Klemperer Victor Dziennik 1933 1945

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W ostatnich miesiącach bardzo często pojawiały się w nekrologach poległych żołnierzyformuły typu: Głęboko wstrząśnięci, wciąż niepogodzeni, otrzymaliśmy bolesną wiadomość.oraz Jego najgorętsze pragnienie, żeby raz jeszcze zobaczyć swoich bliskich, pozostałoniespełnione.Przedwczoraj zamieścili list jakiegoś oficera frontowego ( z pierwszej linii ):Tym najgorętszym pragnieniem wypacza się i upadla ofiarę żołnierza, który na polu walkimyśli przede wszystkim o swoim bohaterskim obowiązku.Ojczyzna mogłaby się zachowywaćrównie heroicznie.- List został niewątpliwie napisany na zamówienie, ukazał się niewątpliwiewe wszystkich niemieckich gazetach i niewątpliwie odniesie skutek.Częstsze będą terazformuły: Za F�hrera i Ojczyznę - w dumnym smutku. Walczę z nieustannym zmęczeniem; zwłaszcza przed południem regularnie zasypiamprzy biurku (dzisiaj też).Jakie pragnienia chodzą mi po głowie? Nie bać się każdego dzwonka do drzwi! Maszynado pisania.Mieć w domu manuskrypty i dzienniki.Móc korzystać z biblioteki.Jedzenie! Kino.Auto.Poprzednia wojna była przynajmniej przyzwoita.11 maja, poniedziałekNajcięższy bój o moją niemieckość staczam właśnie teraz.Muszę się tego mocnotrzymać: jestem Niemcem, to inni nie są Niemcami.Muszę się tego mocno trzymać: rozstrzygaduch, nie krew.Muszę się tego mocno trzymać: syjonizm byłby z mojej strony komedią - chrzestnie był komedią.14 maja, czwartek (Wniebowstąpienie, zniesione święto)Wąski chodnik.Z naprzeciwka idzie dwóch chłopców.Bodaj dwunasto-i sześciolatek, niez proletariatu.Kiedy się mijamy, starszy, szarpiąc się z małym bratem, popycha go na mnie iwoła: %7łyd! - Coraz trudniej znosić ten wstyd.I coraz trudniej znosić strach przed gestapo, tociągłe ukrywanie i wywożenie manuskryptów, ukrywanie niezapisanego papieru, pospieszneniszczenie wszelkiej korespondencji.Sił z każdym dniem coraz mniej, dolegliwości sercowecoraz większe.15 maja, piątek, pod wieczórDzień wczorajszy, no i oczywiście także dzisiejszy, stały pod znakiem niemieckiegozwycięstwa w rejonie Kercza.Wojna, Neumark[145] też jest tego zdania, może potrwać jeszczebardzo długo; Niemcy niewątpliwie przegrały swoją partię, ale właśnie dlatego mogą się jeszczedługo trzymać.A my tymczasem - cóż, wszystkie wczorajsze strapienia wydają mi się od parugodzin małe i odległe.Oto bowiem pani Ida Kreidl, którą spotkałem w drodze na zakupy,poinformowała mnie o najnowszym rozporządzeniu, a potem przyniosła nam do przeczytaniagazetę Gminy %7łydowskiej: %7łydom noszącym gwiazdę oraz osobom, które mieszkają razem znimi, zabrania się - tryb natychmiastowy - hodowania zwierząt domowych (psów, kotów,ptaków), co więcej: zwierząt tych nie wolno również oddać nikomu na przechowanie.To wyrokśmierci dla Muschela, którego mieliśmy ponad jedenaście lat i do którego Eva bardzo sięprzywiązała.Powinni byśmy go zanieść jutro do weterynarza, żeby oszczędzić mu strachu -zabiorą go i zabiją razem z innymi zwierzętami.Cóż za podłe i wyrafinowane okrucieństwowobec tych kilku %7łydów.Bardzo mi przykro, zwłaszcza ze względu na Evę.Tak często sobiepowtarzaliśmy: Podniesiony do góry ogon kota to nasza flaga, nie poddamy się, nie spuścimynosa na kwintę, uratujemy zwierzątko, a w dniu, w którym będziemy świętować zwycięstwo,Muschel dostanie sznycel od Kamma (najlepszego tutejszego rzeznika).Teraz zniknie ta naszaflaga - traktuję to niemal jak zły omen.Zwierzak, choć miał ponad jedenaście lat, był ostatniobardzo żwawy i młodzieńczy.Dla Evy zawsze stanowił coś w rodzaju oparcia i pociechy.Będziejeszcze mniej odporna niż dotychczas.19 maja, wtorek pod wieczórMuschel.Eva już w ubiegłym tygodniu zasięgnęła niezbędnych informacji.NaGrunauer Stra�e przejął ktoś praktykę dobrego dra Gro�a, który kastrował nasze koty i uśpiłNickelchena.Doktor zmarł w ubiegłym roku na atak serca, miał najwyżej pięćdziesiąt lat.-Zwlekaliśmy całymi dniami.Dzisiaj przyszła wiadomość, że Gmina rozesłała polecenianakazujące oddanie zwierząt; jak mi je wręczą nie będę miał prawa sam decydować o losie kota.Wahaliśmy się do czwartej - weterynarz przyjmuje do piątej.Reżim do jutra na pewno się niezałamie, więc albo kota wydamy na o wiele bardziej okrutną śmierć, albo ja będę narażony napoważne niebezpieczeństwo.(Niebezpieczne jest już dla mnie nawet to dzisiejsze uśpienie.)Zostawiłem decyzję Evie.Zaniosła zwierzątko, tak jak poprzednio, więc już tradycyjnie, wtekturowym pudełku; była obecna przy uśmiercaniu: narkoza, wszystko odbyło się bardzoszybko, zwierzę nie cierpiało.Ale ona cierpi.Przywlokłem - mocne bóle w gardle - 30 funtów ziemniaków od naszego handlarza zWasaplatz.Miał już w ręce moją kartkę, gdy z tyłu podeszło jakieś młode babsko, farbowanablondynka o niebezpiecznie ograniczonym wyrazie twarzy, pewnie żona jakiegoś tutejszegokramarza: Ja tu wcześniej byłam - %7łyd niech poczeka.Jentzsch posłusznie ją obsłużył, a %7łydpoczekał.Teraz jest mniej więcej siódma, i przez następne dwie godziny %7łyd znowu będzieczekał na (odbywającą się przeważnie wieczorem) rewizję.22 maja, piątek w południePotwierdziły się nasze wcześniejsze przypuszczenia.Elsa Kreidl dostała telegram odjakiegoś obersturmbannf�hrera: Ernst Kreidl zmarł dzisiaj 22 V rano, list w drodze.-Prawdopodobnie nigdy się nie dowiemy, dlaczego i jak ten nieborak tam zmarł.Pół roku temuwezwali go na gestapo i już nie wrócił.Pięć miesięcy trzymali go w PPD.%7łonie nie pozwolili sięz nim zobaczyć.Mecenasowi Neumarkowi powiedzieli, że nie chodzi o nic ważnego i wkrótcebędzie wolny.Spodziewaliśmy się, że wypuszczą go na Boże Narodzenie, potem - że na NowyRok.Pózniej przyszło mi do głowy, że może chodzi o jakieś czeskie sprawy.Jego żonastanowczo zaprzeczała.Miesiąc temu nie przyjęli od niej dostarczanej co tydzień do więzieniaczystej bielizny.Po czternastu dniach dostała od męża pocztówkę z Buchenwaldu: warunkiznośne, ma prawo pisać co dwa tygodnie i otrzymywać pocztę, można mu przysyłać 15 marekmiesięcznie.Potem już nic, a dzisiaj ten telegram.- Taki los wisi nieustannie także i nade mną.Cóż, każdy myśli o sobie.23 maja, sobota po południuWczoraj przed południem wiadomość o śmierci Ernsta Kreidla, a po południu od dawnaoczekiwana rewizja.Nie było mnie wtedy w domu.Za piętnaście piąta (bez większej ochoty)znowu poszedłem do Steinitza.Zwykłe rozmowy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne