[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Spójrz,tutaj i tutaj.Wzruszył ramionami.- Może wziął go na wzór, żeby podobnie zapisać wiadomość.- Ale ślady są na marginesie, zupełnie jakby wcześniej była tu jakaś notatka.- Jaka notatka? - zapytał.- Co to za dokument?- Fragment opisu podziemnej rzeki odkrytej przed jednego z mnichów.Jest tupowiedziane, że w pewnych miejscach należy zachować szczególną ostrożność, uważniepatrzeć pod nogi i tak dalej.- Podziemna rzeka.- mruknął lekceważąco.Mnisi byli ludz
mi wykształconymi i często na brzegach pergaminów zapisywali różnenotatki dotyczące geografii regionu, technik ciesielskich, sposobów pielęgnacji drzewowocowych czy zabezpieczania ziarna na zimę.-  Brat Marcel ma klucz - odczytała Elsie.- Co to może znaczyć? Właśnie w tymmiejscu profesor postawił znaczek.A dalej jest coś o.wielkiej stopie.nie.o wielkichstopach?.Może o stopach giganta?.Mają być.vivix, to po łacinie znaczy.zarazzobaczymy.- Sięgnęła po słownik.Marek odwrócił się i zaczął krążyć po pokoju.Był coraz bardziej zaniepokojony.- Dziwne - odezwała się Elsie.- Nie ma takiego słowa, przynajmniej w tym słowniku.- Zapisała je w notesie, żeby sprawdzić gdzie indziej.Andre westchnął ciężko.Mijały godziny.Profesor nie dzwonił.Nadeszło południe.Studenci zgromadzili się przy wielkim namiocie na lunch.Marekobserwował ich sprzed drzwi magazynu.Zachowywali się beztrosko, żartowali, opowiadalisobie dowcipy, śmiali się głośno.Zadzwonił telefon.Andre wbiegł szybko do środka.Odebrała Elsie.- Tak, jest tutaj.Marek podszedł do stołu.- Profesor? - spytał.Pokręciła głową.Podając mu słuchawkę, szepnęła:- Ktoś z ITC.- Słucham, tu Andre Marek.- Czy byłby pan łaskaw zaczekać, doktorze Marek? Pan Doniger bardzo chciałby zpanem rozmawiać.- Naprawdę?- Tak.Próbujemy się z panem skontaktować już od paru godzin.Proszę zaczekać,zaraz go odszukam.W słuchawce pstryknęło, rozległa się jakaś muzyka klasyczna.- To Doniger - szepnął do Elsie.- Ho, ho! Twoje akcje idą w górę.- Czego on może chcieć ode mnie?Pięć minut póz
niej, gdy Andre wciąż czekaÅ‚ na poÅ‚Ä…czenie, do magazynu wkroczyÅ‚Stern.- Nie uwierzysz w to - powiedziaÅ‚.- W co? - spytaÅ‚ Marek.David bez sÅ‚owa wrÄ™czyÅ‚ mu kartkÄ™, na której byÅ‚o napisane:638 ± 47 BP- Co to ma być?- Wiek atramentu.- Co takiego?- Wiek atramentu na pergaminie - wyjaÅ›niÅ‚ Stern.- Ma sześćset trzydzieÅ›ci osiem lat zdokÅ‚adnoÅ›ciÄ… do czterdziestu siedmiu.- Co?- Dobrze sÅ‚yszaÅ‚eÅ›.Wiadomość zostaÅ‚a zapisana okoÅ‚o roku tysiÄ…c trzystusześćdziesiÄ…tego pierwszego.- Niemożliwe!- A jednak - upieraÅ‚ siÄ™ David.- PowtarzaÅ‚em pomiary trzy razy.Wynik jest pewny.JeÅ›li naprawdÄ™ napisaÅ‚ to profesor, zrobiÅ‚ to ponad sześćset lat temu.Marek odwróciÅ‚ kartkÄ™.Na odwrocie widniaÅ‚a data:1361n.e.±471atW aparacie rozlegÅ‚ siÄ™ mÄ™ski gÅ‚os:- Tu Bob Doniger.Doktor Marek?- Tak, sÅ‚ucham.- Może pan nie pamiÄ™ta, ale poznaliÅ›my siÄ™ kilka lat temu, kiedy zwiedzaÅ‚em waszestanowisko.- PamiÄ™tam doskonale.- DzwoniÄ™ w sprawie profesora Johnstona.Niepokoimy siÄ™ o jego bezpieczeÅ„stwo.- ZaginÄ…Å‚?- Nie, skÄ…d.Wiemy, gdzie jest.CoÅ› w tonie gÅ‚osu prezesa ITC sprawiÅ‚o, że Markowi ciarki przeszÅ‚y po plecach.- MógÅ‚bym z nim porozmawiać?- Obawiam siÄ™, że w tej chwili to niemożliwe.- Czy profesorowi zagraża jakieÅ› niebezpieczeÅ„stwo?- Trudno powiedzieć.Mam nadziejÄ™, że nie.BÄ™dziemy jednak potrzebowali pomocypana i paÅ„skiego zespoÅ‚u.Już wysÅ‚aÅ‚em po was samolot.* * *- Panie Doniger - rzekÅ‚ Andre.- WyglÄ…da na to, że znalez
liśmy wiadomość odprofesora, mającą sześćset lat.- Nie przez telefon - uciął szybko prezes ITC.Marka uderzyło, że ani trochę niezaskoczyła go ta informacja.- Teraz we Francji jest południe, prawda?- Tak, niedawno minęło.- Dobrze.Proszę wybrać z zespołu troje ludzi najlepiej znających region Dordogne ipojechać z nimi do Bergerac.Nie martwcie się o bagaże, zaopatrzymy was we wszystko, cobędzie potrzebne.Samolot wyląduje około piętnastej waszego czasu i zabierze was doNowego Meksyku.Czy to jasne?- Tak, ale.- W takim razie do zobaczenia.Doniger się rozłączył.* * *Stern spoglądał na Andre podejrzliwie.- Co się dzieje?- Idz
po swój paszport.- Po co?- Po paszport.I przyprowadz
samochód.- Jedziemy dokądś?- Tak, jedziemy - rzekł Marek, sięgając po krótkofalówkę [ Pobierz całość w formacie PDF ]