[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na początku naszejznajomości zapewne obróciłaby to w żart, ale teraz broń była dla niej symbolem przemocy,powodu której ode mnie odeszła.Nie rozmawiałem z nią od paru tygodni.Nie widzieliśmy sięod prawie dwóch miesięcy.Odpiąłem uprząż z kaburą podramienną, schowałem do niej rewolwer i odłożyłem go nalodówkę, żeby nie rzucał się w oczy.- Ostatnio mam trochę kłopotów z myszami.Uśmiechnęła się skąpo, jakby z politowaniem.Miała na sobie dżinsy i ciemnopomarańczowy golf, idealnie pasujący do złotawego odcienia jej cery i kasztanowych włosów.Kiedyśzwykła żartować, że to dla niej najlepszy kolor ze wszystkich możliwych.- Proszę - powiedziała.- Przywiozłam ci parę produktów pierwszej potrzeby.Wskazała stojące na stole dwa opakowania kawy Community Dark Roast, dwie paczkiczerwonej fasolki marki Camellia i sześciopak piwa Abita, wszystko prosto z Baton Rouge.Zadała sobie trochę trudu, żeby przywiez
ć to aż z Luizjany.Potraktowałem to jak dobry znak.- CC Dark.To wspaniała kawa, Lucy.Bardzo dziękuję.- Mam nadzieję, że się nie gniewasz, iż wpadłam bez uprzedzenia.Joe powiedział mi, że już wracasz do domu, dlatego postanowiłam zaczekać w środku.- Przecież wiesz, że nie potrafię się na ciebie gniewać.Zrobiłaś mi wspaniałą niespodziankę.Co porabiasz w Los Angeles? Jak się miewa Ben?Nie wyczułem u niej rezerwy, toteż delikatnie cmoknąłem ją w policzek, ale zaraz się odsunąłem, by dać jej do zrozumienia, że szanuję wytyczone przez nią granice.Pachniała malinami.- Ben radzi sobie doskonale.Stałeś się prawdziwym bohaterem w jego klasie, wszyscy wszkole chcą się dowiedzieć, jaki naprawdę jest Elvis Cole.Zaśmiałem się krótko, głównie dlatego, że chyba tak powinienem zareagować.Kiedywyobraziłem sobie, jak Ben Chenier opowiada swoim dziesięcioletnim kolegom o moichwyczynach, zakłuło mnie w sercu.Bardzo chciałem wyznać Lucy, jak strasznie za nimi tęsknię,obawiałem się jednak, że wzbudzi to w nas obojgu poczucie winy.Szybko zmieniłem temat.- Napijesz się czegoś? A może masz ochotę coś zjeść?- Jedno i drugie.Ale najpierw pokaż mi swoją rękę.Jak się goi?Ujęła moją prawą dłoń, obróciła wewnętrzną częścią ku górze i popatrzyła na długą bliznęprzecinającą trzy palce i ciągnącą się aż do krawędzi.Zostałem zaatakowany nożem, kiedy ścigałem porywaczy Bena.Lekarze założyli mi czterdzieści dwa szwy i przeprowadzili dwieoperacje.Twierdzili, że odzyskam w niej dziewięćdziesiąt pięć procent sprawności.Niewspomnieli tylko o ustawicznym dokuczliwym bólu.- Wszystko w porządku.Ubytki uzupełnili bionicznymi silniczkami i stalowymi linkami,więc jestem teraz podobny do terminatora.Mam wreszcie coś wspólnego z naszymgubernatorem.Jeszcze przez chwilę spoglądała na bliznę, po czym puściła rękę.Uśmiechnęła się znowu,ale tym razem sztucznie.- Więc co z tym drinkiem?- Już się robi.A więc przyleciała do Kalifornii na spotkanie z prokuratorem w sprawie udziału Bena wprocesie jej byłego męża.Ja odniosłem tylko ranę ciętą, za to postrzelony Richard omal nie umarł.Kto wie, czy nie wolałby przenieść się na tamten świat.W końcu to on wynajął trzech zbirów,żeby porwali jego syna, przez co śmierć poniosło pięcioro ludzi, zanim udało się uwolnić chłopaka.Co prawda Richard sam nie pociągnął za spust, ale był pomysłodawcą i organizatoremtego przedsięwzięcia, będzie zatem odpowiadał przed sądem za współudział w zbrodni.Wświetle kalifornijskiego prawa został oskarżony o wielokrotne zabójstwo.Na razie przebywał wtutejszym szpitalu akademickim, gdzie czekało go jeszcze kilka operacji, ale prosto z niego miałtrafić na salę rozpraw.Lucy zrelacjonowała mi w wszystko sącząc powoli drinka.- Sędzia zgodził się, by wysłuchać zeznań Bena nagranych na kasetę wideo, ale chcę goosobiście zapewnić, że na nic więcej nie powinien liczyć.Na pewno nie przywiozę Bena narozprawę i nie pozwolę na jego przesłuchanie przez adwokata Richarda.- Dlaczego twój mąż nie zechce oszczędzić wszystkim kłopotów i nie przyzna się do winy?Dla Bena to byłoby najlepsze.Ludy pociągnęła drobny łyczek dżinu.- Zależy mu na tym, żeby doprowadzić do procesu.Ciążą na nim zarzuty współudziału wdwóch morderstwach pierwszego i trzech drugiego stopnia.Adwokat go przekonał, że jeszczeprzed rozprawą zdoła doprowadzić do redukcji pierwszych dwóch oskarżeń do nieumyślnegozabójstwa i wycofania trzech pozostałych.- Odwróciła głowę i na jakiś czas zapatrzyła się wokno, po czym upiła jeszcze trochę dżinu i wzruszyła ramionami.- Obawiam się, że tak to się właśnie skończy, na zarzutach o współudział w dwóch morderstwach, o ile wcześniej stronydogadają się co do wysokości wyroku.Tylko dlatego Richard gra na zwłokę.Przykro mi, żeucierpiał w strzelaninie, ale przecież w końcu musi zapłacić za to, co zrobił.Dopiła dżin, potrząsnęła szklaneczką, aż zagrzechotały kostki lodu, i popatrzyła na nietakim wzrokiem, jakby spotkało ją właśnie kolejne z całego ciągu nieuchronnych życiowychrozczarowań.- Wiesz co? - zapytała.- Znudziła mi się rola przykładnej żony.%7łal mi tylko Bena, którymusiał tyle wycierpieć.Richard w pełni zasłużył sobie na wszystko, co go spotkało.Sięgnąłem po jej szklaneczkę.- Pozwól, doleję ci.Kiedy wciągnęła ją w moim kierunku i nasze palce się zetknęły, nie cofnęła ręki.Przezchwilę oboje trwaliśmy w bezruchu niczym dwaj zapaśnicy unieruchomieni w klinczu, zktórego żaden nie ma siły się uwolnić.Nagle Lucy opuściła rękę, robiąc taką minę, jakby nic się nie wydarzyło.Ja pewniepowinienem także potraktować to z obojętnością.- Kiedy wracasz?- Jutro po południu.Rano mam kolejne spotkanie z prokuratorem okręgowym, a potem jadę prosto na lotnisko.Jutro po południu.Odwróciłem się, żeby nalać jej drinka.Wrzuciłem do szklaneczki paręświeżych kostek lodu, ukroiłem plasterek limonki i wycisnąłem sok na lód [ Pobierz całość w formacie PDF ]