Pattison Eliot Inspektor Shan 04 Piekne duchy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Nie macie żadnego dowodu, że to właśnie Dolan je kupił - powiedział w końcucichym głosem.- To nie miałoby sensu.Lodi ukradł kolekcję Dolana.Ktoś inny ukradłmalowidło Qian Longa.- Wyjaśniłem dawne przestępstwo - odparł Shan - nie te nowe.Dawne, w którym Lodii Ming działali jako wspólnicy.Wraz z Elizabeth McDowell - dodał.Yao znów zatrzymał spojrzenie na owcach.- Nie wspomniałem wam o czymś - powiedział.- W muzeum Minga lada dzieńzacznie się inspekcja.Zbiory będą badane przez ekspertów z zewnątrz, którzy przeprowadząwyrywkową kontrolę eksponatów.Z Europy ma przyjechać specjalny sprzęt, aparaturatermoluminescencyjna, dzięki której można zweryfikować wiek obiektów z metalu i ceramiki.- Gdy spojrzał na Shana, w jego oczach widać było skruchę.- Kiedy zarządzono tę inspekcję?- Cztery miesiące temu.Shan sięgnął do worka po suszony ser i trafił na jeszcze jeden ukryty przez Liyęprzedmiot: zwinięty w rulon arkusz ryżowego papieru szerokości dwudziestu pięciucentymetrów i długi niemal na pół metra.Była to odbitka z drewnianego klocka, tekstwypisany tłustymi, masywnymi ideogramami, wyblakły po jednej stronie od słońca.Zaskoczony, pokazał go Yao, po czym przeczytał na głos.Czcigodni poddani Niebiańskiego Cesarstwa, głosił tekst, niech będzie wiadome, żekażdy, kto sprowadzi do nas księcia Kwan Li, zaginionego przed ponad sześciomamiesiącami, otrzyma w nagrodę tyle złota, ile sam waży.Ktokolwiek zostanie przyłapany naukrywaniu jego świętej osoby, dosięgnie go kara powolnej śmierci.Ktokolwie zna miejscejego pobytu, a zatai to przed nami, zginie o topora.Obwieszczamy to we wszystkich krainach.Drżyjcie i bądzcie posłuszni.U dołu widniała odbita cynobrowym tuszem pieczęć o złożonym rysunku.Shanwidział ją już przed laty.- To pieczęć cesarza Qian Longa - powiedział wolno, z niedowierzaniem.- Kiepski dowcip Liyi - skwitował Yao.- Nie wydaje mi się.Można zrobić badania.Niewykluczone, że któryś z tycharcheologów z zajazdu mógłby podrobić coś takiego, ale sądzę, że dokument jest autentyczny.%7łe naprawdę pochodzi z dawnego dworu cesarskiego.Myślę, że Ming ukrywa przed namiwiele tajemnic.Obaj wpatrywali się w wymienione w obwieszczeniu imię.Kwan Li.Shan widział jena tablicy w sali konferencyjnej.Teraz zauważył coś jeszcze, odręczny dopisek na samymdole, którego przy pierwszej lekturze nie zauważył, bo zasłonił go podwijający się skrajarkusza.Uśmiercony z rozkazu lamy Kamiennego Smoka, głosiły zapisane wyblakłym tuszemtybetańskie słowa.Niech zwyciężą bogowie.Kierowca bez protestów zgodził się zboczyć nieco z trasy, żeby wysadzić ich nie wLhadrung, lecz pod najdalej na zachód wysuniętą górą z pasma ciągnącego się na wschód odmiasta, niemal półtora kilometra od szarych ciężarówek, których obecność zdradzałapołożenie nowego terenu pracy więzniów.Tan skierował więzniów do oczyszczania pól wdolinie, pod wysokimi urwiskami.Pół godziny pózniej wszyscy troje wspięli się na górę i szlijej długim grzbietem.Shan znów poczuł zapach palącego się drewna.Tym razemtowarzyszyła mu jakaś nowa woń.Kordytu, materiałów wybuchowych.Wziął Dawę na plecyi przyspieszył kroku.W końcu zobaczył przysadzisty domek Fiony.Budynek był nietknięty,lecz na stratowanym poletku Jęczmienia leżały rozrzucone szczątki pieca garncarskiego.Jak ostatnio, drzwi domku były otwarte.Shan zajrzał go środka i zobaczył Fionę.Staruszka siedziała przy stole w maleńkiej kuchni i układała na kupki barwne okruchy, Shan,podchodząc do niej, spostrzegł, że to skorupy filiżanek, z anka i spodków z porcelanowegoserwisu do herbaty.- Jara mówi, że przyniesie mi jakiś klej z miasta - odezwała się, nie unosząc głowy.- Przykro mi, Fiono - odrzekł.- Cieszę się, że nic ci się nie stało.- Nie tknęli naszego Ivanhoe - powiedziała ze smutnym uśmiechem, wstając wolno odstołu.- Kazali sobie pokazać stare tybetańskie rzeczy.Zabrali mi kilka pech, wszystkie stareposążki.Chcieli wiedzieć, czy mam jakieś przewodniki dla pielgrzymów.Zobaczyliangielskie książki i pytali, czy Lodi był moim krewnym.To właśnie wtedy wrzucili bombę domojego pieca.- Znałaś ich?- Nie.Było ich dwóch, jeden duży, drugi mały z garbatym nosem.Shan wyciągnął z kieszeni zbiorowe zdjęcie i pokazał jej mężczyzn stojących pobokach Dolana.- Tak - mruknęła Fiona.Jej twarz pociemniała.Staruszka wyciągnęła palec i zwestchnieniem dotknęła innej postaci na fotografii.Rozpoznała swego siostrzeńca, Lodiego.Po chwili oderwała wzrok od zdjęcia i uśmiechnęła się smutno.- Oni nie wiedzieli, gdzieszukać.- Skinęła na Shana, żeby poszedł z nią do alkowy, gdzie odrzuciła trzy koce,odsłaniając mały stolik, pulpit modlitewny, na jakich rozkłada się do lektury święte pisma.Shan stał bez słowa, zerkając na dwór, gdzie Yao i Dawa bawili się z brązowym psem, iprzyglądał się, jak Fiona unosi blat stolika, a następnie wyciąga spod niego dwie stare pech�oraz filcowe zawiniątko.Staruszka odchyliła się w tył i rozwinęła filc na nogach, ukazującsztukę jaskrawożółtego jedwabiu obszytego niebieskim brokatem.Shan natychmiast zapomniał o Yao i Dawie.Oniemiały, przyklęknął, żeby przyjrzećsię skarbowi Fiony.Była to szata ozdobiona misternym haftem wyobrażającym żurawie,smoki i bażanty.- Moja rodzina otrzymała ją wiele pokoleń temu jako zapłatę za ceramiczny posążekBuddy.- Wiesz od kogo? - szepnął Shan, pochylając się, żeby dokładniej obejrzeć symbole naszacie.Między zwierzętami wyhaftowano topory i łuki.Fiona pokręciła głową.- Zapomnieliśmy.Ale Shan i tak wiedział [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne