[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy dziecko oddaje się jakiemuś zajęciu, pozostawaniena uboczu jest czytelną bezsłowną metodą wyrażania akce-ptacji.Wielu rodzicom brakuje rozeznania, jak często dająswoim dzieciom do zrozumienia brak akceptacji tylko po-przez wtrącanie się, przeszkadzanie, włączanie się, kontrolo-wanie, wspólną pracę.Zbyt często dorośli nie pozostawiajądzieci po prostu w spokoju.Wdzierają się w prywatną sferęich pokoi lub wpychają się w ich osobiste i prywatne myślimając opory przed przyznawaniem im prawa do samodziel-40nej egzystencji.Często jest to następstwo obaw i niepokojówsamych rodziców, ich własnego uczucia niepewności.Rodzice chcą, aby dzieci uczyły się ( Tak powinien rze-czywiście wyglądać zamek").Czują się zaniepokojeni, kiedydzieci robią błąd ( Buduj zamek dalej od wody, aby fala niezburzyła jego murów").Chcą być dumni z osiągnięć swoichdzieci ( Spójrz na ten piękny zamek, który wybudował naszJimmy").Narzucają dzieciom ścisłe wyobrażenia dorosłychi słuszne, i fałszywe ( Czy twój zamek nie powinien miećrowu napełnionego wodą?").Pielęgnują skrycie ambicjeodnoszące się do dzieci ( Ty się nigdy niczego nie nauczysztylko bawiąc się przez całe popołudnie").Przesadnie kłopo-czą się o to, co inni myślą o ich dzieciach ( Mógłbyś wybu-dować o wiele lepszy zamek").Chcieliby odczuwać, że dzie-cko ich potrzebuje ( Pozwól tatusiowi, żeby ci pomógł").W jakiejś sytuacji, w której dziecko czymś się zajmuje,nie robienie niczego może dawać wyraz
nie do zrozumienia,że rodzice je akceptujÄ….Wiem z doÅ›wiadczenia, że rodzicenie dość czÄ™sto zezwalajÄ… na ten rodzaj  bycia sobÄ…".Natu-ralnie nieÅ‚atwo przychodzi nastawienie  rÄ™ce z daleka". ByÅ‚o to pierwsze przyjÄ™cie dla chÅ‚opców i dziewczÄ…t, ja-kie urzÄ…dzaÅ‚a nasza córka w czasie swego pierwszego rokunauki w liceum.Przypominam sobie, jak bardzo czuÅ‚am siÄ™wtedy odtrÄ…cona, kiedy mi powiedziaÅ‚a, że moje najbardziejpomysÅ‚owe i konstruktywne propozycje zabawienia jej goÅ›cisÄ… caÅ‚kowicie niepożądane.Dopiero kiedy doszÅ‚am do siebiepo lekkiej depresji na skutek proÅ›by, abym trzymaÅ‚a siÄ™ z da-leka, mogÅ‚am zrozumieć, w jaki sposób przekazywaÅ‚am jejbezsÅ‚owne komunikaty o braku akceptacji - «Nie możeszsama urzÄ…dzić żadnego udanego przyjÄ™cia», «Potrzebujeszmojej pomocy», «Nie mam zaufania do twojej opinii», «NiejesteÅ› jeszcze doskonaÅ‚Ä… paniÄ… domu», «MogÅ‚abyÅ› popeÅ‚nićbÅ‚Ä…d», «Nie chciaÅ‚abym, aby to przyjÄ™cie nie udaÅ‚o siÄ™»,itd".BIERNE SA
UCHANIE JAKO ZNAK AKCEPTACJINie mówienie może również jasno wyrażać akceptację.Milczenie -  bierne słuchanie" -jest przekonywającym bez-słownym komunikatem i może być zastosowane skutecznie,41aby dać człowiekowi poczucie szczerej akceptacji.Zawodo-wo pomagający wiedzą to bardzo dobrze i podczas swoichkonsultacji robią szeroki użytek z milczenia.Człowiek, któ-ry opisuje swoją pierwszą rozmowę z psychologiem lubdoradcą, często stwierdza:  On nie powiedział ani słowa, tyl-ko ja mówiłem" albo:  Opowiedziałem mu o sobie wszy-stkie okropne rzeczy, ale on ani razu mnie nie skrytykował".Albo:  Myślałem, że nie będę mógł powiedzieć ani słowa,ale mówiłem cały czas".To, co ci ludzie opisują, to ich doświadczenie - najpra-wdopodobniej pierwsze tego rodzaju przeżycie w rozmowiez kimś, kto ich słucha.Może to być cudowne doznanie, gdymilczenie człowieka przynosi komuś poczucie akceptacji.Doprawdy żadna relacja nie obrazuje tego tak, jak przebiegpewnego spotkania jednego z rodziców z córką, która wła-śnie wróciła do domu ze szkoły typu licealnego.Dziecko: Wezwali mnie dzisiaj do gabinetu dyrektora, gdyżpan Franks powiedział mu, że gadam na lekcji.Rodzic: Och?Dziecko: Nie mogę znieść tego starego zgreda.Siedzi przypulpicie i mówi o swoich kłopotach albo o swoichwnukach i spodziewa się, że to nas będzie intere-sowało.Nie uwierzyłbyś, jakie to nudne.Rodzic: Hm - hm - hm.Dziecko: Po prostu nie można siedzieć podczas lekcji i nicnie robić! Można oszaleć.Jeannie i ja siedzimy i wygłu-piamy się, kiedy on mówi.Jest on po prostu najgorszymnauczycielem, jakiego można sobie wyobrazić.Doprawa-dza mnie do wściekłości.Rodzic: (Milczenie).Dziecko: U dobrego nauczyciela uczę się dobrze, ale kiedymam kogoś takiego, jak pan Franks, po prostu niemam w ogóle żadnej chęci do nauki.Dlaczego po-zwalają, żeby taki chłop był nauczycielem?Rodzic: (Wzrusza ramionami).Dziecko: Może lepiej przyzwyczaję się do tego, bo niezawsze będę miała dobrych nauczycieli.Jest więcej złychniż dobrych i jeżeli będę zadzierała ze złymi, nie dostanętakich stopni, jakich potrzebuję, żeby dostać się na studia.Prawdopodobnie sama sobie szkodzę.42Ten krótki epizod ukazuje wyraz
nie wartość milczenia.Bierne przysłuchiwanie się umożliwiło dziecku wyjście pozapierwotną informację o fakcie wezwania do dyrektora.Po-zwoliło dziecku przyznać się, dlaczego zostało ukarane,odreagować złość i nienawistne uczucia wobec nauczyciela idojść w końcu do własnego, niezależnego ostatecznego wnio-sku, że taki sposób zachowania przyniesie szkodę jemu sa-memu.Dziecko wzrosło w krótkim odcinku czasu, w któ-rym zostało zaakceptowane.Wolno mu było wyrazić swojeuczucia, otrzymało pomoc do samodzielnego rozpoczęciarozwiązywania zaistniałego problemu [ Pobierz całość w formacie PDF ]