[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przez myśli przeleciał jej obraz wielkiego, rdzawego byka z jego długim, zakrzywionymorganem.Jondalar puścił ją.Chwyciła za otwór tuniki przy szyi i jednym płynnym ruchemściągnęła ją przez głowę.Złapał głęboko oddech na widok jej ciała, głaskał jej gładką skórę i sięgnął po obie pełnepiersi.Pieścił jedną twardą pierś, ściskając ją i pocierając, a jednocześnie ssał, ciągnął i smakowałdrugą.Ayla czuła rozkoszne fale podniecenia i poddała im się z zamkniętymi oczyma.Miała nadalzamknięte oczy, kiedy zaczął ją całować.Rozchyliła wargi, \
eby przyjąć jego łagodnie szukającyjęzyk.Objęła go ramionami za szyję i poczuła fałdy jego skórzanej tuniki na swoich wra\
liwychpiersiach.Przesuwał dłonie po gładkiej skórze jej pleców i czuł grę jej silnych mięśni.Jejnatychmiastowa reakcja doło\
yła się do jego \
aru i jego twarda, wzniesiona męskość napierała naokrywającą go odzie\
.- Och, kobieto! Tak cię pragnę.- Jestem gotowa.- Daj mi tylko to zdjąć - powiedział.Rozwiązał pas i ściągnął z siebie tunikę.Aylazobaczyła wypukłość, sięgnęła do niej ręką i zaczęła rozwiązywać ściągający go w pasie rzemyk,podczas gdy on rozluz
niał rzemyk przy jej spodniach.Objęli się, łącząc się w długim, powolnympocałunku, ale Ayla nagle osunęła się na kolana i dłonie i spojrzała na niego z uśmiechem:- Twoja sierść jest \
ółta, a nie jasnobrązowa, ale ciebie wybrałam - powiedziała.Te\
się uśmiechnął i uklęknął za nią.- A twoje włosy nie są kasztanowe, są koloru siana, ale jest w nich coś jak czerwony kwiato wielu płatkach.Nie mam jednak owłosionej trąby, \
eby cię dotknąć.Będę musiał u\
yć czegośinnego.Pchnął ją lekko do przodu, rozchylił jej półkule, \
eby odsłonić wilgotny kobiecy otwór, ipochylił się, \
eby skosztować jej gorącej słoności.Wysunął język i znalazł twardy wzgórek ukrytyw fałdach.Zaczerpnęła gwałtownie powietrza i zmieniła pozycję, \
eby ułatwić mu dostęp, a onzanurzył się głęboko w jej zapraszające otwarcie, \
eby smakować.Zawsze uwielbiał jej smak.Ayla poruszała się, mało świadoma czegokolwiek poza przeszywającymi ją gorącymifalami uniesienia.Była wra\
liwsza ni\
normalnie i ka\
de miejsce, którego dotknął czy pocałował,ogarniał \
ar przepalający ście\
kÄ™ a\
do tego najgłębszego miejsca w środku, które dygotało ogniemi tęsknotą.Nie słyszała własnego przyspieszonego oddechu ani jęków rozkoszy, ale słyszał jeJondalar.Wyprostował się, przysunął bli\
ej do niej i gorliwą męskością znalazł jej głęboką studnię.Kiedy zaczął wchodzić, pchnęła ciało ku niemu, a\
przyjęła go całego.Krzyknął na toniewiarygodnie gorące powitanie, a potem, trzymając jej biodra, trochę się cofnął.Sięgnął ręką doprzodu i znalazłszy jej mały, twardy wzgórek przyjemności, pocierał go, znowu w nią wchodząc.Jego odczucia niemal dosięgły szczytu.Jeszcze raz się wycofał, czując jej gotowość, i pocierałmocniej i szybciej, wchodząc na całą długość.Wykrzyczała swoje wyzwolenie, a jego krzykdołączył się do niej.Ayla le\
ała twarzą w trawie, czując przyjemny cię\
ar Jondalara na sobie i jego oddech zlewej strony karku.Otworzyła oczy i bez \
adnej chęci zmiany pozycji obserwowała mrówkęokrą\
ajÄ…cÄ… z
dz
bło trawy.Poczuła, \
e mÄ™\
czyzna poruszył się i stoczył z niej, nadal trzymając ją wpasie.- Jondalar, jesteś nadzwyczajny! Czy wiesz, jak bardzo jesteś nadzwyczajny?- Czy nie słyszałem ju\
tych słów? Zdaje się, \
e to ja je powiedziałem do ciebie.- Ale one mówią prawdę o tobie.Skąd znasz mnie tak dobrze? Gubię się sama w sobie, poprostu czując, co ze mną robisz.- Byłaś gotowa.- To prawda.To jest zawsze cudowne, ale tym razem.nie wiem.Mo\
e to przez mamuty.Myślałam o tej ładnej kasztance i jej cudownym, du\
ym byku - i o tobie - przez cały dzień.- Ha! No to mo\
e znowu zabawimy się w mamuty - powiedział z szerokim uśmiechem iprzewrócił się na plecy.Ayla usiadła.- Dobrze, ale teraz idę pobawić się w rzece, zanim się zrobi ciemno.- Pochyliła się,pocałowała go i poczuła na nim własny smak.- Tylko najpierw sprawdzę mięso.Podbiegła do ogniska, obróciła pieczeń, wyjęła kamienie do gotowania z kosza i wło\
yłatam jeszcze dwa, które wyjęła z zamierającego ognia, doło\
yła kilka kawałków drewna do \
aru ipobiegła ku rzece.Woda była zimna, ale to jej nie przeszkadzało.Była przyzwyczajona do zimnejwody.Wkrótce dołączył do niej Jondalar i przyniósł du\
ą, miękką koz
lą skórę.Rzucił ją na ziemięi ostro\
nie wszedł do wody, nabrał głęboko powietrza i zanurzył się.Wypłynął i odgarnął włosy zoczu.- Zimno! - powiedział.Podbiegła do brzegu i śmiejąc się, ochlapała go wodą [ Pobierz całość w formacie PDF ]