Dodd William Edward Dziennik ambasadora 1933 1938

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W pogrzebie obok F�hrera wzięli udział gen.Blomberg i inniwyżsi oficerowie.Podobno generałowie wysunęli poważne zastrzeżenia przeciwko wysłaniudodatkowych kontyngentów wojskowych do Hiszpanii.Hitler miał ich za to ostro skarcić.W ostatnich dniach grudnia Niemcy wysłały do Hiszpanii, drogą przez Włochy, 150oficerów lotnictwa i 2 tysiące żołnierzy SA i SS.Wiadomość o tym otrzymałem drogą poufnąz Monachium.Wczoraj dowiedzieliśmy się z radia londyńskiego, że Włochy wysłały 4 tysiąceżołnierzy do Lizbony, skąd skierowani zostaną na front pod Madrytem.Wszystko przemawiaza tym, że z rejonu Szczecina zostało wysłanych ponadto 2 tysiące żołnierzy niemieckich.Otym oczywiście ani słowa w prasie niemieckiej.Jeżeli chodzi o samoloty amerykańskie sprzedane do Hiszpanii za cenę 2 milionów 700tysięcy dolarów, to ustawa o neutralności z 1935 r.nie dawała Departamentowi Stanupodstawy do zakazania tej transakcji.W tej sprawie nie można było nic zrobić, gdyż samolotymiały być sprzedane jednej ze stron w wojnie domowej przez amerykańską firmę prywatną.Ale Niemcy zaczęły głośno protestować, póki się w Berlinie nie dowiedziano, że zbierającysię właśnie w Waszyngtonie Kongres niemal na pewno każe cały ten transport wstrzymać.Tawiadomość uradowała prasę tutejszą, gdyż dla Niemców neutralność amerykańska oznaczadominację niemiecko-włoską w Hiszpanii.Może do tego oczywiście dojść, chyba że Francjawyśle na pomoc Madrytowi dziesiątki tysięcy żołnierzy i setki samolotów.A jeżeli Francja tozrobi, to czy Niemcy zaczną z nią wojnę? Jeżeli tak, to co zrobią Włochy? 11 stycznia Hitlerspotka się z korpusem dyplomatycznym i można się spodziewać z jego strony prowokującychwypowiedzi pod adresem państw demokratycznych.11 stycznia 1937.Poniedziałek.O 11.45 zjawiłem się w pałacu dawnej Rzeszy, w którym kiedyś mieszkał Hindenburg.Obecni byli wszyscy zagraniczni dyplomaci.Poważnie zaniepokojony sytuacją swego krajuFrancuz dużo mówił i był bardzo zmartwiony.W oczekiwaniu na Hitlera przez kwadranstoczyła się ogólna towarzyska rozmowa.Najmniej poszukiwanym rozmówcą był chybaWłoch.Podobnie jak w sierpniu po moim powrocie na placówkę, trzymał się ode mnie zdaleka, a ja starałem się czynić to samo.Sir Eryk Phipps był jak zwykle pełen rezerwy,zdradzał jednak więcej sympatii do bandy hiszpańskich faszystów, niż mogłem to stwierdzićdotychczas.Moim zdaniem mało mu już teraz brakuje, żeby stał się stuprocentowym faszystą,to samo zresztą dotyczy Baldwina i Edena.Ambasador rosyjski był tak spokojny iopanowany, jak gdyby jego kraj nie był od września przedmiotem nieustannych napaści zestrony hitlerowców.Niczego ważnego od żadnego ambasadora czy posła się nie dowiedzia-łem.Wytknąłem co prawda Anglikowi w ironicznej formie zawarcie przez jego kraj układu znajwiększym w naszych czasach politykiem w stylu Machiavellego, ale sir Eryk tylko sięuśmiechnął i nic mi nie odpowiedział.O 12-ej do wielkiej sali, w której byliśmy zgromadzeni, wszedł F�hrer.Stało nas rzędemdokoła sali chyba ponad czterdziestu.Wobec choroby Nuncjusza pierwsze miejsce zajmowałambasador francuski.Ja byłem drugi, Brytyjczyk trzeci, Turek czwarty, a Rosjanin piąty zgodnie z okresem naszego urzędowania w Berlinie.Gdy Hitler, zarumieniony, wszedł nasalę, odniosłem wrażenie, że jest trochę zakłopotany.Francuz wystąpił z szeregu i zacząłodczytywać napisane przez Nuncjusza powitalne przemówienie.Hitler stał naprzeciwkoniego.Przemówienie nie zawierało żadnej poważniejszej myśli, nawet w formiezawoalowanej.Gdy Francuz skończył, F�hrer przeczytał z kolei swoją wypowiedz, alerównież niczego konkretnego nie powiedział.Byłem tym trochę zaskoczony z uwagi naobecny kryzys w stosunkach międzynarodowych.Spodziewałem się jakichś przykrych aluzjipod adresem Brytyjczyków i Francuzów, a tu ani słowa.Pierwsze przemówienie było pofrancusku, Hitler odpowiedział po niemiecku.Z francuskiego przemówienia niewielezrozumiałem, ale z niemieckiego prawie wszystko, mimo że język niemiecki Hitlera jestbardzo trudny do zrozumienia.Po zakończeniu tych powitalnych ceremonii Hitler uścisnął rękę Francuza i obaj przezchwilę rozmawiali po niemiecku, ale ściszonym głosem, żeby inne osoby nie mogły słyszeć, oczym mówią.Hitler mówił trochę głośniej od Francuza i domyśliłem się, że Francuz musiałmu się skarżyć na antyfrancuskie wypady całej dzisiejszej prasy niemieckiej, gdyżdosłyszałem, jak Hitler dość krytycznym tonem wspomniał coś o prasie francuskiej.Następnie Hitler zwrócił się do mnie i udawał bardzo serdecznego.Wspomniałem oniefortunnie układających się stosunkach handlowych pomiędzy naszymi krajami.Wodpowiedzi zaczął mówić komplementy pod adresem prezydenta Roosevelta w związku zjego wspaniałym zwycięstwem wyborczym i konstruktywnymi posunięciami w dziedziniegospodarczej.Zgodziłem się z nim i dodałem: Cieszę się, że pan czytuje przemówieniaPrezydenta".Potwierdził, że to robi, choć ja w to wątpię.Następnie powiedziałem: Czytałemniedawno artykuł dr [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne