Egan Jennifer Spójrz na mnie(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Już blisko odezwałam się do Irene. Mówię o miejscu, w którym to się stało. Tak sobie myślę, że mogłybyśmy zostawić wypadek na pózniej odparła. Chyba że ty chciałabyś się tuzatrzymać. Możemy to zostawić na nigdy odpowiedziałam, głównie z zamiarem wzbogacenia kolekcji ironicznych,zrzędliwych uwag, które, jak się dowiedziałam, były moją specjalnością.Irene oczywiście zanotowała.Kiedy z torebki dobiegło kwilenie telefonu komórkowego, na jej twarzy pojawił się wyraz niepokoju.Dzwoniącym był niemal zawsze Thomas specjalnie dał jej tę komórkę, żeby łatwiej mu było nawiązać z nią kontakt,zwłaszcza teraz, gdy po zakończeniu semestru podjęła się pisania nie tylko dla mnie, ale i dla dwóch Zwykłych. Halo? odezwała się nerwowo, ale już po sekundzie jej rysy złagodniały, a usta wykrzywiły się w uśmiechu,szczebiocąc: Cześćjaksięmasz?Standardowa formuła ciepłego powitania.To musiał być Thomas. Tak. mówiła .my właśnie.dojeżdżamy do Rockford? Tak, jesteśmy prawie na miejscu. Umilkła,jak to zwykle bywało, kiedy rozmawiała z Thomasem.Słuchała.Tak się złożyło, że jednym ze Zwykłych, których jej przydzielono, był Pluto. Mam dla ciebie trzy słowa na temat Pluta powiedział Thomas podczas jednej z wielu naszych wizyt w jegobiurze. Dickens.Dickens.Dickens. Chodzi ci o.ofiarę niesprzyjających okoliczności? upewniła się Irene. Właśnie. %7łyjącą poniżej swych. Tak jest. Zatem jego los musi się poprawić.To konieczne. Bingo przytaknął Thomas.Irene zaczynała mnie przerażać.Nie chciała rozmawiać ze mną o Plucie (mówiła, że nie może nadużywać jego zaufania), za to Pluto i japlotkowaliśmy o niej nieustannie.Czy naprawdę była taką czystą duszyczką, na jaką wyglądała, czy może miała w sobiepokłady dzikich żądz? Czy jej mąż był geniuszem, czy tylko frajerem? Jakiego koloru były kafelki w jej łazience? Idlaczego była ostatnio taka cicha? Czyżbyśmy zaczynali ją nudzić?Irene zamknęła klapkę telefonu i przez chwilę siedziała w milczeniu.Po rozmowach z Thomasem zawsze czułasię zdezorientowana, jakby przed chwilą omal nie stratował jej tłum. On nadal zamierza przyjechać odezwała się w końcu. Po co? spytałam buntowniczo. Zamierza oprowadzić mnie po moim mieście, którego w życiu niewidział?RLT Pojęcia nie mam odparła z konsternacją, którą pomysły Thomasa wzbudzały w niej niemal zawsze.Znowu wspominał coś o kamerach filmowych.Oparła głowę na dłoniach i zamknęła oczy.Kiedy pokłóciłam się i pogodziłam z Irene, wydawało mi się, żebędziemy sobie bliższe, jak siostry.Nic podobnego.Coś się zmieniło, popsuło, i zamiast tego stałyśmy się tylkotowarzyszkami, profesjonalistkami, współpracowniczkami zatrudnionymi przez firmę Extra/Ordinary.com, ale na pewnonie przyjaciółkami.Sam fakt, że pracowałyśmy razem, niejako izolował nas od siebie; znałam to uczucie z czasów, gdybyłam zawodową pięknością.Byłam wówczas zbyt wdzięczna bogatym dżentelmenom, którzy mnie utrzymywali, bypozwolić sobie na związek z kimś, kto znajdował się w sytuacji podobnej do mojej.Zjechałam z drogi międzystanowej wprost na East State Street, pięciomilową mackę, którą Rockford wyciągałood lat coraz dalej i dalej. Voil�! powiedziałam. Syć swoje oczy, Irene.Już jako dziecko, kiedy wracałam z matką i Grace po sobotnich zakupach w Chicago z nowymi sukienkami imiętówkami Frango w bagażniku wozu, a także z lunchem w Walnut Room w pamięci gdy trasa między Rockford aChicago była całym znanym mi światem, kiedy docierałyśmy do State Street (praktycznie jeszcze w szczerym polu), otóżjuż wtedy nie czułam w duszy ciepła z okazji powrotu do domu, ale coś na kształt dzwonienia w uszach.Już wtedybowiem uważałam powroty do Rockford za nurkowanie w kierunku dna, coraz dalej od życiodajnego tlenu.Każdy z nichbył zniechęcającym zanurzeniem w nijakość pamiętałam, skąd jestem, i kolejny raz musiałam stawić czoło prawdzie.Teraz było inaczej.Czułam głupkowatą radość w sercu, kiedy mijałam Clocktower Hotel z jego MuzeumCzasu", tablicę z napisem Witamy w Rockford", Courtyard Inn, Holiday Inn, Klub Rowerowy Bombaj", Burger Kinga,Country Kitchen, Red Roof Inn, Gerry's Pizza, Mobil, Century 21, Merrill Lynch oraz Centrum Ogrodowe Lowe'a.Byłam dumna z Rockford, że pojawia się na zawołanie i odgrywa swoją rolę z takim przekonaniem.Powiedziałam Irene,że będzie zardzewiałe, rozdęte i puste, i oto skoczyło na nas swym ohydnie, typowo amerykańskim krajobrazem.Był tojeden z tych widoków, które robią piorunujące wrażenie na Europejczykach: płaskie, podobne do hangarów budynki bezokien, gaje plastikowych znaków i tablic oraz mile parkingów pełnych wielkich, amerykańskich samochodów, którychmaski i okna lśniły w pełnym słońcu.Był to krajobraz bez ludzi, jeśli nie liczyć kilku maleńkich jak mrówki sylwetek,rozrzuconych na parkingach jak figurki na architektonicznej makiecie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne