Day Sylvia Maz ktorego nie znalam

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Błagam.- O co? - Położył wolną rękę tuż przy jej udzie i pogładził je.Jej ciało przeszyła falapożądania.- %7łebym ci pokazał?Pokręciła głową.- %7łebyś nie kazał mi siebie pragnąć, Gray.- Dlaczego nie? - Zdjął kapelusz i przylgnął wargami do jej szyi, całując ją w miejscu,w którym szaleńczo pulsowała.- Bo na zawsze cię wtedy znienawidzę.Zaskoczony, odsunął się szybko, a ona skorzystała ze sposobności i odepchnęła go zcałych sił, wytrącając go z równowagi.Poleciał w tył, wyrzucając przed siebie ręce, jakbychciał powstrzymać upadek.Skrzywiła się, gdy gruchnął ramieniem w bok powozu i omal niewyłożył się na płasko.- Co to ma do kroćset znaczyć? - Wytrzeszczył na nią oczy.Isabel przesunęła się szybko w stronę tylnej poduszki.- Owszem, przyznaję ze wstydem, że możesz postawić na swoim - stwier�dziła zdeterminacją.- Ale choć moje ciało aż nazbyt chętnie by się na to zgodziło, tak się składa, żemam też pewne zasady moralne i że zależy mi na Hargreavesie, który po niemal dwóchwspólnie spędzonych latach nie zasłużył na to, by wymienić go na zwykłe chędożenie.- Chędożenie, moja pani? - warknął Grayson i zaklął, bo próbując się wyprostować,omal nie spadł z siedzenia.- Nie chędoży się własnej żony.Gdy udało mu się znów usiąść, napięty materiał spodni między nogami ujawnił wpełni stopień jego podniecenia.Isabel przełknęła z trudem ślinę i szybko odwróciła wzrok.Dobry Boże.- A jak inaczej to nazwać? - powiedziała ze złością.- My się w ogóle nie znamy!- Ja cię znam.- Czyżby? - parsknęła.- Jakie kwiaty lubię najbardziej? Jaki kolor? Jaką herbatę?- Tulipany.Niebieski.Miętową.- Gray podniósł z podłogi kapelusz, wcisnął go sobiena głowę i skrzyżował ręce.Zamrugała oczami.- Myślałaś, że nie zwracam na ciebie uwagi?Isabel zagryzła dolną wargę i zaczęła grzebać we własnej pamięci.Jakie kwiaty, kolori herbatę on lubił najbardziej? Ze wstydem przyznała, że nie wie.- A widzisz! - rzucił z triumfem.- W porządku, Isabel.Dam ci tyle czasu, ile tylkobędziesz potrzebować, żebyś mogła się do mnie przekonać.W tym czasie ty będziesz mogłapoznać mnie, a ja ciebie.Lando zajechało pod ich dom.Isabel spojrzała na stojące przy ulicy żardy�niery, wktórych rosły niebieskie kwiaty.Gray wyskoczył z powozu i usłużył jej.Podprowadził ją poschodach do drzwi, skłonił się i odwrócił.- Gdzie idziesz? - zapytała.Od jego dotyku wciąż mrowiła ją skóra, a żołądek ścisnąłsię na widok jego stanowczo wyprężonych ramion.Zatrzymał się i odwrócił.- Jeśli wejdę teraz do domu, wezmę cię, czy tego chcesz, czy nie.- Gdy nic na to nieodpowiedziała, uśmiechnął się kpiąco.Chwilę pózniej już go nie było.Dokąd poszedł? Był niewątpliwie podniecony i wystarczająco temperament�ny, żebyfakt, iż ulżył sobie w zakładzie krawieckim, nie przeszkodził mu w naj�mniejszym stopniu wpotrzebie stosunku.Myśl o Grayu szukającym zaspokoje�nia żądzy poruszyła ją wprzerazliwie znajomy sposób.Wiedziała, jak wygląda nago, i zdawała sobie sprawę, że każdakobieta, która go takim zobaczy, zmięknie w jego rękach jak wosk.Zcisnęło ją w brzuchu ztęsknoty, której miała nadzieję nigdy już nie poczuć.Bolesne ukłucie z przeszłości.Przypomnienie.Weszła do domu, w którym mieszkała już blisko pięć lat, i ku swemu prze�rażeniuodkryła, że bez pełnego życia Graya dom wydaje się jej niemal pusty.Wściekła się na niegoza chaos, który w ciągu kilku krótkich godzin spowodował w jej życiu, i poszła do siebie,zdecydowana skutecznie temu zaradzić.Najwyższy czas, by szczegółowo zaplanowaćproszoną kolację.Musiała też przyjrzeć się dokładnie mężowi i upewnić się co do jegopreferencji.Gdy już go pozna, znajdzie mu idealną kochankę.Oby tylko plan Hargreavesazadziałał - i to szybko.Doświadczenie podpowiadało jej, że mężczyznom pokroju Graya nie można się długoopierać. Rozdział 4.Podchodząc po schodach do podwójnych drzwi klubu dżentelmeńskiego Re�mington,Gerard miał świadomość, że gdyby nie odczuwana frustracja, byłby teraz zdenerwowany [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne