Frederick Forsyth Czarna lista

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miesiąc, po-myślał.Zegar tyka.Chowając BlackBerry do kieszeni, zobaczył północ-ne przedmieścia Poole i zaczął wypatrywać drogowskazu na Hamwor-thy." " " To kupa szmalu, szefie.Trojan Horse Outcomes zdecydowanie działała na bardzo małą ska-lę.Tropiciel zakładał, że koń trojański w nazwie firmy wziął się od jed-nego z największych podstępów w historii, tyle że siłom, jakie mógł ze-brać siedzący przed nim mężczyzna, daleko było do greckiej armii.Firma mieściła się w skromnym podmiejskim segmencie, a jej perso-nel Tropiciel ocenił na dwie do trzech osób.Motorem całego interesunajwyrazniej był człowiek siedzący naprzeciwko, po drugiej stronie sto-łu w jadalni, którego uznał za byłego podoficera królewskiej piechotymorskiej.Jak się okazało, miał rację.Mężczyzna ten nazywał się BrianWeller.Słowa Wellera odnosiły się do banknotów pięćdziesięciodolarowychw pliku o grubości cegły. I co konkretnie mielibyśmy zrobić? Chcę, żebyście bez rozgłosu zdjęli faceta z londyńskiej ulicy, zabra-li w jakieś ustronne i ciche miejsce, przetrzymali go tam przez góra mie-siąc, a potem odstawili z powrotem.%7ładnej przemocy& tylko miłe wa-kacje z dala od Londynu i jakiejkolwiek możliwości telefonowania.Weller przemyślał to sobie.Nie miał złudzeń, że chodzi tu o z grun-tu nielegalne porwanie, ale wyznawał prostą żołnierską filozofię.Są lu-dzie dobrzy i są ludzie zli, a tym drugim stanowczo za wiele uchodzi nasucho.Karę śmierci wprawdzie zniesiono, lecz miał dwie córeczki w wiekuszkolnym i gdyby jakaś zboczona świnia się do nich dobierała, bez wa-hania wyprawiłby takiego do innego, być może lepszego świata. Bardzo zły jest ten klient? Pomaga terrorystom.Po cichu, finansowo.Ten, któremu pomagaw tej chwili, zabił czterech Brytyjczyków i piętnastu Amerykanów.Toterrorysta.Weller jęknął.Odbył trzy tury w afgańskiej prowincji Helmand,gdzie na jego oczach zginęło kilku porządnych kumpli. Ma goryli? Nie.Czasem wynajmuje limuzynę z kierowcą.Przeważnie łapiezwykłą taksówkę na ulicy. Ma pan miejsce, dokąd można go zabrać? Jeszcze nie.Ale będę miał. Przed podjęciem decyzji chciałbym wszystko dokładnie spraw-dzić. Mam nadzieję, inaczej szkoda by było mojej fatygi odparł Tropi-ciel.Weller oderwał wzrok od pliku banknotów i zlustrował Amerykani-na po drugiej stronie stołu.%7ładen z nich się nie odezwał.Nie było po-trzeby.Weller był przekonany, że jankes też jest zaprawiony w boju, żepowąchał prochu i widział śmierć towarzyszy.Skinął głową. Podskoczę do Londynu.Jutro panu odpowiada, szefie?Tropiciel pohamował uśmiech.Poznał, że tamten zwracał się do nie-go tak, jak żołnierze brytyjskich sił specjalnych tytułują oficera& prostow oczy.Bo za plecami to już inna sprawa.Przeważnie nazywają godziadkiem, ale czasami gorzej. Jutro? Jak najbardziej.Tysiąc dolarów dla pana za fatygę.Jeśli siępan zgodzi, proszę zatrzymać resztę.Jeśli pan odmówi, proszę mi jązwrócić. A skąd pan wie, że to zrobię? Znaczy się, że oddam?Tropiciel wstał i ruszył do wyjścia. Panie Weller, obaj znamy zasady powiedział. Przerabialiśmytakie rzeczy chyba ładne parę razy." " "Kiedy Tropiciel, ustaliwszy godzinę i miejsce spotkania daleko odambasady wyszedł, Brian Weller przeliczył plik.Dwadzieścia pięć ty-sięcy dolarów.Pięć na wydatki, kryjówkę załatwi jankes.Weller musiałwykształcić dwie córki, utrzymać żonę, zarobić na to, żeby było co wło-żyć do garnka, a jego umiejętności na niewiele by się przydały podczasherbatki na plebanii.Poszedł na spotkanie, ściągnął kumpla z tej samej jednostki specjal-nej i przez tydzień prześwietlał zlecenie.A potem się zgodził." " "Ali Abdi zebrał się na odwagę i poszedł się rozmówić z Al-Afritem. Wszystko się dobrze układa poinformował. Zgarniemy za Mal-m� wielki okup.A potem poruszył inny temat. Ten jasnowłosy chłopak.Jeśli umrze, sprawy się skomplikują, na-stąpi zwłoka, a okup będzie znacznie mniejszy.Nie wspomniał o dręczącym go prywatnie koszmarze możliwości,że europejscy komandosi przybędą z misją ratunkową i urządzą desantna ląd.To mogłoby tylko sprowokować człowieka, z którym rozmawiał. A dlaczego miałby umrzeć? burknął watażka.Abdi wzruszył ramionami. Kto wie? Infekcja, zatrucie krwi.Dopiął swego.W Garacad był lekarz mający przynajmniej podsta-wową wiedzę z zakresu pierwszej pomocy.Rany po chłoście kadetazdezynfekowano i opatrzono.Nadal trzymano go w piwnicy, ale na toAbdi nic nie mógł ani nie odważyłby się poradzić." " " To raj dla tropicieli jeleni powiedział pracownik agencji łowiec-kiej. Ale byki schodzą się już na rykowisko, więc lada chwila sezon sięskończy.Tropiciel się uśmiechnął.Znów grał nieszkodliwego amerykańskie-go turystę. E, bykom nic z mojej strony nie grozi.Ja tylko chcę napisać książ-kę, a do tego potrzebne są mi absolutny spokój i cisza.%7ładnych telefo-nów, szos, gości, niczego, co by mnie rozpraszało.Miły domek przy bi-tej drodze, gdzie mógłbym stworzyć wielką amerykańską powieść.Agent, zajmujący się też pośrednictwem nieruchomości, wiedział toi owo o pisarzach.Cudaki.Znów postukał w klawiaturę i spojrzał naekran. Mamy w ofercie mały domek myśliwski oznajmił. Wolny aż dorozpoczęcia nowego sezonu łowieckiego.Wstał i podszedł do mapy na ścianie.Sprawdził lokalizację i postu-kał w puściutką część, bez żadnych miast, wsi czy nawet szos.Biegłotam tylko kilka krętych nitek bitych dróg.Było to na północy Caithness,ostatniego hrabstwa w Szkocji przed wodami cieśniny Pentland Firth. Mam tu zdjęcia.Zaprowadził klienta z powrotem do komputera i przewinął na ekra-nie zestaw zdjęć.Dom był drewniany, a jakże, umiejscowiony pośródbezkresnego morza wrzosów; przepastny wąwóz otaczały wysokiegóry.W takim miejscu jakiś cwaniaczek uciekający przed dwoma mari-nes przebiegłby może z pięćset metrów, ale zaraz potem padłby ze zmę-czenia.W środku były dwie sypialnie, wielki salon, kuchnia i prysznic,a przed olbrzymim kominkiem leżała sterta szczap. Zdaje się, że znalazłem swoją Shangri-La powiedział turysta i pi-sarz w jednej osobie. Nie zdążyłem jeszcze otworzyć tu sobie konta.Czy dolary w gotówce wchodzą w rachubę?Dolary w gotówce wchodziły w rachubę, jeszcze jak.W ciągu kilkudni dokładne namiary oraz klucze miały zostać wysłane do Hamwor-thy." " "Mustafa Dardari nie chciał mieć w Londynie samochodu ani same-mu prowadzić.Parkowanie to był nieustający koszmar, mógł go sobiedarować.W tej części Knightsbridge wolne taksówki jezdziły o każdejporze.Co z tego, że drogie? To akurat nie problem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne