Vosseler Nicole C. Niebo nad Indiami

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeśli uznamy, żeherbata z Darjeeling jest szampanem wśród herbat, to herbatę z jegoplantacji można porównać z Moet �tChandon.Darjeeling.Hinduskie brzmienie tej nazwy sprawiło, że Richard poczułw gardle metaliczny smak.Spłukał go szybko dużym łykiem szkockiej.Lord William podrapał się w zamyśleniu po skroni, na której miał jużpojedyncze siwe pasemka, chociaż dopiero niedawno skończyłczterdzieści lat.-Nie chcę się wtrącać, ale.byłoby lepiej dla pana, gdyby nie próbowałpan wchodzić w paradę panu Nevillebwi.Richard uniósł gęste brwi.-Cóż w tym człowieku jest tak niebezpiecznego?Lord William łyknął szkockiej, jakby dla dodania sobie odwagi.-Wszystko.On jest w stanie upić największego moczymordę, tak że tenwyląduje pod stołem, a po nim samym w ogóle nic nie widać.W grachkarcianych jeszcze nigdy nie miał złej passy.A ilekroć ktoś go wyzwał napojedynek, za każdym razem drogo za to zapłacił.Nikt właściwie nie wie,skąd Neville pochodzi.Któregoś dnia pojawił się w Kalkucie, wszedł dotowarzystwa, nie wiadomo skąd i jak; miał już wtedy niesamowitymajątek i produkował najlepszą herbatę, jaką kiedykolwiek sprzedawanow Mincing Lane.To zimny, diaboliczny i niedostępny człowiek.Tam nadole nie ma prawie dżentelmena -tu lord wskazał kieliszkiem na salębalową w dole pod nimi -który by nie podejrzewał, że Neville przyprawiłmu rogi.Brakuje im jednak konkretnych dowodów.-A mimo to nadal przyjmuje się go w towarzystwie? Lord Williamprzytaknął z zadumą.-To właśnie jest dziwne.Jakby ten człowiek miał nad ludzmi jakąśwładzę, która nie pozostawia im innego wyboru.Jakby się go bali.Niesamowite, prawda?Richard uśmiechnął się szeroko.-To brzmi tak, jakby tam, wśród tych ludzi, znajdował się wcielonydiabeł.Lord William popatrzył na tłum w dole.-Niektórzy tak naprawdę uważają.Richard się roześmiał.- Good Lord, ech, te przeklęte zabobony, tu, w tym starym świecie.Odwrócił się, chcąc odejść.-Co pan zamierza, Richardzie?-Zakładam, że pan się nie podejmie przedstawić mnie pani Neville, awięc sam się jej przedstawię.Lord William popatrzył na niego zbulwersowany.-Pan oszalał!Richard zmierzył go długim spojrzeniem.-Czasem po prostu trzeba zrobić to, co trzeba, nawet jeśli jest toryzykowne.Mrugnął do niego i zniknął wśród lordów oraz ich małżonekzgromadzonych na galerii i rozmawiających z ożywieniem.Helena jeszcze mocniej oparła się o ścianę w nadziei, że zrobi sięniewidzialna.Ale to było niemożliwe.Jej barwna suknia z daleka rzucałasię w oczy, nawet w tęczy innych sukien.Szkarłatny jedwab otaczał ją jak kielich kwiatowy; intensywny kolor iniezrównany połysk tkaniny nadawały jej skórze złotą karnację.Mocnościśnięty gorset sprawiał, że talia wydawała się wiotka; głęboki dekolt wkształcie serca podnosił i jednocześnie podkreślał nasadę piersi.Króciutkie rękawki odsłaniały ramiona.Spódnica, długa do ziemi,ozdobiona małym trenem, opływała gładko biodra, a pasma tkaniny,które zostały zprzodu udrapowane poprzecznie, rozchodziły się na boki,przypominając płatki świeżo rozkwitłej róży.W luzno zebrane włosymiała wpięty bukiet prawdziwych czerwonych różyczek.Długieszczotkowanie i użycie pomady sprawiło, że jej włosy stały się gładkie,błyszczące i opadały na plecy w powodzi loków.Na szyi miała ciężkąkolię z rubinami, którą łan włożył jej bez słowa, gdy przyszedł po nią dopokoju -chłodny i obojętny, nie wspominając ani słowem o wcześniejszejscenie.Helena poczuła się, jakby była niczym więcej jak pozbawionym życiaprzedmiotem.łan.Helena na moment zamknęła oczy i zacisnęła zęby.Czuła wstyd,gdy pomyślała o uderzeniu i o tym, co je poprzedziło.PowiedziałaMargaret i Jane, że się potknęła i nieszczęśliwie upadła, chociaż z ichspojrzeń mogła wyczytać, że nie uwierzyły jej w ani jedno słowo; odciskipalców lana na jej policzku były jeszcze zanadto wyrazne.Na szczęściepomógł woreczek z lodem, który Jane szybko przyniosła z kuchni.Natwarzy Heleny pozostało tylko lekkie zaczerwienienie, a w nienaturalnierozszerzonych oczach lekki blask, ale można to było wziąć za objawradości z czekającego ją balu.Jednak to, co faktycznie odczuwała, dalekie było od radości.Jej dłonie,ukryte w rękawiczkach sięgających po łokcie, były lodowato zimne, amimo to miała uczucie, że są wilgotne ze strachu.Od kiedy u boku lanaprzestąpiła próg domu Chestertonów, wpatrywały się w nią dziesiątki paroczu; nawet teraz, gdy stała z boku, spotykała od czasu do czasu za-ciekawione spojrzenia.Została przedstawiona niezliczonymdżentelmenom i damom, na których uprzejmości odpowiadała sztucznymuśmiechem, nie zwracając na nikogo baczniejszej uwagi.Jedna tylkodama szczególnie przykuła jej uwagę, łan przedstawił ją jako lady IreneFitzwilliam.Przypłynęła w otoczeniu innych eleganckich dam, ubrana wpachnącą, różową chmurę obszytą czarnymi koronkami i błyszczącą odbrylantów.Najpierw zalała lana kokieteryjnym gruchaniem, obserwującHelenę krytycznie swymi ciemnymi oczami, dopiero potem się do niejodezwała [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne