[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Precz g�upie, bezsilne zjawy  wytwory mózgu, trawionego gor�czk�!  myS
la� Lenin.Jak�e n�dznie brzmi� g�osy wasze, jak�e bezsilne i ja�owe s� grox
by i S
mieszne  przekle�-stwa, strachy na ma�e dzieci nierozumne!O wszystkiem teraz zapomnia� Lenin; porwa�y go ca�kowicie wypadki.�y� w nich i dlanich.Zwo�ywa� komisarzy  kolegów, doradza�, poucza�, wahaj�cych si� przekonywa�, donowych czynów popycha�, pisa� dla nich mowy, projektowa� wiece, kongresy, kierowa�wszystkiem.Widzia� i rozumia�, �e praca kipia�a.By� przekonany, �e powodzenie  bia�ych armij po-winno si� sko�czy� pr�dko, bo ju� zdarza�y si� w nich wypadki zdrady, zamieszek i rozk�a-du.jak tu i ówdzie kontr-rewolucyjni genera�owie przeb�kiwali nieopatrznie o powrocie dodawnego ustroju monarchicznego, przera�aj�c i podnosz�c przeciwko sobie w�oS
cian, robot-ników, �o�nierzy i zwi�kszaj�c tarcia pomi�dzy ró�nemi rz�dami dzielnicowemi, istniej�ce-mi w Rosji.R
mia� si� cicho Lenin, oczy mru�y� i r�ce zaciera�.Wkrótce chodzi� zacz��, jeszcze niepewnie, chwiejnie, potykaj�c si� co chwila i przysta-j�c, aby odetchn��, nabra� si�, ledwie tlej�cych w jego barczystem ciele.Przybywa�y delegacje nieraz z dalekich miejscowoS
ci, aby ujrze� na w�asne oczy dyktatora,przekona� si�, �e �yje, �e jest gotów do walki, do obrony wspania�ych zdobyczy rewolucji.Odwiedza�y go grupy robotników, ukradkiem przed  Bia�ymi przedzieraj�cych si� z po-�udnia, z kopalni w�gla i �elaza, z fabryk metalurgicznych na Uralu, z warsztatów i tkackich,po�o�onych w obwodzie moskiewskim; przychodzili powa�ni, zaniepokojeni i skupieni ch�o-pi z bliskich i dalekich wsi.Ze wszystkimi rozmawia� Lenin, przyjax
nie, jak równy z równymi, rozumiej�c ka�d� myS
li najmniejszy odruch duszy, wypytuj�c uwa�nie, zadaj�c niespodziewane pytania, wyjaS
nia-j�c to, czego nie dopowiadali, lub nie chcieli wyzna� delegaci.Robotnicy utyskiwali na wyczerpuj�ce prace przymusowe, z�e od�ywianie, brak potrzeb-nych instrumentów i surowe kary. Nawet dawniej tego nie by�o!  oburzonym g�osem skar�y� si� przed Leninem stary ro-botnik. PracowaliS
my dziesi�� godzin, jedliS
my dosyta, mogliS
my kupowa�, co si� zechcia-268�o, za z�e obejS
cie awantury robiliS
my, strajki, bunty.A teraz? mamy tylko st�ch�y chleb z ple-wami, such� ryb� S
mierdz�c�; towarów �adnych; �ony nasze i my sami chodzimy, jak �ebra-cy, dzieci te� nic nie maj�; napó� nagie, bose nie mog� z domu wyjS
�, ani do szko�y, ani nazabaw�.Pracujemy po 12 godzin, nie licz�c dodatkowej roboty, dobroczynnej, na rzecz pa�-stwa w dni S
wi�teczne?!Je�eli policzy�, to po 14 godzin wypadnie!.Je�eli nie wyjS
� w swoim czasie bez chlebazostawiaj� nas komisarze, do s�du ci�gn�, a jak si� powtórzy, to i pod mur stawiaj�.Lenin s�ucha� i oczy mru�y�, myS
l�c: Mo�na tak rz�dzi�, póki szaleje wojna.A co b�dzie, gdy si� sko�czy? Jak damy sobie rad�?Robotnikom odpowiada� z dobrotliwym uS
miechem: Trudno, towarzysze! Wasze pa�stwo, wasz rz�d.Musicie zwyci�y� kontrrewolucj�,wtedy inaczej b�dzie.Wkrótce po��czymy si� z zachodnimi towarzyszami.Wszystkiegob�dziecie mie� w bród, gdy zajrzymy do kieszenie europejskich bur�ujów! Bogactw nazbie-rali oni dla was niewyczerpane zasoby! CierpliwoS
ci! Tymczasem  wszystko dla zwyci�stwaproletarjatu! Nie uskar�ajcie si�, nie zniech�cajcie, pracujcie ze wszystkich si�, bo koniec ju�blisko! Wierzcie mnie!Odchodzili z przeb�yskami nadziei w sercach, zachwyceni prostot�, szczeroS
ci� i zrozu-mieniem ich krzywdy przez  swego Iljicza.Lenin po ich odejS
ciu notowa� sobie nazwiska delegatów, a sekretarz wyprawia� do preze-sów Rad i  czeki listy poufne, aby zwrócono na niezadowolonych robotników baczn� uwa-g� i stanowczo przeci�to rosn�ce protesty.Ch�opi g�uchemi g�osami zanosili skargi  ziemi. Nie mo�emy S
cierpie� rozpanoszonej  biedoty , tych nicponiów, marnuj�cych ziemi�,krzywdz�cych prawdziwych ziemiorobów! nie poznajemy wsi; nieprawoS
� wszelka, ohydamiejska trap nas! To  nieporz�dek! Tak nie wolno z ch�opami post�powa�! My pocimy si�,karki gniemy, r�ce, nogi zbijamy sobie przy pracy, a tu przyje�d�aj� �obuzy w skórzanychkurtkach i wszystko zabieraj�! Pocó� pracujemy wtedy? To nie pod�ug prawa! Nie! Da� damy, ino tyle, ile mo�emy, po sprawiedliwoS
ci.Patrz sam, W�odzimierzu Iljiczu, co si� dzie-je! WieS
niacy w Tambowskiej guberni zacz�li pracowa� tylko tyle, ile dla rodziny wystarczy!Gdzie tam! Przyjechali komisarze, nabrali zak�adników i zagrozili, �e rozstrzelaj� ich, je�elich�opi nie b�d� uprawiali ca�ej roli, je�eli ch�opi nie b�d� uprawiali ca�ej roli.myS
la�a  zie-mia , �e to pogró�ka dla strachu, a oni pi�ciu dziesi�ciu ch�opów postawili pod mur, no,i sko�czyli z nimi! Tak z nami nie igrajcie, bo to si� musi sko�czy� x
le! My dawno wzi�liby-S
my si� za karabiny i siekiery, ino wojna nam zbrzyd�a, a tej posoki mamy pod same gard�o!Cierpimy jeszcze, ale na wszystko przychodzi koniec, Iljiczu! Na wszystko! Powiedz swoimkomisarzom, aby po sprawiedliwoS
ci rz�dzili, �obuzów ho�ot� zabrali od nas, bo my ichwyr�niemy, jak chwasty na polu.Lenin zamieni� si� w s�uch, kiwa� g�ow�, wyra�a� wspó�czucie, obiecywa� upomnie� ko-misarzy, aby nie krzywdzili  ziemi.W duchu myS
la�: Acha! Wylaz� bur�uj.Pot�ny, o miljonie g�ów.uparty, cierpliwy niesko�czenie, alei grox
ny, jak potwór apokaliptyczny.Nie odwa�a� si� przed nim na pogró�ki i nie donosi� w�adzom o S
mia�ych s�owach i bun-towniczych myS
lach w�oS
cian [ Pobierz całość w formacie PDF ]