[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Ale jest gorÄ…co?- Teraz jest trochÄ™ cieplej ni\
normalnie.- Dzięki Bogu za to! Inaczej roztopiłbym się w ciągu tygodnia.- Nie u\
ywamy te\
imienia Pana nadaremno.I chciałam powiedzieć, \
e jest gorÄ…cojak na maj.Chocia\
w sierpniu będzie du\
o cieplej.- Chryste!Connelly! - Spojrzała na niego groz
nie.- Mój ojciec jest sługą bo\
ym! W tym domunie będziesz u\
ywał imienia Pana nadaremno! I nie będziesz przeklinał! Czy to jasne? Oparłsię o ścianę i skrzy\
ował ramiona na piersi.Byłby \
ywym obrazem męskiej arogancji, gdybynie śmieszne wra\
enie, jakie wywierał tak potę\
ny mÄ™\
czyzna w przykrótkiej nocnej koszuli.- Całkowicie, panno Zuzanno.Jeśli nawet w tym zwrocie pojawił się cień drwiny, postanowiła to zignorować.- To dobrze.- Co to jest? - Skinął w stronę cebrzyka, stojącego na wyszorowanym drewnianymstole.- Karma dla świń.- Wróciła do swego zajęcia.- Z
wiń! - powiedział to takim tonem, jakby nigdy nie słyszał o takich stworzeniach.- Tak, dla świń.- Zuzanna z pewną satysfakcją dodała: - To jeden z powodów, dlaktórych cię kupiłam: \
ebyÅ› siÄ™ nimi zajÄ…Å‚.- Chcesz, \
ebym się zajmował świniami?Tak, chcę.Stanęła przed nim, trzymając cebrzyk w obu rękach.Raz tylko spojrzał namieszaninę resztek jedzenia pływającą w pozostałościach po wczorajszym mleku i szybkoodwrócił wzrok.Zuzanna spojrzała na niego czujnie.Było jasne, \
e świńską karmę uznał za cośobrzydliwego.- Czym się wcześniej zajmowałeś? - spytała powodowana prostą ciekawością.Wprawdzie nigdy nie widziała Anglii, lecz była pewna, \
e muszą tam hodować świnie.Jeślinigdy się nimi nie zajmował, to nie mógł być farmerem, Shay twierdził, \
e to człowiekwykształcony, co potwierdzała jego wymowa.Mo\
e pracował jako urzędnik? Choć to pewniezawód wymagający zbyt wiele uczciwości.Kolejny raz uświadomiła sobie, \
e popełniłastraszliwy błąd.Zastanowiła się, na jaką pomoc z jego strony mo\
e liczyć.A jeśli to jeden ztych, co boją.się cię\
kiej pracy?- Och, to i owo.Nic ciekawego, zapewniam - oświadczył, potwierdzając jejnajgorsze obawy.- No więc tu będziesz pracował i to cię\
ko - obiecała posępnie, wyminęła go iwyszła z domu.ROZDZIAA
12Zuzanna nakarmiła świnie i wróciła do domu przez frontowe drzwi.Musiała nadło\
yćdrogi, by ratować przed Klarą nieostro\
nego drozda.Chyłkiem przeszła na tyły domu, bojącsię w ka\
dej chwili natknąć na Connelly'ego.Ze zdumieniem stwierdziła, \
e nigdzie go niema.Ani w salonie, ani w bawialni i kuchni.Ten człowiek w ciągu jednego dnia zdenerwowałją bardziej ni\
najkłopotliwsi parafianie przez całe \
ycie.Gdzie on się podział?Mo\
e wyszedł, by znowu odwiedzić przybytek na górce.Zuzanna postawiła wodę naogniu, gdy\
zbli\
ała się pora południowego posiłku i postanowiła poszukać Connelly'ego napiętrze.Z pewnością nie był a\
tak bezczelny, by zaglądać do ich sypialni, choć sądziła, \
enie przekraczało to zbytnio jego mo\
liwości.Ale tam te\
go nie było.Marszcząc brwi, Zuzanna wzięła le\
ące na podeście naręcze ubrań do prania i zeszłado kuchni.Gdzie on mógł być? Z brudnymi rzeczami podeszła do tylnych drzwi.Praniezaplanowała na dzisiejsze popołudnie i chciała doło\
yć tę porcję do stosu czekającego ju\
naganku.Był tak blisko, \
e a\
dziw, i\
go nie usłyszała.Stał na ganku, pod ścianą kuchni, którawystawała za dom jak krótka laseczka litery L.Na ścianie wisiały balie i tary, a pod nimiwznosił się rosnący stos prania.Dla gości ustawiono tu umywalkę z mydłem, brzytwą,paskiem do jej ostrzenia, grzebieniem i małym lusterkiem.Connelly stał odwrócony plecami,pokrywając pianą górną część brody.Pochylał się lekko, zerkając w lusterko.Wło\
ył swojebrudne spodnie, które zostawiła na ganku do prania.Stopy, łydki i tors miał zupełnieobna\
one, jeśli nie liczyć banda\
a na piersi.Zwinięta w kłębek nocna koszula ojca le\
ała ujego stóp.- Co ty tu robisz? - spytała.Paradując po domu w za małej koszuli udowodnił ju\
, \
e jest zupełnie pozbawionywstydu.Teraz te\
wcale się nie przejmował, \
e jest na wpół nagi.- Golę się.Chcesz popatrzeć? - Obejrzał się przez ramię i było jasne, \
e dostrzegł jejzmieszanie.Oczywiście widział ją w lustrze.Z pewnością dobrze się przyjrzał rumieńcom.Zuzanna zaczerwieniła się jeszcze bardziej i znów miała ochotę cisnąć czymś w niego.Alewystarczająco się ju\
wygłupiła.Ona tu była panią, a on sługą, więc postanowiła zachowywaćsię z godnością.- To dobrze, \
e czujesz siÄ™ lepiej.Mo\
e jutro będziesz gotów do przejęcianiektórych obowiązków.Tych l\
ejszych, naturalnie.- Nic nie mogła poradzić na rumieniec,płonący wcią\
na policzkach, ale przynajmniej głos miała spokojny.- Takich jak karmienie świń? - Przesunął brzytwą po pasku, a potem przytknąłostrze do policzka.- I karmienie kur, noszenie wody, doglądanie koni, sadzenie.- Chwileczkę! Powiedziałaś: niektóre obowiązki.- To są niektóre obowiązki.Mam nadzieję, \
e nie jesteÅ› leniwy.Ja te\
[ Pobierz całość w formacie PDF ]