Hewson Dav

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przysadzisty jakzawsze, o muskularnej sylwetce i agresywnej postawie żołnierza.Szare włosymoże miał trochę dłuższe.Twarz zaczepną, krytykancką, bezlitosną.Pastorstarotestamentowy. Dawno się nie widzieliśmy rzekł Raben silnym, pewnym głosem.Duchowny stał na stopniach ołtarza, z rękoma w pasie, nic nie mówiąc. Potrzebuję twojej pomocy, Kapelanie.Od tego chyba jesteś, co?*Torpe miał pokój na tyłach kościoła.Prysznic.Trochę jedzenia.Zwieżeubrania.Tym razem naprawdę czyste. Jeśli chcesz, mam trochę wina mszalnego.Niezłe jest. Nie, dzięki.Z jakiegoś powodu kapłan zostawił wewnętrzne drzwi otwarte.Rabenkiwnął głową w stronę kościoła. Podoba ci się tu? To miła mała parafia.Miejscowym się nie przelewa.Ale mają dużowiary.Mnie to odpowiada.Raben włożył gruby sweter, zastanowił się nad obcym zapachem.Zwiece.To było to.Wydawały się wszechobecne, płomyki migoczące wzimnym przestronnym wnętrzu. Widujesz się z kimś ze starej ekipy? Nie.Dlaczego miałbym się widywać?Raben nic nie odrzekł. Słyszałem o Mygu.Nie wiem, co u ciebie. Niektóre rzeczy nigdy się nie zmieniają odrzekł Raben zuśmiechem.Torpe wpatrywał się w niego. Mówili, że zwariowałeś.%7łe groziłeś jakiemuś biedakowi z ulicy.Niewiedziałem, co porabiasz.Raben kiwnął głową. Mieli rację.Torpe podszedł i stanął przed nim.Na jego twarzy malowała się jakzawsze jakaś dziwna mieszanka uczuć.Brał udział w starciach.Od czasu doczasu walczył na pięści z własnymi żołnierzami.Lubił też się napić.Ale byłzdystansowany, marzycielski.Można by powiedzieć, że kryło się w tym cośgłęboko duchowego. A wiesz, co teraz robisz? Wiem, że nic nie robię.Siedzę w celi, podczas gdy rozpętało siępiekło. Uważaj, Jens.Pomyśl o żonie i synu. Myślę.Cały czas.Wziął ubrania, które dał mu Torpe. Muszę z kimś pogadać.Torpe milczał.Może przestraszony.Co nie byłoby takie złe.Raben przysunął się do niego bliżej, spojrzał mu prosto w oczy. Nie mam kogo poprosić o pomoc.Ani komu zaufać.Obejrzał się na pustą ciemną nawę. To sanktuarium, prawda?Torpe stał sztywno, nieporuszenie. Prawda, Kapelanie? Raben. W Helmand nigdy cię za bardzo nie potrzebowałem.Teraz tak.ZRODA16 LISTOPADA8.45Lund odebrała Strangego spod jego domu.Ostry zimowy dzień.Szronna bruku, na samochodach zaparkowanych przed sterylnym czerwonymceglanym budynkiem stojącym nad wodą.Zdążył już podzwonić.Nigdzie w Kopenhadze nie widziano Rabena.Za większością ludzi powiązanych z Kodmanim wysłano listy gończe.Wareszcie wciąż przebywała zatrzymana trójka.Siedzieli w samochodzie, Lund czekała.Skoro on nic nie powiedział,spytała: Co z �girem?Wyglądał blado, jakby był zmęczony.Włosy miał jeszcze wilgotne poprysznicu.Czuła zapach wody po goleniu.Za dużo. Zrobiłem sobie wolne.I trochę wczoraj zabalowałem. Miałeś randkę?W piekarni na drugim rogu kupił kawę.Poprosił, żeby mu potrzymała,spojrzał na nią. To się nazywa życie powiedział, przetrząsając kieszenie zimowegopłaszcza. Powinnaś sama kiedyś spróbować. Batalion �gir. �gir był dwa lata temu.Na każdą misję jest nowa nazwa.%7łołnierze,którzy wchodzili w skład �giru, teraz są wszędzie.Niektórzy zostali wwojsku.Wiemy, że Raben tam był.Myg Poulsen.Dragsholm najwyrazniejmiała z nimi kontakt.Tyle wiem w tej chwili.Jęknął. Pewnie nie masz paracetamolu czy czegoś w tym rodzaju? Czy wyglądam na aptekarkę? Nie moja wina, że masz kaca i.cośtam. Zapomnij o coś tam, dobra? To tylko stara znajoma.Nie musisz byćzazdrosna.Parsknęła.Nic nie powiedziała. A więc co znalazłaś o Rabenie?Wyszperał z kieszeni paczkę pigułek.Odebrał od Lund kawę i połknąłdwie. Ma trzydzieści siedem lat zaczęła. To wiedziałem. Większość dorosłego życia spędził w wojsku.Doszedł do stopniasierżanta sztabowego.Szkolił się w S�nderborgu.Starał się wstąpić doJ�gerkorpset.Spędził z nimi trochę czasu, ale nie spełnił wymagań. Co nie znaczy, że jest cieniasem. Nigdy tak nie uważałam.Podaję ci tylko fakty.Na ogół stacjonowałw wojskach zmechanizowanych.Kilka razy był odznaczany.Dwa lata temu,kiedy był za granicą z �girem, został poważnie ranny i odesłany do domu.Strange przełknął wielki haust kawy i wydał cichy żałosny jęk. Z jakiegoś powodu został zwolniony.Myśleli, że już z nim lepiej, alecoś pękło.Porwał obcego człowieka z ulicy.Sąd wysłał go do Herstedvester. Większość z tego wiedziałem. Nie wyżywaj się na mnie za swojego kaca.Ma żonę Louise.I synaJonasa. I co? spytał Strange. Jej ojcem jest Jarnvig.Dowódca jednostki.Raben jest jego zięciem.Nagle okazał zainteresowanie. O co chodzi?Potarł swoją wojskową fryzurę, pomasował czoło, jakby chciał siępozbyć bólu. Gdybym ja był pułkownikiem, nie cieszyłbym się, gdyby jakiśspocony sierżant poślubił moją córkę.Chciałbym dla niej lepszej partii.Kolejny łyk kawy.Lund uznała, że Strange dochodzi do siebie.Bardzoszybko. Jarnvig był dowódcą batalionu �gir.Mały ten świat, co?Lund pokręciła głową. Coś tu się nie zgadza.Jarnvig zaprzeczył, że znał Anne Dragsholm.Ona była tam radcą prawnym.Musiał ją znać. Może. powiedział, kołysząc dłonią z boku na bok. Jarnvig był dowódcą batalionu �gir? Dlaczego, do cholery, niepowiedziałeś mi tego wcześniej?Uśmiechnął się.Jakby mówił: już lepiej.Bawił się, a ona nie miała nicprzeciwko temu. Bo rzekł byłaś za bardzo zaabsorbowana scenami zazdrości.Jedziemy gdzieś? Czy cały dzień przesiedzimy na parkingu?*Koszary Ryvangen leżały mniej więcej pięć minut dalej, po drugiejstronie torów kolejowych.Jarnviga znalezli w głównym budynku biurowym.Miał na sobie koszulę i spodnie polowe, jedno i drugie w kolorze khaki.Jegoposępna mina nie wróżyła nic dobrego. Powiedział mi pan, że nie znał Anne Dragsholm? mówiła Lund,podążając za pułkownikiem, który przechodził z jednego piętra na drugie. Nie znałem odparł, nawet na nią nie patrząc.Strange ciągnął się za nimi. Jak to możliwe? pytała. Dragsholm jest na zdjęciu w pańskimgabinecie.Była na misji z batalionem �gir.A pan był dowódcą tegobatalionu.Zatrzymał się i stanął ze skrzyżowanymi ramionami. Tamto zdjęcie zrobiono w Oksb�l przed wyjazdem.Nie w Helmand.Ichciałbym je odzyskać.Może pani uznać, że ma szczęście, bo nie złożęskargi.Nie lubię, jak mi ktoś kradnie coś z gabinetu. Ona została zamordowana.Jarnvig zszedł ze schodów.Policjanci podążyli za nim do jasnego holuo bladoniebieskich ścianach z klasycznymi posągami greckich i rzymskichherosów. Może Dragsholm przyjechała tam, by wygłosić wykład o prawiewojennym mówił pułkownik. Chcemy przestrzegać konwencji.Nigdy jejnie widziałem.Mogę panią zapewnić, że nie była z �girem na misji.Stanął na środku centralnego atrium, przy potężnym posągu Herkulesaz pałką. Jeśli nie wierzycie mi na słowo, sprawdzcie w DowództwieOperacyjnym Sił Zbrojnych.Znam swoich radców prawnych.Ona nigdy donich nie należała.Mam nadzieję, że to wszystko.Zamierzał odejść, ale Lund natychmiast ruszyła za nim. Chciałabym się czegoś dowiedzieć o pańskim zięciu.Jensie PeterzeRabenie.Jarnvig zatrzymał się przed wejściem do sali gimnastycznej. Dlaczego? Został zwolniony z wojska.Wszyscy uważali, że jest zdrowy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne