42. Grant Laurie Pień minstrelów

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- I już wiesz, kto ci to podarował? - spytała z filuternąwesołością, wskazując na zwój jedwabiu, który dziewczy�na wciąż trzymała w ręku.Anula & IrenascandalousRozległy się chichoty i śmiechy, a ci, którzy siedzieli ztyłu, dopytywali się o powód tego rozbawienia, gdy zaśpoznali go, dołączali się do wspólnej zabawy.Gisele srodze w tej chwili żałowała, że nie zginęła wlesie razem z Fleurette.Chciała zapaść się pod ziemię.Utkwione w nią spojrzenia wwiercały się jej w duszę.Do�bijała ją myśl, że może Brys zdążył już wejść za nią doholu i jest świadkiem jej upokorzenia, lub nawet śmiejesię razem z innymi.- Tak.nie.to jest.- wymamrotała w najwię�kszym pomieszaniu.- Ależ oczywiście, że już zdemaskowała swego taje�mniczego wielbiciela - dał się słyszeć syczący głos Ma-nette.- Tylko spójrzcie na jej napuchnięte wargi! I na tepłonące jak w gorączce oczy! Założę się, że już zdążyłapodziękować mu w jakimś ustroniu!Przerażona i skonfundowana Gisele spojrzała w kie�runku królowej, lecz ta zajęta była właśnie wyborem po�trawy i, ku wielkiemu rozczarowaniu lady Mandeville, nieusłyszała tej złośliwej uwagi.Nie było sensu stać dłużej pomiędzy stołami.Giseleusiadła ze spuszczoną głową obok Halette.- Schowałabyś swoje pazurki, Manette - tamta upo�mniała złośnicę, po czym zwróciła się do Gisele: - Nieprzejmuj się, moja droga.To miłe, że lord de Balleroyadmiruje cię.Będzie z was dobraną para.Taki urodziwymężczyzna!- Ale on nie jest.ja także nie.- mamrotała, niewiedząc właściwie, co powiedzieć, bo wciąż czuła ustaBrysa na swoich wargach i jego dłoń pieszczotliwie gła-Anula & Irenascandalousdzącą jej pierś.Skończyło się więc na tym, że jeszcze bar�dziej się zaczerwieniła.- Och, nie próbuj przeczyć! Obojgu wam nie brakujeurody! - zapiszczała wesoło lady Aubine.- Tak, nie ma się co wypierać - z tajemniczym uśmie�szkiem dodała Emmeline.- Prawdę zdradzają twoje roz�palone policzki.To on podarował ci ten jedwab?- Ciekawam, co Gisele musiała podarować mu w za�mian - powiedziała Manette dostatecznie głośno, bywszyscy ją usłyszeli.- Moje panie, dość już tej gorszącej rozmowy! -oświadczyła Wilfride, która wydawała się szczerze obu�rzona.Damy pochyliły głowy, udając wielkie zainteresowaniezupą bądz pieczystym, żadna bowiem nie chciała narazićsię tej gefmańskiej walkirii.Gisele pozostawiono więcwreszcie w spokoju, jednak w jej duszy nadal panowałwielki zamęt.W głowie pulsowało, a pierś kurczęcia miałasmak trocin.Zdawało się jej, iż wieczerza ciągnie się bez końca.Od�sunąwszy talerz i wytarłszy usta serwetą, prześlizgnęła sięwzrokiem po twarzach, lecz Brysa de Balleroya nie byłowśród biesiadników.Czyżby wyjechał z Westminsteru, zro�zumiawszy, iż nie uda mu się uwieść normandzkiej księżni�czki? Lub też udał się z jakąś kolejną tajemniczą misją?Zabolało ją serce na myśl, że może nie do końca miałarację, odpychając miłość i pożądanie dzielnego rycerza.Czyżby zgodnie z powziętym w l'Aigle postanowieniemnieuchronnie zmierzała do tego, by spędzić życie w zatę�chłym dziewictwie jak lady Wilfride?Anula & IrenascandalousMyśl Gisele przeniosła się na sprawy publiczne.Nie�obecność Henry'ego, biskupa Winchester, miała w sobiecoś złowieszczego.Czyżby ten dostojnik Kościoła po razkolejny zmienił front i stanął teraz po stronie brata, królaStefana? Więc może Brys miał rację, że poparcie dla Ma�tyldy maleje w oczach, rośnie natomiast zagrożenie?Geoffrey de Mandeville był wprawdzie obecny, alewydawał się pogrążony w zadumie.Nie spoglądał w jejstronę, co, musiała przyznać, stanowiło dla niej wielkąulgę.Być może, będąc pająkiem, złowił inną muszkę, któ�ra w odróżnieniu od niej nie sprawiała mu żadnych kło�potów.Nie tylko Gisele dostrzegła zamyślenie de Mandevil-le'a.Matylda położyła dłoń na ramieniu earla i powiedzia�ła doń kilka słów.Natychmiast rozpogodził się, jakby na�lano mu do ucha nektaru.Odpowiedział coś, co wyrazniezadowoliło królową.Wreszcie wieczerza dobiegła końca.Matylda wstałai oświadczyła, że dziś nie będzie przechadzki po ogrodzie.Gisele odetchnęła z ulgą.Ciężko byłoby jej wrócić domiejsca, gdzie po raz pierwszy w życiu doświadczyła fi�zycznej rozkoszy.Być może tym razem uda się jej wcześ�niej położyć spać.- Moje drogie, teraz udam się do kaplicy, gdzie będębłagała Najwyższego o opiekę i wsparcie - oświadczyłakrólowa.- Jesteście wolne, z wyjątkiem ciebie, lady Gi�sele, i was, lady Wilfride i lady Rilla, które będziecie to�warzyszyły mi aż do spoczynku.Mam nadzieję, że jutrzej�szy dzień nie będzie gorszy od dzisiejszego.Gisele poczuła rozczarowanie i zawód, jednak posłusz-Anula & Irenascandalousnie udała się za władczynią.Była to bez wątpienia kara zaspóznienie.Kątem oka dostrzegła, że de Mandeville podchodzi dojakiegoś zażywnego człeka, któremu, sądząc po jego ubio�rze, nie brakowało dukatów w skrzyni.Powitał go wylew�nie.Matylda bardzo długo modliła się w kaplicy.Gdy wkońcu zjawiła się w sypialni, Gisele z trudnością udawałosię powstrzymywać ziewanie, sumiennie jednak pomagałakrólowej w wieczornej toalecie i nie popełniła żadnej ga�fy.Nagle Matylda zaniepokoiła się i rzekła podniesionymgłosem:- Lady Gisele! Zostawiłam w kaplicy mój modlitew�nik! Idz i przynieś mi go natychmiast!- Miłościwa pani, czyż nie można odłożyć tego do ju�tra? - spytała lady Rilla, rzucając Gisele współczującespojrzenie.- W żadnym wypadku! Okładki modlitewnika inkru�stowane są szlachetnymi kamieniami, a poza tym mój oj�ciec dostał go wraz z błogosławieństwem z rąk samegopapieża! Nie chcę, by czyjaś złodziejska dłoń zabrała gotej nocy!Gisele skłoniła głowę.- Będę szczęśliwa móc ukoić niepokój miłościwej pani- rzekła tonem bezgranicznie oddanej sługi.Królowa jednak zdążyła krytyczniej przypatrzyć się ca�łej sprawie.- Droga do kaplicy i z powrotem zajmie ci trochę cza�su, a ja tymczasem już się kładę do łóżka.Zróbmy więcAnula & Irenascandaloustak, że pójdziesz po modlitewnik teraz, ale wręczysz migo jutro rano.Rilla zrobiła minę, jakby chciała powiedzieć: Och, tekaprysy uprzywilejowanych!".- Uczynię wedle twego życzenia, miłościwa pani.Czymogę wziąć ze sobą świecę? - Matylda najwidoczniej nieuświadamiała sobie, że naraża samotną dziewczynę nadługą wędrówkę ciemnymi korytarzami oraz na nocnyspacer pomiędzy pałacem a kaplicą.Pomimo pokusy, bypójść po modlitewnik dopiero rano, Gisele postanowiłanatychmiast wypełnić rozkaz królowej, obawiając się, żejutro może nie obudzić się dostatecznie wcześnie i tym sa�mym narazić się na gniew Matyldy.Bała się nawet myśleć,co by się stało, gdyby bezcenny modlitewnik naprawdę za�ginął, i to z jej winy.Królowa łaskawie skinęła głową.Kaplica okazała się budzącą podziw i lęk pieczarą, którejmrok rozpraszały nieliczne płomyki świec.Panowała tu takaciszą że Gisele słyszała pulsujący szum krwi w uszach.Wy�dawało się świętokradztwem zakłócać majestatyczny spokójtego miejsca.Lady de l'Aigle starała się poruszać jak najci�szej.Dotarła do miejsca, gdzie godzinę temu klęczała królo�wa, chwyciła leżący na pulpicie modlitewnik i chciała jużsię wycofać, gdy usłyszała czyjeś ściszone głosy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne