[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nigdy wcześniej jej się to nie udało.Fakt, że Callienie podejrzewała kłamstwa ze strony Luce, świadczyłjedynie, jak bardzo się od siebie oddaliły.Luce czuławstyd, jak ciężar przytłaczający jej ramiona.I kolejny mejl.Do: lucindap44@gmail.comOd: thegaprices@aol.comData: 16.11 20:30Temat: Kochanie, my też Cię kochamyKochana Lute,Twoje maile zawsze rozjaśniają nasze dni.Jaktam drużyna pływacka? Mam nadzieję, że teraz,kiedy zrobiło się chłodniej, suszysz włosy przedwyjściem? Wiem, zrzędzę, ale tęsknię za Tobą.Jak myślisz, czy Sword & Cross pozwoli, żebyśopuściła teren szkoły na czas Z
więta Dziękczynienia?Może tato mógłby zadzwonić do dyrektora?Nie liczymy na to do końca, ale Twój ojciec jużkupił tofu, żeby zastąpiło indyka.A ja wypełniamzapasową zamrażarkę pasztecikami.Wciąż lubiszte ze słodkimi ziemniakami? Kochamy Cię i całyczas o Tobie myślimy.MamaDłoń Luce zamarła na myszce.Był wtorkowy ranek.Od Z
więta Dziękczynienia dzieliło ich półtoratygodnia.Po raz pierwszy w ogóle pomyślała o swoimulubionymświęcie.I od razu spróbowała o nim zapomnieć.Niema mowy, żeby pan Cole pozwolił jej wrócić do domuna Z
więto Dziękczynienia.Miała właśnie nacisnąć :Odpowiedz:, kiedy jej uwagęzwróciło migające pomarańczowe okienko na doleekranu.Miles był online.Próbował z nią porozmawiać,Miles (8:08): Dzień dobry, panno Luce.Miles (8:09): UMIERAM Z GA
ODU.Czy tyteż jesteś rano taka głodna?Miles (8: 15): Masz ochotę na śniadanie? Podrodze zajrzę do twojego pokoju.Za 5 min?Luce spojrzała na zegarek.8:21.W tej chwili rozległosię głośne pukanie do jej drzwi.Wciąż siedziaław piżamie.Była rozczochrana.Uchyliła drzwi.Poranne słońce zalewało blaskiem podłogę korytarza.Przypominało Luce, jak schodziła na śniadanie pozawsze słonecznych drewnianych schodach w domurodziców.I jak cały świat wydawał się jaśniejszy przezokno korytarza wypełnionego światłem.,Miles nie włożył dziś czapki Dodgersów, więc miałaokazję wyraz
nie zobaczyć jego oczy.Były naprawdęgłęboko niebieskie, jak niebo o dziewiątej w słonecznydzień.Miał mokre włosy, a krople wody ściekały nabiały podkoszulek.Luce przełknęła ślinę, nie mogącodpędzić obrazu Milesa pod prysznicem.Uśmiechnąłsię do niej szeroko, ukazując dołeczki w policzkachi bardzo białe zęby.Wydawał się tak kalifornijski -Luceze zdziwieniem stwierdziła, że mu to pasuje.- Cześć.-- Luce starała się jak najbardziej ukryć zauchylonymi drzwiami.- Właśnie zobaczyłam twojewiadomości.Mam ochotę na śniadanie, ale jeszcze sięnie ubrałam.- Zaczekam.- Miles oparł się o ścianę.Jego żołądekzaburczał głośno.Chłopak próbował zakryć brzuch rękami,żeby stłumić dz
więk.- Pośpieszę się.- Luce ze śmiechem zamknęła drzwi.Stanęła przed szafą, próbując nie myśleć o Z
więcieDziękczynienia, swoich rodzicach, Callie ani o tymdlaczego tak wielu ważnych ludzi nagle zaczęło się odniej oddalać.Wyjęła z szafy długi szary sweter i narzuciła go naczarne dżinsy.Umyła zęby, założyła srebrne kolczykiw kształcie dużych kół, wysmarowała dłonie kremem,chwyciła torbę i przyjrzała się swojemu odbiciu w lustrze.Nie wyglądała jak dziewczyna uwikłana w trudny,pełen konfliktów związek ani jak dziewczyna, która niemoże pojechać do domu na Z
więto Dziękczynienia.W tej chwili wyglądała zupełnie jak dziewczyna, któracieszyła się, że otworzyła drzwi, a za nimi stał gość,dzięki któremu czuła się normalna, szczęśliwa i właściwiezupełnie wspaniała.Gość, który jednak nie był jej chłopakiem.Westchnęła i otworzyła drzwi.Twarz Milesa się roz-'promieniła.Kiedy wyszli na zewnątrz, Luce uświadomiła sobie,że pogoda się zmieniła.Powietrze w ten słoneczny poranekbyło równie rześkie, jak poprzedniej nocy na parapecie.A wtedy wydawało się lodowate.Miles zaproponował jej swoją kurtkę khaki, ale onaodmówiła machnięciem ręki.- Potrzebuję tylko kawy, żeby się rozgrzać.Usiedli przy tym samym stoliku, przy którym siedzieliprzed tygodniem.Natychmiast w ich stronęruszyło dwóch uczniów pełniących funkcję kelnerów.Obaj wydawali się zaprzyjaz
nieni z Milesem i swobodniez nim żartowali.Luce z pewnością nigdy nie zostałaobsłużona w taki sposób, gdy siedziała z Shelby.Kiedytamci zadawali mnóstwo pytań - jak sobie radziła wirtualnadrużyna piłkarska Milesa, czy widział tamtenfilmik na YouTube z chłopakiem robiącym dowcipyswojej dziewczynie, jakie miał plany na dzisiejsze popołudnie- Luce rozejrzała się po tarasie w poszukiwaniuswojej współlokatorki, ale nigdzie jej nie dostrzegła.Miles odpowiadał na ich pytania, ale nie wydawałsię zainteresowany dalszym prowadzeniem rozmowy.Wskazał na Luce.- To jest Luce.Ma ochotę na wielki kubek gorącejkawy L.- Jajecznicę - powiedziała Luce, składając niewielkiemenu, które stołówka Shoreline drukowała każdegodnia.- Dla mnie to samo, dzięki.- Miles oddał kelneromoba menu i zwrócił się do swojej towarzyszki.- Ostatniomało cię widuję poza lekcjami.Co u ciebie?Pyranie Milesa ją zaskoczyło.Może dlatego, że tegoranka już i tak przepełniało ją poczucie winy.Cieszyłasię, że nie dodał na końcu "Gdzie się chowasz?" albo Unikasz mnie.Jedynie  Co u ciebie?.Uśmiechnęła się do niego, jednak zaraz straciła pa-nowanie nad miną i omal się nie skrzywiła.- W porządku - odpowiedziała.-Aha.Straszna kłótnia z Danielem.Okłamywanie rodziców.Utracony kontakt z przyjaciółką.Miała ochotęzasypać tym wszystkim Milesa, ale wiedziała, że niepowinna.Nie mogła.To by przeniosło ich przyjaz
ń nainny poziom, a ona nie sądziła, że to dobry pomysł.Nigdy wcześniej nie miała przyjaciela, z którym dzieliłabysię wszystkim i na którym polegałaby tak jak naprzyjaciółce.To mogłoby wszystko.skomplikować.- Miles - powiedziała w końcu - co tu się robiw Z
więto Dziękczynienia?- Nie wiem.Chyba nigdy na nie nie zostałem.Czasemżałuję, że nie mogę.Z
więto Dziękczynienia w moimdomu jest okropnie wystawne.Co najmniej setka ludzi.Dziesięć dań, jeśli nie więcej.I stroje wieczorowe.- %7łartujesz.Pokręcił głową.- Chciałbym.Serio.Musimy wynajmować parkingowych.- Po chwili dodał: - Dlaczego pytasz.zaraz,nie m~z gdzie jechać?-No.- Jedziesz do nas.- Zaśmiał się, widząc jej wstrząś-niętą minę.- Proszę.Mój brat w tym roku zostaje nauniwersytecie, a on był moim jedynym ratunkiem.Pokaz
ę ci Santa Barbarę.Możemy zrezygnować z indykai pójść do Super Rica na najlepsze taco na świecie.- Uniósł brew [ Pobierz całość w formacie PDF ]