ballada o celnym strzale

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wiedział też, gdzie chowają zapasowe klucze.Wszedł do nich i obserwował własny dom.O ósmej czterdzieści zobaczył wchodzącą Gertrudę Rulin.Gertruda Rulin nie była sama.Przyszedł z nią chłopiec.Zachowanie Jimmyego w pierwszej klasie upewniło zarówno nauczycielijak i szkolnego psychologa o tym, że będzie lepiej dla wszystkich (może z wyjątkiem matki, która miałaby ochotę trochę odpocząć), jeśli chłopiec poczeka jeszcze rok.Jimmy wrócił wiec do zerówki, a w pierwszej połowie roku miał tam chodzić po południu.Dwa punkty opieki nad dziećmi w sąsiedztwie nie miały wolnych miejsc, a Gertruda nie mogła chodzić do Thorpe'ów po południu, ponieważ codziennie od drugiej do czwartej sprzątała na drugim końcu miasta.Całą sprawę zakończyło ostatecznie to, że Jane zgodziła się, by Gertruda przyprowadzała ze sobą syna, dopóki jej sprawy jakoś się nie ułożą lub póki Reg nie odkryje, co się dzieje, a w końcu musiał tov odkryć.Jane myślała, że może jednak Reg się tym nie przejmie, w końcu ostatnio był bardzo miły i całkiem rozsądny.Z drugiej strony mógł protestować i wtedy trzeba byłoby wszystko układać inaczej.Gertruda stwierdziła, że doskonale to rozumie.I - prosiła Jane - na miłość Boską - niech chłopiec nie dotyka żadnej z rzeczy Rega.Gertruda zapewniła, że nawet się do nich nie zbliży, a drzwi do pracowni pana są i pozostaną zamknięte.Thorpe musiał przekradać się przez dwa podwórka jak zwiadowca przez ziemie niczyją.Zobaczył, że Jane i Gertruda piorą w kuchni bieliznę pościelową.Chłopca z nimi nie było.Wiec przekrada' się dalej pod ścianami.Sypialnia - pusta.Jadalnia - pusta.Pracownia - tak, Reg, chory, tam właśnie spodziewał się znaleźć Jimmy'ego i tam go odnalazł.Twarz chłopca płonęła wręcz z ciekawości i Reg z pewnością uwierzył, że trafił w końcu na ICH zdeklarowanego agenta.Chłopiec trzymał w ręku coś w rodzaju miotacza promieni śmierci, celował nim w biurko, a z maszyny - i Reg to słyszał - krzyczał Rackne.Możecie sobie pomyśleć, że opisuje subiektywne uczucia człowieka, który już nie żyje lub - żeby określić to bardziej bezceremonialnie - po prostu zmyślam.Nie.Jane i Gertruda słyszały aż w kuchni warkot plastikowego „kosmicznego miotacza", z którego Jim strzelał od czasu, kiedy w ogóle zaczął przychodzić do tego domu.Jane żyła z dnia na dzień wyłącznie nadzieją, że baterie w końcu się wyczerpią.Nikt nie mógł pomylić źródła, z którego dochodził terkot - to musiała być pracownia Rega.Ten chłopak był chyba rzeczywiście materiałem na niezłego rzezimieszka.W całym domu zabroniono mu wchodzenia do jednego pokoju, wiec oczywiście musiał tam wleźć, albo umrzeć z ciekawości.Szybko odkrył, że Jane trzyma klucz do pracowni na półeczce nad kominkiem w dużym pokoju.Czy bywał tam już przedtem? Myślę, że tak.Jane mówiła, że trzy lub cztery dni wcześniej dała chłopcu pomarańcze., a nazajutrz podczas sprzątania znalazła skórki pod kanapą w pracowni.Reg nie jadał pomarańczy, twierdził, że jest na nie uczulony.Jane rzuciła powłoczke, którą właśnie prała, z powrotem do zlewu i pobiegła do pracowni.Słyszała głośne: „pah! pah! pah" miotacza i krzyk chłopca: „Mam cię! Nie uciekniesz! Widzę cię!" I twierdziła, że słyszała.słyszała.krzyk.Wysoki, jękliwy krzyk tak pełen bólu, że niemal nie do zniesienia.„Kiedy to usłyszałam - powiedziała mi - wiedziałam już, że be.de musiała odejść od Rega niezależnie od tego, co się stało, że opowieści starych bab są prawdziwe, że szaleństwem można się zarazić.Słyszałam Rackne - mówiła - ten wstrętny chłopak mordował Rackne, mordował go plastikowym miotaczem za dwa dolary.Drzwi do pracowni były otwarte, a klucz tkwił w zamku.Dopiero później zauważyłam krzesło przysunięte do kominka i ślady butów Jimmy'ego na siedzeniu.Stał przy stoliku pod maszynę.To był stary, biurowy model z zakładanym na wałek szklanym ochraniaczem.Jimmy przycisnął lufę do szkła i strzelał- pah! pah! pah!, błyskało czerwone światełko i nagle zrozumiałam wszystko, co Reg mówił mi o elektryczności, ta zabawka działała przecież na zwykłe baterie, a ja czułam fale bólu, wypływając z niej i przepalające mi mózg [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne