Cunning Olivia 1 Za scenš

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Odwróć się - zażądał zdyszany.- Co?- Skończyło mi się miejsce, a ta solówka, którą zainspi�rowałaś.- Niecierpliwie potrząsnął pisakiem.Roześmiała się.- Jesteś wariatem.- Jak wszyscy geniusze.Uśmiechnęła się i przeturlała na brzuch.Sądziła, że zaczniejej pisać na plecach, ale on podciągnął ją na kolana i znówwsunął w nią kutasa.Zaczął pieprzyć ją w tym samym tempie,co przedtem, rysując nuty na jej skórze.Myrna jęczała ryt�micznie.Ten facet doprowadzi ją do zguby.Była tego pewna.Kiwała się do tyłu, napierając na niego, zachwycona uderze�niami jego jąder, które bujały się z każdym mocnym pchnię�ciem.- Nie ruszaj się - rzucił błagalnie.- To przestań mnie tak cudownie rżnąć.- Potrzebuję rytmu, żeby odpowiednio rozmieścić nuty.Jeśli wolisz, mogę zawołać Sticksa, żeby podawał mi tempo.- Wolę tę metodę.- Skupiła się i przestała ruszać, by mógłna niej pisać i jednocześnie utrzymać rytm.4 - Za Sceną49- Jasne, ja też.Ale lada chwila będę musiał dojść.Zarazeksploduję.Masz pojęcie, jaka jesteś niesamowita?Narysował kilka szeregów nut na jej plecach, po czym rzu�cił pisakiem przez pokój.Pochylił się do przodu, żeby ścisnąćjej piersi i uszczypnąć sutki.Odpuścił sobie muzyczne tempoi przeszedł do szybkich, płytkich pchnięć.Jego jęki były corazgłośniejsze i głośniejsze, w miarę jak poddawał się przyjem�ności.Pchnął głęboko ostatni raz i wykrzyknął:- Myrna! O Boże.O Boże, tak!Poczuła, jak zadrżał gwałtownie za jej plecami, i pożałowa�ła, że nie widzi jego twarzy.Chwycił jej biodra i przytrzymałnieruchomo, wbity w nią głęboko, aż spazmy ustały.Wysunął się i padł na łóżko obok niej, z zamkniętymioczami, zdyszany.- To było fantastyczne.- Pociągnął ją do siebie i czuleucałował jej bark.- Przytuliłbym się do ciebie, ale nie chcęzapocić mojego riffu i solówki.Myrna się roześmiała.- Chyba pierwszy raz w historii ktoś użył takiej wymów�ki, żeby uniknąć przytulania po seksie.Chwycił jej twarz w obie dłonie i ucałował z niemal na�bożną czcią.Nigdy przedtem nikt jej tak nie pocałował.- Ale to prawda.Chciałbym cię tulić godzinami.Uśmiechnęła się.Nie dość, że bożek seksu, to jeszcze ko�chany.Czego więcej mogła pragnąć dziewczyna? Pocałowałją jeszcze raz.- Ach, Myrna - mruknął.- Wygląda na to, że moja muzamieszka głęboko, głęboko w tobie.- A ty doskonale wiesz, jak się do niej dobrać.Rozdział 4Spacer po hotelu w samym szlafroku i majtkach.TylkoBrian Sinclair mógł namówić Myrnę na coś tak śmiałego.Właściwie próbował ją przekonać, żeby przeszła się nago, aleprzypomniała mu, że jej koledzy krawaciarze prawdopodobniebędą się o tej porze kręcić po korytarzach.Wsiedli do windy,by pojechać na najwyższe piętro.Kiedy kabina wznosiła się,Brian objął Myrnę ramieniem i pocałował ją w skroń.- Przykro mi, że przeze mnie stracisz konferencję.- Wcale ci nie jest przykro.- Jej też nie było.Wyszczerzył się szelmowsko.- Masz rację.Nie żałuję.- Przynajmniej nie będę musiała wygłaszać odczytu.Jakby to wyglądało, gdybym weszła na scenę, utykając, na zgię�tych nogach?- Seksownie - odparł.- Tym bardziej że ja bym wiedział,dlaczego dziwnie chodzisz.- Postukał ją koniuszkiem palcaw nos.Myrna spróbowała zignorować radosny trzepot serca.Cie�szyła się, że wieczorem się pożegnają.Burza zmysłów, jaką za�fundował jej Brian Sinclair, nie była tym, czego potrzebowałateraz w życiu.Zawrócił jej w głowie na całego.Na górnym piętrze były tylko dwa pokoje.Brian wyjąłkartę magnetyczną z portfela i otworzył drzwi jednego z apar�tamentów.- Ty pierwsza, ślicznotko.Weszła do marmurowego przedpokoju, oszołomiona wiel�kością apartamentu.- To ty, Brian? - Z łazienki wyszedł Trey, bez koszulki,w workowatych dżinsach, wycierający włosy ręcznikiem.Jego największym atutem z pewnością były zielone, łóżkoweoczy, a że jedno schowało się za długą grzywką, nie wiadomoczemu sprawiło, że chłopak był jeszcze bardziej seksowny.- I mamy gościa - dodał Brian.Trey rzucił ręcznik na bok.- O cześć, piękna pani.- Cześć, Trey.- Pomachała mu, trochę skrępowana.- Wygląda na to, że cię wczoraj znalazł - powiedział Trey.- Z trudem - przyznał się Brian.- Dobrze słyszę, że to Farciarz von Gnojek? - Głos Ericadobiegał z pokoju po prawej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne