[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Spał na podłodze.A gdy się pogodzili i znowu wszedł do sypialni,okazało się, \
e boli jÄ… brzuch i czuje siÄ™ z
le.Nigdy mu wcześniej o tym nie mówiła.Ale terazmu się z tego zwierzyła.On jednak uznał, \
e to wykręt.Bardzo się zdenerwował, trzasnąłdrzwiami i wyszedł z domu.Młynarzowa usłyszała trzask.Wbiegła do sypialni i zobaczyła jak Kasia szlocha.Le\
ała nałó\
ku, z głową wbitą w poduszkę i łkała.Gdy się uspokoiła, wyjaśniła matce, \
e odczuwaprzykre bóle w pochwie.Postanowiły, \
e jeśli bóle nie ustąpią, zawiezie ją do Kołomyi.Mitiasię boczył, choć młynarzowa potwierdziła, \
e Kasia cierpi.Spał w drugim pokoju i zaciskałszczęki.Lekarstwa z apteki i nowe wywary miały się okazać skuteczne dopiero za miesiąc.Mitiachodził zachmurzony i zły, ponuro patrzył przed siebie i klął.Nie mógł zbli\
yć się do swojejkobiety.Od dłu\
szego czasu nie spędził z nią ani jednej nocy.Zaczął podejrzewać Kasię, \
euprawia jakąś grę i bez powodu go odpycha.A ona pochylała się nad dziećmi, ukrywającspływające łzy.Nie pomogły wyjaśnienia teściowej, \
e istnieje coś takiego, jak szokpoporodowy, który trwa nawet i pół roku.I kobiety prze\
ywają ostry kryzys, który trzebazrozumieć.Do tego dochodzą kom-356plikacje macicy.Prosiła Mitię, by wykazał trochę cierpliwości.Do niego to jednak niedocierało.Przyszła zima, minęło Bo\
e Narodzenie, mrozy chwyciły w kleszcze całą wieś, a Mitia wcią\
chodził nadąsany.Nie opuszczał tylko Borysa, wpatrując się w niego jak w gwiazdkę.Którejś nocy bez słowa zniknął.Tym razem na dłu\
ej.Do młynarzowej wpadł kuzyn z Kołomyi i powiadomił ją, \
e powstała tajna organizacja,Rada Pomocy śydom,  śegota" i być mo\
e niedługo emisariusze tej organizacji pojawią sięna ziemi kołomyjskiej i trzeba będzie im pomóc.- Naturalnie - odparła młynarzowa, mo\
eszna mnie liczyć.- Razem będzie nam raz
niej i łatwiej - powiedział, pytając, jak wielu znaśydów, którzy się ukrywają.Odpowiedziała, \
e pomaga śydom w lesie i wielu z nich Mitiaju\
przerzucił przez granicę.Kuzyn dodał jeszcze, \
e Niemcy zajęły całą Francję, a jeślichodzi o front wschodni, to Sowieci okrą\
yli pod Stalingradem kilkusettysięczną armięszwabską i wygląda na to, \
e armia ta pójdzie do niewoli.A to mo\
e oznaczać, \
e niebawemw wojnie nastąpi przełom i Niemcy zaczną się cofać.Tym bardziej \
e w Afryce ponosząklęski.-Skąd ty to wszystko wiesz? spytała.- Lepiej nie pytaj - odparł i dziwnie sięuśmiechnął.I ju\
nie pytała.Dowiedziała się jeszcze tylko, \
e w Drohobyczu zostałzastrzelony polski pisarz, Bruno Schulz.- Ten dziwak i oryginał? - upewniła się.- Tak, tendziwak i oryginał - odparł kuzyn.Wiedział znacznie więcej, ni\
przypuszczała.Schulz miałju\
lewe papiery i dzięki zaufanym osobom miał właśnie uciec z getta z Drohobycza, gdy idącdo Ju-denratu, najwy\
szego zgromadzenia śydów w Drohobyczu, po chleb i inne produkty\
ywnościowe, trafił w kocioł i gestapowcy go zastrzelili.- To wielka szkoda, Anno - powiedział kuzyn.- Schulz zapowiadał się na wybitnego pisarza.A nawet ju\
nim był.Młynarzowa zasięgnęła języka, czy nie słyszał nic o Rubinowi-czu.Naturalnie, znał jegonazwisko.Był na koncercie we Lwowie.Ale nie słyszał.A jak usłyszy, to da jej znać.Po\
egnał się i zniknął.Mitia wcią\
nie wracał.Kasia patrzyła z trwogą na dzieci.I całą swoją miłość przelewała nanie.357Umierała ze strachu, \
e stracÄ… ojca.Mimo \
e dąsał się i ma.rudził, był jej mę\
em i kochała gonad \
ycie.Nawet \
al i gorycz jakie odczuwała z powodu jego kaprysów, nie były w stanieugasić jej wielkiego uczucia.Gdy go długo nie było, dostawała obłe.du.Znowu zwalała winęna matkę, ale zaraz ją przepraszała i tuliła się do niej.Którejś nocy Mitia zjawił się wychudzony, z zapadniętymi policzkami i oznajmił, \
e uratowałkilku śydów.Odetchnęła z ulgą.Rzuciła mu się na szyję i szlochała:- Mitia, najdro\
szy, tak mi ciebie brakowało.358RUSKIEMitia zachowywał się jednak dziwnie.Owszem, pierwsze kroki skierował, jak zawsze, dosyna i tylko nim się zajmował, ale musiało go coś gryz
ć.W twarzy pojawił się tajony \
al.Popatrywał na Kasię ukradkiem, jakby chciał jej coś wa\
nego powiedzieć, ale się wahał.Gdywidział, jak się pochylała nad kołyską, odsłaniając mocne uda i krągłe pośladki, zagryzałwargi, czując jak napływa mu do mózgu krew.Wyło w nim po\
ądanie i wzbierała męskość.Nie spał z nią kilka miesięcy.I teraz mocno odczuwał głód ciała.Zaciskał zęby, zamykałoczy i wył z pragnienia.Nie mógł ju\
wytrzymać.Odwrócił się i zbiegł po schodach na dół.Usiadł przed domem na ławie, objął dłońmi głowę i o czymś gorączkowo rozmyślał.W takimpoło\
eniu zastała go Kasia.Podeszła do niego na palcach i spytała:- Czy masz jakieś kłopoty, Mitia? Drgnął.Nie zauwa\
ył, kiedy się zbli\
yła.- Trapi cię coś? - pytała powa\
nie.Uniósł na nią cię\
kie oczy i odrzekł:- Tak, Kasiu, trapi mnie pewien kłopot.- Kłopot? Jaki kłopot?- Wejdz
my do domu - mruknął.Powoli, jakby się ociągając, wstał.Gdy usiedli w izbie, Kasiaspytała:- Chodzi o śydów? Coraz trudniej ich ukrywać, prawda? - nie spuszczała z niego oczu.Ichciała się wykrzyczeć, \
e ma ju\
dość tej jego tułaczki i niech da ju\
sobie spokój, aleugryzła się w język.Uśmiechnął się smutno i odparł, \
e chodzi zupełnie o coś innego.Ale niewie, czy jej zawracać tym głowę.- A więc nie o śydów chodzi? - upewniła się.- Nie, Kasiu, nie o śydów mi chodzi - odparł.- Moi śydzi są bezpieczni.359- "> > A> chodzi?- Nie zrozumiesz - spojrzał na nią z niepewnie.- Jak to nie zrozumiem? - poczuła się dotknięta.- Jeśli ja cię nie zrozumiem, to kto cięzrozumie - zawołała.Zobaczył, jak płonie gniewem.Postanowił ją uspokoić.Nie chciał kłótni.- Chodzi o Ruskich, Kasiu - wyznał.- Co? - podskoczyła.- O Ruskich? O jakich Ruskich? - patrzyła na niego zaskoczona.-Przecie\
Sowieci dawno uciekli.Wziął ją na kolana i zaczął opowiadać, jak idąc lasem, zobaczył dwa przygarbione cienie [ Pobierz całość w formacie PDF ]