejonie, a nawet pozwolono muprzekroczyć próg apelli, zgromadzenia, któregoobradom mają niekiedy prawo przysłuchiwać sięrównież cudzoziemcy.I otóż, jak nas poinformował nasz rozmówca,Alkibiades nie uciekł ani do Italii, ani na księżyc.Byłw Sparcie. I to wcale nie wywieszony na szubienicy dlapowszechnej przestrogi.Wolny i w pełnym blaskuswej sławy, wręcz oczko w głowie całegoLacedemonu!Ta informacja spotkała się z niedowierzającympomrukiem tłumnie zgromadzonych w szynku ludzimorza. Ten sam wypachniony fanfaron ciągnął anitrochę nie speszony szyper który w ateńskimzgromadzeniu występował w purpurowej szacie zciągnącym się po ziemi trenem; ten sam, krótkomówiąc, rozpustny i wytworny Ateńczyk, jest teraz wSparcie.Obsadził się w nowej roli i przeobraził się wnowego Alkibiadesa, nie do poznania dla nikogo, ktosię z nim wcześniej zetknął.W tym swoim nowymwcieleniu ubiera się w zwykły spartański szkarłat,chodzi boso, a włosy lacedemońską modą opadają muna ramiona.Posiłki spożywa w zwyczajnychkantynach, kąpie się w zimnym Eurotasie, a do snuukłada się na trzcinowej plecionce.Do jedzeniawystarcza mu niekraszony rosół, a wino pija z wielkimumiarkowaniem.Co się tyczy wymowności, to stał siętak skąpy w słowach, jak gdyby stanowiły one złotąmonetę, on zaś cierpiał biedę.O świcie można gospotkać nagiego i zlanego potem, jak trenuje nabieżniach.Popołudniami znajdziecie go w gimnazjonielub na jakimś boisku, uczestniczącego w piłkarskichzawodach z takim zapałem i wytrwałością, że zgołaprzewyższa pod tym względem nawet swychnajbardziej oddanych cielesnym ćwiczeniomgospodarzy.Krótko mówiąc, stał się Alkibiadesbardziej spartański niż sami Spartanie, którzy goskądinąd za to uwielbiają.Chłopcy ciągną za nimcałymi gromadami, szlachetni obywatele rywalizująpomiędzy sobą o prawo zwania się jego towarzyszami,niewiasty zaś.Cóż, prawa Likurga propagująwielomęstwo, zatem nawet zamężnym Spartankomwolno szaleć na punkcie tego wspaniałego wzorcamęskości, o którym powiadają wszyscy, że.niedrugim jest on Achillesem, lecz mężem prawdziwymjako takim.Te z kolei słowa żeglarze powitali hucznymstukaniem knykciami o ławy.Wzięliśmy potem z Lwem Tyrreńczyka na stronę,żeby go wypytać w bardziej rzeczowym tonie.Copowiedział mu jego przyjaciel o zamiarachAlkibiadesa? Oczywiste przecież było, że naszniegdysiejszy dowódca nie po to się udał do Sparty,aby tam grać w piłkę lub biegać po bieżniach. Ten akurat kawałek wyciąłem z żagla mojejopowieści, bo wątpiłem, żeby was, chłopaki, choćtrochę rozbawił. Więc teraz wstaw go z powrotem, przyjacielu. Działa przeciwko wam, bracia, i to z całymzapałem.Tę samą energię, z jaką niegdyś zabiegał owzględy Aten, teraz przeznacza na spiskowanie, którema je doprowadzić do upadku.Dobrze wiecie, jakimiSpartanie są domatorami i jak niechętnie przystępujądo działania.Otóż Alkibiades tyle im udzielił swegoateńskiego wewnętrznego ognia, że nawet takich jakoni ospalców zdołał wyrwać z uśpienia.Spartaniepozostawali w przekonaniu, że los Sycylii obojętny jestdla ich własnych interesów.On wytłumaczył im, żewcale tak nie jest.Kto, zapytał, lepiej mógł znaćistotny cel tej wyprawy niż on sam, jej pomysłodawca iorganizator? Zaczym wyjaśnił im, że nie była nim aniSycylia, ani Italia, ani Kartagina; podbite, miały onesłużyć jako szczeble drabiny, dzięki której można byzaatakować Peloponez i osiągnąć następnie prawdziwycel, jakim był podbój samej Sparty.Najgoręcej, jakmógł, namawiał swych gospodarzy, by natychmiastprzyszli Syrakuzom z wszelką pomocą, na jaką ichstać, a także podsuwał im różne inne sposobyszkodzenia jego rodakom.Do Katany wróciliśmy z nastaniem wiosny.Panował tam jeszcze bardziej ponury nastrój niż ten,który zapamiętałem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne