[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Legitymiści, którzy reprezentowali większość wielkich właścicieli ziemskich, wyszli teraz zestanu nicości politycznej, na który ich skazała monarchia lipcowa.Nie darmo  Gazette de Fran-ce 20 agitowała wespół z pismami opozycyjnymi; nie darmo Larochejaquelein wypowiedział sięna posiedzeniu Izby Poselskiej 24 lutego po stronie rewolucji.Powszechne prawo wyborcze od-dało decyzję o losach Francji w ręce nominalnych posiadaczy, którzy stanowią znaczną więk-szość Francuzów  w ręce chłopów.Republika lutowa zerwała koronę, poza którą ukrywał siękapitał, i w ten sposób nareszcie jasno uwydatniła panowanie burżuazji.Jak w dni lipcowe robotnicy wywalczyli burżuazyjną monarchię, tak w dni lutowe wywalczyliburżuazyjną republikę.Jak monarchia lipcowa musiała się ogłosić za monarchię otoczoną insty-tucjami republikańskimi, tak republika lutowa  za republikę otoczoną instytucjami socjalnymi.Proletariat paryski wymusił i to ustępstwo.20Stara gazeta monarchistyczna (legitymistyczna), ukazywała się w Paryżu od XVII w. Red.21Robotnik Marche podyktował dekret, w którym dopiero co utworzony Rząd Tymczasowy zo-bowiązywał się zapewnić pracę i byt robotnikom, dać robotę wszystkim obywatelom itd.A gdyw kilka dni potem rząd zapomniał o swych obietnicach i zdawał się zupełnie nie dostrzegać pro-letariatu, dwudziestotysięczny tłum robotników pociągnął do ratusza z okrzykiem:  Organizacja,pracy! Utworzenie osobnego ministerstwa pracy! Wbrew swej woli Rząd Tymczasowy wyzna-czył po długich debatach stałą komisję specjalną i polecił jej, aby wynalazła środki poprawy bytuklas pracujących! Komisja ta składała się z delegatów paryskich korporacji rzemieślniczych,przewodniczącymi jej byli Louis Blanc i Albert.Na miejsce posiedzeń wyznaczono jej pałacLuksemburski.W ten sposób przedstawiciele klasy robotniczej zostali wygnani z gmachu, gdziezasiadał Rząd Tymczasowy; burżuazyjną część rządu zatrzymała wyłącznie w swych rękach rze-czywistą władzę państwową i kierownictwo aparatem administracyjnym; a obok ministerstw fi-nansów, handlu, robót publicznych, obok banku i giełdy stanęła synagoga socjalistyczna, którejarcykapłani Louis Blanc i Albert mieli za zadanie odkryć kraj obiecany, obwieścić nową ewan-gelię i dać zajęcie paryskiemu proletariatowi.W odróżnieniu od wszelkiej doczesnej władzy pań-stwowej nie rozporządzali ani budżetem, ani władzą wykonawczą.Mieli własną głową rozbićpodwaliny burżuazyjnego społeczeństwa.Podczas gdy w pałacu Luksemburskim szukano ka-mienia mądrości, w ratuszu bito monetę obiegową.A jednak należy powiedzieć, że żądania proletariatu paryskiego, o ile wychodziły poza ramyburżuazyjnej republiki, mogły znalez
ć swój praktyczny wyraz jedynie w mglistej formie komisjiluksemburskiej.Wspólnie z burżuazją dokonali robotnicy rewolucji lutowej i teraz starali się przeforsować sweinteresy obok burżuazji, podobnie jak w Rządzie Tymczasowym umieścili jednego robotnikaobok burżuazyjnej większości.Organizacja pracy! Ależ praca najemna jest właśnie istniejącąburżuazyjną organizacją pracy.Bez niej nie ma kapitału, nie ma burżuazji, nie ma społeczeństwaburżuazyjnego.Osobne ministerstwo pracy! Ależ ministerstwa finansów, handlu, robót publicz-nych, czyż nie są to burżuazyjne ministerstwa pracy? Proletariackie ministerstwo pracy oboknich musiało być ministerstwem niemocy, ministerstwem pobożnych życzeń, komisją luksem-burską.Podobnie jak robotnicy wierzyli, że wyzwolą się obok burżuazji, tak też wyobrażali so-bie, że zdołają przeprowadzić rewolucję proletariacką w ramach państwowych Francji obok po-zostałych państw burżuazyjnych.Ale francuskie stosunki produkcyjne zależne są od handlu za-granicznego Francji, od jej stanowiska na rynku wszechświatowym i od praw tego rynku.Jakmogłaby Francja przełamać je bez europejskiej wojny rewolucyjnej, która odbiłaby się na Anglii,władczyni rynku wszechświatowego?Gdy powstanie rozpoczyna klasa, która koncentruje w sobie rewolucyjne interesy społeczeń-stwa, znajduje ona bezpośrednio w swym własnym położeniu treść i materiał dla swej rewolucyj-nej działalności: łamie wrogów, podejmuje kroki, dyktowane przez potrzeby walki, a następstwajej własnych czynów pchają ją dalej.Nie wdaje się ona, w dociekania teoretyczne nad swymizadaniami.Francuska klasa robotnicza nie znajdowała się jeszcze w takim położeniu, nie byłajeszcze zdolna do dokonania własnej rewolucji.Rozwój proletariatu przemysłowego jest w ogóle uwarunkowany przez rozwój burżuazjiprzemysłowej.Dopiero pod jej panowaniem proletariat uzyskuje ten rozległy narodowy byt, któ-ry może podnieść jego rewolucję do poziomu rewolucji ogólnonarodowej, dopiero pod jej pano-waniem proletariat tworzy sam te nowoczesne środki produkcji, które stają się jednocześnieśrodkami jego rewolucyjnego wyzwolenia.Dopiero panowanie burżuazji wyrywa materialnekorzenie społeczeństwa feudalnego i wyrównuje grunt, na którym jedynie możliwa jest rewolucjaproletariacka.Przemysł francuski jest najbardziej rozwinięty, burżuazja francuska jest najbardziejrewolucyjna na całym kontynencie europejskim.Ale czyż rewolucja lutowa nie była skierowana22bezpośrednio przeciw arystokracji finansowej? Ten właśnie fakt dowiódł, że burżuazja przemy-słowa nie panowała nad Francją.Burżuazja przemysłowa może panować tylko tam, gdzie nowo-czesny przemysł przerobił na swoją modłę wszystkie stosunki własnościowe  a taką siłą stać sięmoże przemysł tylko tam, gdzie zdobył rynek światowy, bo granice państwowe nie wystarczajądla jego rozwoju.Natomiast przemysł francuski w znacznej swej części zachowuje dla siebienawet swój własny rynek narodowy tylko dzięki mniej lub więcej zmodyfikowanemu systemowiceł prohibicyjnych.Jeżeli więc proletariat francuski w chwili rewolucji posiada w Paryżu fak-tyczną władzę i wpływ, które go pobudzają do prób przechodzących jego siły, to w pozostałejczęści Francji proletariat ten jest skupiony w poszczególnych, rozproszonych ośrodkach przemy-słu i niknie prawie wśród ogromnej większości chłopstwa i drobnomieszczaństwa.Walka z ka-pitałem w swej rozwiniętej nowoczesnej formie, w swej najwyższej fazie, walka przemysłowegorobotnika z przemysłowym bourgeois nie jest we Francji faktem rozpowszechnionym.Po dniachlutowych tym bardziej nie mogła ona stać się ogólnonarodową treścią rewolucji, że walka prze-ciwko drugorzędnym formom wyzysku kapitalistycznego  walka chłopów z lichwą i ciężaramihipotecznymi, a drobnomieszczan z hurtownikami, bankierami i fabrykantami, słowem z ban-kructwem  kryła się jeszcze pod osłoną ogólnego powstania przeciw arystokracji finansowej [ Pobierz całość w formacie PDF ]