[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W drodze powrotnej pani Gardiner i Elżbieta rozmawiały o wszystkichszczegółach wizyty z wyjątkiem tych, które je obie najwięcej interesowały.Omawianowygląd i zachowanie wszystkich, oprócz osoby, która najżywiej zajmowała obie panie.Mówiły o jego siostrze, przyjaciołach, domu, owocach - o wszystkim, tylko nie o nimsamym, choć Elżbieta marzyła, by się dowiedzieć, co pani Gardiner o nim myśli, zaś paniGardiner byłaby niewymownie rada, gdyby siostrzenica zaczęła mówić na ten temat.45XLVIKiedy po raz pierwszy przyjechali do Lambton, Elżbieta stwierdziła zrozczarowaniem, że nie oczekuje tam na nią list od Jane, a podobny zawód przeżywałakażdego ranka podczas pobytu w miasteczku.Trzeciego jednak dnia skończyły sięnarzekania, otrzymała bowiem od siostry dwa listy jednocześnie.Na jednym z nichzaznaczone było, że trafił przez pomyłkę gdzie indziej, czemu Elżbieta nie zdziwiła sięwcale widząc, że Jane wyraz
nie z
le go zaadresowała.W chwili gdy przyszła poczta, wszyscy wybierali się właśnie na spacer.PaństwoGardiner pozostawili więc siostrzenicę samą, by mogła się nacieszyć wiadomościami zdomu, i wyszli.Pierwszy list, z
le skierowany, należało przeczytać najpierw.Pisany byłpięć dni temu.Na początku zawierał opis skromnych jakichś przyjęć i rozrywek, wktórych tyle było nowości, ile ich na wsi bywa.Druga połowa listu, datowana następnegodnia i pisana w wyraz
nym zamęcie, zawierała ważniejsze wiadomości.Brzmiała onanastępująco:Po napisaniu powyższego zaszły pewne wypadki, bardzo poważne i całkiem,niespodziewane - lecz nie bój się - wszyscy jesteśmy zdrowi.To, co ci mam dopowiedzenia, to sprawa nieszczęsnej Lidii.Wczoraj o dwunastej w nocy, kiedy kładliśmysię spać, przyjechał kurier od pułkownika Forstera.Donosi on, iż Lidia uciekła do Szkocjiz pewnym oficerem.Powiem już wszystko - z Wickhamem.Wyobraz
sobie naszezdumienie.Dla Kitty jednak nie było to niespodzianką.Bardzo, bardzo mi przykro.Jakiżto nierozważny krok zarówno ze strony jego, jak i jej.Chcę jednak wierzyć w najlepsze,może mylnie go oceniałyśmy.A
atwo mi przyjąć, że jest człowiekiem bezmyślnym iniedyskretnym, ale jego ostatni postępek (starajmy się nim cieszyć) nie świadczy ogruntownym zepsuciu.Wybór jego jest w każdym razie bezinteresowny, boć przecieżwie, że nasz ojciec nic im dać nie może.Biedna matka głęboko jest strapiona.Ojciecznosi to lepiej.Jakże się cieszę, żeśmy im nie powiedziały o zarzutach, jakie są stawianeWickhamowi.My same musimy o tym zapomnieć.Wyruszyli w sobotę około północy, jaksię przypuszcza, ale nieobecność ich stwierdzono dopiero wczoraj rano koło ósmej.Natychmiast wysłano kuriera.Lizzy kochana, musieli przejeżdżać o dziesięć mil od nas.46Pułkownik Forster daje w liście do zrozumienia, że możemy go oczekiwać lada chwila.Lidia napisała kilka słów do jego żony, zawiadamiając ją o ich postanowieniu.Muszękończyć, bo nie mogę długo zostawiać biednej matki samej.Boję się, że nic z tego niezrozumiesz, ale sama dobrze nie wiem, co piszę.Nie pozwoliwszy sobie nawet na chwilę zastanowienia, ledwo zdając sobiesprawę, co czuje, Elżbieta skończyła czytać i sięgnęła po następny list.Otworzywszy go,chciwie przebiegła wzrokiem pismo.List ten był datowany następnego dnia.Otrzymałaś już, kochana siostro, mój pisany naprędce list.Chciałabym, żeby tenbył bardziej zrozumiały, choć jednak dosyć mam czasu, jestem tak nieprzytomna, że niewiem, czy uda mi się jasno pisać.Najdroższa Lizzy, nie wiem, jak ci to powiedzieć, alemam złe wiadomości dla ciebie, i to takie, z którymi nie mogę zwlekać.Chociażmałżeństwo pana Wickhama z naszą biedną Lidią bardzo jest nierozsądne, pragniemyteraz mieć pewność, czy zostało istotnie zawarte, mamy bowiem powody przypuszczać,iż nie pojechali do Szkocji.Wczoraj przyjechał pułkownik Forster - wyjechał z Brightonprzedwczoraj w kilka godzin po wysłaniu kuriera [ Pobierz całość w formacie PDF ]