Anders Roslund Trzy sekundy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stamtąd przeszli na posterunek policji znajdujący się nalotnisku.Grens był tu przedtem wiele razy, więc bez problemu trafił do salki spotkań nasamym końcu, gdzie czekała już na niego kawa i smaczne ciasteczka.No proszę.Odebrali mnie samochodem.Zarezerwowali pokój na posterunku nalotnisku, a teraz jeszcze częstują kawą i ciasteczkami.Grens obserwował, jak duńscy policjanci sięgają po kubki i nasypują do nich cukru.Poczuł się lepiej.Podświadoma niechęć do współpracy od razu z niego wyparowała.Andersen wyjął z kieszeni spodni zdjęcie formatu A4 i położył je na samym środkustołu.Kolorowa odbitka, znacznie powiększona.Grens przyjrzał się fotografii.Mężczyzna wwieku od trzydziestu do czterdziestu lat, ostrzyżony na jeża, jasnowłosy, ostre rysy twarzy. Carsten.W czasie sekcji zwłok Errfors stwierdził, że ofiara jest z północnej Europy, a ślady poniektórych zabiegach mogą wskazywać, że dokonano ich w Szwecji, gdy dorastał. Tu, w Danii, mamy inny system.Męskie pseudonimy dla męskich wtyczek i żeńskiedla żeńskich wtyczek.Po co to dodatkowo mieszać?Widziałem cię na podłodze, miałeś trzy duże dziury w głowie. Carsten.Naprawdę nazywał się Jens Christian Toft.Pózniej widziałem cię w czasie sekcji zwłok u Errforsa.Zdarto ci wtedy skórę z twarzy. Obywatel duński, ale urodził się i dorastał w Szwecji.Skazany za ciężkie pobicie,krzywoprzysięstwo, szantaż.Zdążył przesiedzieć dwa lata w Bloku D w zakładzie karnymVestre Faengsel w Kopenhadze, tam go zwerbowaliśmy.Wy też tak robicie.Czasem nawetpróbujecie robić to w areszcie.Mam rację?Poznaję cię, to ty.Nawet na tym zdjęciu z sekcji, gdy cię już umyto, to też jesteś ty. Odbył u nas przeszkolenie, daliśmy mu nową tożsamość.Został naszą wtyczką,policja w Kopenhadze płaciła mu, żeby namawiał do zakupów prawie wszystkich członkóworganizacji przestępczych: Hells Angels, Bandidos, mafię rosyjską, jugosłowiańską,meksykańską.do wyboru i do koloru.Tym razem po raz trzeci udało mu się doprowadzić dotransakcji ludzi z polskiej firmy Securitus. Securitus? Securitus International.Ochrona, ochrona osobista, transport cennych ładunków.Oficjalnie.Tak samo jak we wszystkich innych państwach Europy Wschodniej.Zorganizowana przestępczość pod maską firmy ochroniarskiej. Polska mafia.Teraz już ma swoją nazwę: Securitus International. Carsten robił to w Szwecji po raz pierwszy.I to bez zabezpieczenia, bo chcieliśmyuniknąć prowadzenia operacji na terytorium Szwecji.To dlatego nazywamy coś takiegoniekontrolowanym zakupem.Grens przeprosił Andersena i wstał z krzesła.Wziął zdjęcie zabitego mężczyzny, wyjąłtelefon i wyszedł z pokoju do wielkiej hali przylotów, starając się nie wpaść na ciężkiewalizki osób stojących w kolejce do odprawy. Sven? Tak? Gdzie jesteś? W swoim pokoju. Siądz do komputera i wpisz zapytanie w sprawie niejakiego Jensa Christiana Tofta.Urodzony w tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym piątym roku.Grens pochylił się i podniósł z podłogi walizkę, która spadła z wózka prowadzonegoprzez starszą, opaloną i uśmiechniętą kobietę.Podziękowała mu, a on uśmiechnął się do niej.W słuchawce telefonu usłyszał, jak Sven odsuwa krzesło, a potem pojawił się ten irytującydzwięk, który słychać za każdym razem, gdy ktoś włącza komputer. Gotowy? Nie. Spieszy mi się. Otwieram system.To musi potrwać.Nie mam na to wpływu. Możesz otwierać szybciej.Jeszcze przez minutę Grens chodził między pasażerami a stanowiskami odprawy.Wkońcu usłyszał głos Svena. Nic nie znalazłem. Nigdzie? Na pewno nie ma nic w rejestrze przestępstw ani w bazie praw jazdy.Nie maszwedzkiego obywatelstwa, nie pobrano od niego odcisków palców, nie figuruje w bazieASPEN.Grens zrobił powoli dwa niespokojne kółeczka w hali odlotów.Już wie, jak się nazywaten, który leżał w kałuży krwi w dużym pokoju mieszkania przy V�stmannagatan 79.I nic to dla niego nie znaczy.Nie interesuje go ktoś martwy.Tożsamość zabitego ma jakiś sens, jeśli przybliży go dosprawcy.Zdobył to nazwisko, żeby dowiedzieć się więcej.To, czego Sven nie znalazł wbazach, nie wprowadziło do sprawy nic nowego.Grens wrócił do pokoju i usiadł przy stole, gdzie stał talerzyk ze zbyt dużymiciastkami i zbyt małymi filiżankami kawy. Chciałbym, żebyś tego posłuchał. Jeszcze nie teraz. Nie ma tego zbyt dużo.Ale tylko to mam.Znowu rozległ się głos, który szeptał do słuchawki te same siedem słów i stanowiłjedyne ogniwo łączące go ze sprawcą. Jeszcze nie teraz.Zanim będę kontynuował, chciałbym się upewnić, że całkowiciezrozumiałeś, na jakich warunkach odbywa się to spotkanie.Andersen wziął od Grensa odtwarzacz ze słuchawkami, ale odłożył je na stół. Nie przekazałem ci przez telefon żadnych informacji, bo najpierw chciałem siędowiedzieć, z kim mam do czynienia i czy ci mogę ufać.Gdyby się bowiem okazało, żeCarsten pracował na nasze zlecenie, ryzyko śmierci grozi także naszym innym wtyczkom,które Carsten rekomendował i krył w firmie Securitus International.Dlatego to, o czymbędziemy tu rozmawiać, musi pozostać między nami.Zgoda? Nie znoszę tych wszystkich tajemnic związanych z działalnością informatorów.Przeszkadzają w prowadzeniu innych spraw. Pytam ponownie: zgoda? Zgoda.Dopiero teraz Andersen założył słuchawki, żeby odsłuchać nagranie. Zgłoszenie o zabójstwie, ktoś zadzwonił z mieszkania. Domyślam się. To jego głos? spytał Grens, wskazując na zdjęcie leżące na stole. Nie. Słyszałeś ten głos kiedykolwiek wcześniej? Musiałbym mieć dłuższe nagranie, żeby ci na to odpowiedzieć. Mamy tylko tyle.Andersen jeszcze raz odsłuchał nagranie. Nie.Nie rozpoznaję tego głosu.Carsten, który naprawdę nazywał się Jens Christian Toft, był na zdjęciu martwy, aleGrens czuł się prawie tak, jakby Carsten na niego patrzył.Nie podobało mu się to.Przysunąłfotografię i odwrócił ją na drugą stronę. Nie interesuje mnie Carsten.Interesuje mnie ten, który go zastrzelił.Chcę wiedzieć,kto jeszcze znajdował się w mieszkaniu. Nie mam pojęcia. Przecież musiałeś wiedzieć, z kim się tam spotka na twoje polecenie!Andersen nie lubił ludzi, którzy podnoszą głos, jeśli nie jest to konieczne. Jeśli jeszcze raz odezwiesz się do mnie tym tonem, będzie koniec rozmowy. Ale jeśli to ty. Zrozumiałeś? Tak.Andersen kontynuował. Wiem tylko, że Carsten miał się spotkać z przedstawicielami firmy SecuritusInternational i ze swoim szwedzkim kontaktem.Ale nie znam ich nazwisk. Powiedziałeś: szwedzkim kontaktem? Tak. Jesteś pewien? Taką informację mi przekazano.Dwa głosy mówiące po szwedzku w mieszkaniu, gdzie ktoś dobija targu z polskąmafią.Jeden nie żyje.Drugi powiadomił policję. To ty nim byłeś.Andersen spojrzał zdumiony na Grensa. Słucham? To ty byłeś tym szwedzkim kontaktem. O czym ty mówisz? Mówię, że znajdę tego gnojka.* * *Budynek stał niecałe dwieście metrów od zatłoczonej drogi do Nyn�shamn.Jednak pokrótkim przejezdzie przez dwie wąskie ulice prowadzące obok szkoły i niewielkiego parkuzaczynał się inny świat [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne