Dulce Chacón Upiony głos

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Płacze.Opowiada. I moja synowa, w białej sukni mamki, też popłynęła z nurtem.A ona nie.Ona nie.Ją poderwali z ziemi i powiedzieli, że zostawią ją przy życiu, by mogła opowiedzieć, jakilos spotyka damy Negrina.I zabrali ją do Olivenzy, do więzienia dla kobiet.Przez dwa lata, któretam spędziła, nie chciała opowiadać swojej historii, nie chciała opłakiwać swoich zmarłych.Dopiero teraz ją opowiada, teraz po nich płacze.Opowiada i krzyczy, szlochając, bo nie mogłapożegnać się z Hortensią.I krzyczy, nie bojąc się wcale, że wróci Mercedes, funkcjonariuszkaz kokiem w kształcie banana, która tylko udaje dobrą i już dwa razy podchodziła do drzwi: Proszę się uciszyć, na Boga, słychać te wrzaski aż na górze.W końcu nie będę miaławyboru i będę zmuszona przedłużyć ci karę.Niech przedłuża jej karę, jeśli ma ochotę.A jeśli nie ma, niech nie przedłuża. Na Boga, Tomaso, mam teraz dyżur w kaplicy, muszę zaraz wyjść.A koleżanki jużzaczynają narzekać na te wrzaski, już sama nie wiem, co im powiedzieć.Proszę mnie niezmuszać, bym robiła coś, czego wcale nie chcę robić.Proszę się uciszyć, Tomaso, bo w końcu siędoigrasz.Czego ona może się jeszcze doigrać? Co jeszcze może jej zrobić nowa, wzdychając, żewcale nie chciała.Pewnie myśli, że jest taka dobra.Ale jej nie oszuka.Nowa urodziła sięklawiszką i klawiszką pozostanie.I choćby nie wiem jak się starała, nikogo nie nabierze.Ona jestz tych, co czekają na rogu ulicy, jedną rękę wyciągają w geście powitania, a drugą wbijają nóżw plecy.Ale jej nie nabierze.I nie zdoła jej uciszyć.Tomasa nie przestanie krzyczeć.Nie przestanie, bo nie mogła pożegnać się z Hortensią.Nie mogła.Brakowało jej dziewiętnastu dni do końca kary, kiedy Sole powiedziała jej: Tej nocy ją wyprowadzą.Tej nocy.I Tomasa się nie uciszy, chce wreszcie wykrzyczeć swój ból.Swoimi krzykamiprzemierzy całą noc.Dama Negrina podniesie wreszcie głos, bo jej obowiązkiem jest przetrwać.Przeżyjesz, żeby móc o tym opowiedzieć, drwili z niej falangiści, spychając ciało mężaz powrotem w nurt rzeki.Przeżyjesz, żeby o tym powiedzieć.Ale stanie się zupełnie na odwrót.Opowie o tym, żeby przeżyć.%7łeby przetrwać.Opowie, że zawiezli ją do więzienia dla kobiet w Olivenzie, że spędziłatam dwa lata z pepą na karku, w jednej celi z kobietą, która straciła dwóch synów w oboziekoncentracyjnym w Castuerze.Przywiązali ich do siebie i popychając kolbami karabinów,wrzucili do szybu kopalni.Ich jęki dochodziły spod ziemi.Ich lamenty słychać było przez całąnoc, dopóki nie roztrzaskały się o nich inne ciała, i następne, i jeszcze następne.I na konieczrzucony z góry granat. W Castuerze rozstrzeliwali co drugi dzień, pomiędzy wpół do pierwszej a pierwsząw nocy.W niedziele odpoczywali.Do kopalni wrzucali o dowolnej godzinie.Codziennie.Tomasa płacze.I krzyczy, że tamta matka powiesiła się pewnego listopadowegopopołudnia w ubikacji więzienia w Olivenzie.Zdążyła jej wcześniej opowiedzieć, że w Castuerzezostał rozstrzelany burmistrz Zafry, don Jos� Gonz�lez Barrero.Rozstrzelali go miesiąc pozakończeniu wojny.I pochowali głową w dół, żeby już nigdy nie wylazł.Opowiedzieć swojąhistorię.%7łeby nie dać się szaleństwu.Wspomnieć don Jos�, przechadzającego się z żoną ulicąSevilla.Było lato.Było pózne popołudnie.I była Republika.Jej synowa miała na sobie białąsukienkę, taką, jakie noszą mamki.W Zafrze.I był to pierwszy raz, kiedy Tomasa i jej synowawidziały burmistrza. Proszę spojrzeć, burmistrz.To pan burmistrz.Don Jos�.Nazywał się don Jos�.Prowadził pod rękę żonę, na głowie miał kapeluszpanama.Zapadał zmierzch.Don Jos� szedł w lnianym garniturze, z żoną pod rękę.Mieli córkęo imieniu Libertad. 18 Tej nocy ją wyprowadzą. Jest pani pewna? Skąd pani o tym wie?Sole i Mercedes poprawiały pościel jednej z chorych.Strażniczka, wykorzystującmoment, kiedy znalazły się blisko, bo nawlekały poszewkę, nachyliła się do ucha więzniarki.I tak Sole dowiedziała się, że Hortensii został tylko jeden dzień.A Mercedes dowiedziała się przypadkiem.Poszła do gabinetu dyrekcji prosić o zamianędyżuru i wtedy usłyszała polecenie z ust siostry Marii od Serafinów.Usłyszała też, jak siostraprzełożona proponuje wstrętnej Bucior, by uczestniczyła w egzekucji jako świadek.Bucior sięzgodziła, a Mercedes zemdlała i osunęła się na podłogę. Dobrze się pani odżywia? Tak, siostro. No już, niech pani idzie do szpitala, może zbada panią lekarz.Siostra jeszcze kilka razy poklepała Mercedes po policzkach.Funkcjonariuszka wstała i,blada jak ściana, wyszła z gabinetu, zapominając zupełnie poprosić o zmianę dyżuru.I wieśćrozniosła się lotem błyskawicy. Tej nocy ją wyprowadzą. Tej nocy ją wyprowadzą.Kiedy Reme i Elvira to usłyszały, schowały twarze w dłoniach i chociaż wstęp dopawilonu matek był surowo wzbroniony, Sole pomogła im się tam prześlizgnąć, by pożegnały sięz Hortensią.Wszystkie trzy mogły ją objąć.Reme wzięła na chwilę dziewczynkę na ręce [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne