[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ed Shames dochrapał się pułkownikowskichorłów w rezerwie.Sier\
ant Clarence Lyall słu\
ył zawodowo jako spadochroniarz.Dwa razy skakałbojowo w Korei i w 1954 roku został przydzielony jako doradca wojskowy do francuskiego29 pułku spadochronowego, który obsadzał obóz warowny w Dien Bien Phu.Lyall zdołał sięstamtąd wydostać na dwa tygodnie przed kapitulacją.Jest jednym z niewielu \
yjącychspadochroniarzy, którzy nabyli prawo do noszenia czterech gwiazd za skoki bojowe, a ju\
napewno jednym z niewielu, którzy mają w swoich papierach udział zarówno w bitwieardeńskiej, jak i Dien Bien Phu - przynajmniej z tych, którzy w obu bitwach walczyli po tejsamej stronie frontu.Sier\
ant Robert  Burr Smith tak\
e pozostał w wojskach powietrznodesantowych,gdzie doczekał się promocji oficerskiej i awansował, dosługując się w końcu stopniapodpułkownika - bardzo rzadkie osiągnięcie dla byłego podoficera w czasie pokoju.Dowodził oddziałem rezerwy Sił Specjalnych w San Francisco.W grudniu 1979 roku pisał doWintersa:Moje związki z rezerwą doprowadziły mnie w końcu do kontaktu z pewną agendąrządową, z ramienia której przez osiem lat siedziałem w Laosie jako cywilny doradcawojskowy dość du\
ej jednostki miejscowego pospolitego ruszenia.Do 1974 roku regularnieskakałem ze spadochronem, póki nie zacząłem z nudów próbować lotniarstwa, które stało sięmoją wielką pasją.[.] W chwili obecnej pełnię obowiązki specjalnego doradcy dowódcyDelta Force, jednostki antyterrorystycznej, stacjonującej w Fort Bragg.Zajmuję się tu (co zaniespodzianka!) operacjami powietrznodesantowymi, treningiem strzeleckim i taktyką małychpododdziałów.Mam tu biuro na Buckner Road, dokładnie naprzeciwko budynku, w którymkwaterowaliśmy ostatniej nocy przed wyruszeniem do Anglii.Stara buda wygląda tak,jakbyśmy z niej wczoraj wyszli, i jest nadal na co dzień u\
ywana.[.]Ciekawa rzecz z tą współczesną armią, Dick.Słu\
ę w Delta Force, jednostce cieszącejsię opinią, według mnie całkowicie zasłu\
enie, najlepszego oddziału całej Armii StanówZjednoczonych.Tymczasem, porównując ją całą i ka\
dego jej \
ołnierza z osobna z kompaniąE, gotów byłbym w ka\
dej chwili wrócić do mojej kompanii z czasów wojny.Przez te trzy lataosiągnęliśmy w niej coś, do czego nawet trzydzieści lat pokojowego szkolenia nigdy niedoprowadzi.Był wyznaczony do udziału w tajnej operacji w Iranie, mającej doprowadzić douwolnienia amerykańskich zakładników z Teheranu w roku 1980, ale kiedy wieść o tymdotarła do Langley, CIA postawiła weto - znał zbyt wiele tajemnic Agencji.I w ten sposób ominęła mnie zapewne największa przygoda w moim \
yciu, Dick.śyłemz tymi chłopcami przez niemal dwa lata, pracowałem z nimi, szkoliłem ich i naprawdę było miprzykro, kiedy musiałem pozostać w kraju, [tu Smith zaczął rozwa\
ania o dowodzeniu i roliprzywództwa][.] Dick, cieszyłeś się powszechnym szacunkiem i admiracją stu dwudziestu \
ołnierzy,właściwie cywilów poprzebieranych w mundury, którzy szli za tobą na pewną śmierć.Jabyłem w wojsku przez większość mojego dorosłego \
ycia.Przez ten czas spotkałem tylkogarstkę wielkich \
ołnierzy, z których mniej więcej połowę w czasie II wojny światowej, a z niejdwóch we własnej kompanii - ciebie i Billa Guarnere'a.Reszta z nas była w porządku [.],ogólnie rzecz biorąc niez
li \
ołnierze, paru nawet trochę lepszych, ale przez całe \
yciedowiedziałem się o opanowaniu w sytuacjach stresowych więcej, ni\
bym mógł chcieć, imuszę powiedzieć, \
e ty na pewno się nim odznaczałeś w najwy\
szym stopniu z naswszystkich.W1980 roku Smith, oblatując eksperymentalną lotnię własnej konstrukcji, rozbił się idoznał powa\
nych złamań i obra\
eń wewnętrznych.Przy okazji operacji płuc lekarze odkrylizaawansowany nowotwór.Rader, który wyciągnął Smitha z zalanego wodą pola 6 czerwca1944 roku, odwiedził go w szpitalu.Dwaj starsi panowie wytę\
ali pamięć, bawiąc się w  gręnazwisk - jeden podawał nazwisko człowieka z Toccoa, drugi miał go krótko opisać.Niedługo potem Smith zmarł.Sier\
ant Amos  Buck Taylor tak\
e związał się z CIA, spędzając ćwierć wieku wWydziale Dalekowschodnim Dyrekcji Operacji Tajnych, częściowo w Waszyngtonie,częściowo w terenie.Nie mówił o tym wiele, poza krótką wzmianką następującej treści:Największym zagro\
eniem dla nas w tej części świata są komunistyczne Chiny, no ioczywiście Związek Radziecki.To daje jakieś pojęcie o tym, czym się zajmowałem.I tyle naten temat.Kiedy w 1945 roku kapitan Speirs wrócił do Anglii, okazało się, \
e jego  wdowa , zktórą się o\
enił i miał syna, wcale nie była wdową.Jej mą\
odnalazł się w obozie jenieckim iwrócił.Pani Speirs wolała swego pierwszego mę\
a od Speirsa i razem z nim zatrzymaliwszystkie łupy, które tak sumiennie grabił i przysyłał z Niemiec kapitan.Speirs postanowił pozostać w Armii Stanów Zjednoczonych, pełniąc słu\
bęzawodową [ Pobierz całość w formacie PDF ]