Noah Gordon Cykl Medicus 01 Medicus

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie chciał wymieniać imienia pacjentki ze względu na jej reputację, ale wyjawił im, że tobliska krewna znanego i potężnego człowieka i że ma raka piersi.Z uwagi na tę ciężkąchorobę złamią religijny zakaz, aurat, który nie pozwala nikomu poza mężem oglądać ciałakobiety od szyi do kolan, gdyż przestrzeganie go w tym wypadku uniemożliwiłoby operację.Kobietę, napojoną narkotykami i winem, przywieziono nieprzytomną.Była pełnychkształtów i ciężka, spod chusty zawiązanej na głowie wymykały się kosmyki siwych włosów.Luzna zasłona okrywała całe jej ciało z wyjątkiem piersi, dużych, miękkich i obwisłych, coświadczyło, że nie jest już młoda.Al-Dżuzdżani polecił każdemu studentowi delikatnie obmacać obydwie piersi, abypoznali, jak w dotknięciu przedstawia się guz, widoczny na lewej piersi jako narośl długościkciuka i niemal trzykroć tej grubości.Rob przyglądał się z największym zainteresowaniem.Nigdy jeszcze nie widział rozciętejkobiecej piersi.Kiedy al-Dżuzdżani zagłębił nóż w miękkie ciało znacznie poniżej guza,chcąc go wydobyć w całości, z rany popłynęła krew.Kobieta jęczała, toteż chirurg pracowałszybko, by skończyć, zanim chora się obudzi.Pierś stanowił mięsień, szare komórkowate ciało i kawałki żółtego tłuszczu jak wpieczonym kurczaku.Wyraznie widzieli kilka różowych kanalików mlecznych zbiegającychsię w brodawce niczym rozgałęzienia rzeki spływające do zatoki.Al-Dżuzdżani pewnoprzeciął któryś z kanalików, gdyż z brodawki wyciekł zaczerwieniony płyn jak kroplaróżowego mleka.Stary medyk usunął guz i teraz pospiesznie zaszywał ranę.Można by powiedzieć, że jestzdenerwowany, gdyby coś takiego mieściło się komukolwiek w głowie.To krewna szacha,pomyślał naraz Rob.Może ciotka, może nawet ta sama, o której szach opowiadał mu wgrocie, ta, co wprowadziła Alę w życie seksualne.Wyniesiono ją jęczącą i prawie całkiem już rozbudzoną, jak tylko pierś została zeszyta.Al-Dżuzdżani westchnął. Nie ma na to lekarstwa.Rak ją w końcu zabije, możemy tylko próbować zwolnićpostępy choroby.Ujrzawszy przed maristanem Ibn Sine, poszedł zdać mu sprawę z operacji, podczas gdystudenci sprzątali salę.Niebawem Ibn Sina odszukał Roba, krótko z nim porozmawiał, nakoniec poklepał go po ramieniu i odszedł.Rob, oszołomiony tym, co usłyszał od Pierwszego Medyka, z oddziału chirurgicznegoskierował się do apteki, gdzie pracował Mirdin.Spotkali się w korytarzu wiodącym do działufarmacji.Rob dostrzegł na twarzy Mirdina te same uczucia, jakie i nim targały. Ty też? zapytał.Mirdin potwierdził skinieniem głowy, dodając: Za dwa tygodnie, tak? Tak. Rob poczuł smak paniki. Nie jestem przygotowany do egzaminu, Mirdinie.Ty siedzisz tu cztery lata, a ja raptem trzy.Nie jestem jeszcze gotów.Mirdin uśmiechnął się, zapominając o własnym zdenerwowaniu. Ależ jesteś.Byłeś przecież balwierzem, poza tym każdy, kto cię uczył, już cię zna.Mamy do egzaminu dwa tygodnie, żeby pouczyć się razem.Rysunek ramieniaIbn Sina urodził się w maleńkiej osadzie Afszanach pod miasteczkiem Charmażan.Wkrótce po jego urodzeniu rodzina przeniosła się do pobliskiej Buchary.Był jeszcze małymchłopcem, gdy jego ojciec, poborca podatkowy, postarał się o nauczycieli Koranu i literatury,tak że zanim skończył dziesięć lat, umiał na pamięć Koran i znał nieomal całą literaturęmuzułmańską.Potem ojciec poznał uczonego sprzedawcę warzyw zwanego MahmudemMatematykiem, który nauczył chłopca hinduskich rachunków i algebry.Nim uzdolnionemumłodzieńcowi puścił się pierwszy wąs, zdobył dyplom prawnika.Jął wtedy zgłębiaćgeometrię Euklidesową, nauczyciele zaś błagali ojca, by mu pozwolił całkowicie poświęcićsię nauce.Studia medyczne rozpoczął w wieku lat jedenastu, a nie mając szesnastu wygłaszałwykłady dla starszych od siebie medyków.Większość czasu zajmowała mu wszakże praktykaprawnicza.I chociaż przez całe życie miał być jurystą i filozofem, zrozumiał, że wprawdzieuczone te zajęcia cieszą się szczególnym szacunkiem Persów, wśród których żył, lecz dlajednostki nie ma nic ważniejszego nad zdrowie i życie.Los sprawił, że w młodym wieku IbnSina służył kilku władcom, dzięki swemu geniuszowi strzegąc ich zdrowia, i mimo że w tymczasie napisał także dziesiątki rozpraw o prawie i filozofii dość, żeby zyskać zaszczytnyprzydomek Drugiego Nauczyciela (Pierwszym był Mahomet sławę i uwielbienie, któreszły za nim, dokądkolwiek się udał, zdobył jako Książę Medyków.W Isfahanie z uchodzcy politycznego od razu stał się hakimbaszą, Pierwszym Medykiem.Wkrótce stwierdził, że do miasta ściągnęło wielu medyków, a jeszcze więcej samozwańczogłosiło się medykami.Niewielu używających tego tytułu miało za sobą tak jak on pilne studiai genialny umysł, jakim się wyróżniał na polu medycyny, toteż zrozumiał, że potrzebne sąjakieś kryteria pozwalające orzekać, kto się kwalifikuje do wykonywania zawodu, a kto nie.W Bagdadzie od stu lat z górą poddawano kandydatów na medyków egzaminom, Ibn Sinaprzekonał więc społeczność medyczną, że w Isfahanie decydujące słowo mieć powinna madrasa z nim jako głównym egzaminatorem w dziedziniemedycyny.Ibn Sina był najwybitniejszym medykiem Wschodniego i Zachodniego Kalifatu, działałjednak w ośrodku naukowym nie cieszącym się sławą szkoły, która by zapewniała jakieśszczególnie dogodne warunki kształcenia.Akademia w Toledo miała własny Dom Mądrości,uniwersytet w Bagdadzie Szkołę Tłumaczy, Kair szczycił się wielowiekową solidną tradycjąmedyczną.Każdy z tych ośrodków posiadał bogatą, szeroko znaną bibliotekę, w Isfahanienatomiast była tylko mała madrasa i biblioteka uzależniona od darów większej i bogatszejinstytucji w Bagdadzie.Tutejszy maristan stanowił mniejszą, uboższą wersję wielkiego Adudiw Bagdadzie.W tej sytuacji osoba Ibn Siny musiała zastąpić brak instytucjonalnegorozmachu i świetności.Ibn Sina przyznawał się do grzechu pychy.Jego osobista sława nie mogła już doznaćżadnego uszczerbku, ale był bardzo drażliwy, jeśli szło o poziom kształconych przez niegomedyków.�smego dnia miesiąca szawwal karawana z Bagdadu przyniosła mu list od ibn SaburaJakuta, głównego egzaminatora w dziedzinie medycyny w Bagdadzie.W pierwszej połowiemiesiąca zulkada zamierzał odwiedzić isfahański maristan.Ibn Sina od dawna znał ibnSabura, toteż z góry musiał uzbroić się przeciwko protekcjonalnemu tonowi i nieustannymprzechwałkom rywala.Był w pełni świadom, że pomimo wszystkich kosztownychudogodnień, jakimi dysponuje szkoła w Bagdadzie, egzaminy przeprowadza się tam zkarygodną niedbałością [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne