Jordan Robert Sciezka sztyletow

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wśród tłumu przesuwały się liczne wozy zaprzężone w woły, niewielebyło konnych i właściwie żadnego powozu.Wyjąwszy tych, którzy mieli na sobie zno-szone i wyrzucone przez kogoś, a najpewniej zresztą ukradzione ubrania, reszta odzia-na była w zgrzebne wełny.Większość najwyrazniej spieszyła za jakimiś sprawami, jed-nak podobnie jak spotkani na drodze, głowy mieli spuszczone.Natomiast leniwie po-ruszały się grupki uzbrojonych mężczyzn.Ulice pachniały głównie brudem i strachem.Perrin czuł, jak włosy jeżą mu się na karku.W ostateczności, jeśli już do tego przyjdzie,wydostanie się z miasta nie otoczonego murami, nie będzie to trudniejsze niż wjazd dośrodka.513 Mój panie. mruknął Balwer, gdy przejeżdżali obok kolejnej sterty gruzu.Le-dwie zaczekał na skinienie głowy Perrina, zanim skręcił swym wierzchowcem o tępympysku i pojechał w inną stronę, skulony w siodle, ciasno owinięty brązowym płaszczem.Nawet tutaj Perrin nie obawiał się, czy ten wysuszony człowieczek da sobie radę.Jak nazwykłego sekretarza, potrafił dowiedzieć się niezliczonych rzeczy podczas tych swoichwypadów.Teraz chyba również doskonale wiedział, co robi.Po chwili Perrin przegnał z głowy myśli o Balwerze i zajął się tym, po co tutaj przy-byli.Wystarczyło zadać jedno pytanie, kierując je pod adresem chudego młodzieńcaz obliczem pełnym zachwytu, aby dowiedzieć się, gdzie przebywa Prorok, a znalezieniewiadomego domu kupca wymagało tylko trzykrotnego zagadywania o drogę.Dom byłokazały cztery piętra z szarego kamienia zdobione marmurowymi gzymsami i mar-murowymi framugami.Masema potępiał gromadzenie bogactw, ale chętnie korzy-stał z gościny u tych, którzy się parali takim procederem.Z drugiej jednak strony Bal-wer donosił, że równie często nocował w rozpadających się chatynkach biedaków i teżbył zadowolony.Masema pił tylko wodę, a dokądkolwiek się udał, zawsze wynajmo-wał biedną wdowę i jadł tylko to, co ona mu ugotowała, dobre czy niesmaczne, bez sło-wa skargi.Perrin sądził jednak, że człowiek ten przysporzył światu zbyt wielkiej liczbywdów, by jego dobroczynność liczyła się jakoś w ogólnym rozrachunku.Przed frontem wysokiego domu nie było śladu po ciżbie zapełniającej pozostałe uli-ce miasteczka, ale liczni uzbrojeni strażnicy przypominający tamtych na moście sprawiali, że bynajmniej nie było tu pusto.Jedni patrzyli na Perrina ponuro, inni ob-razliwie szczerzyli zęby.Dwie Aes Sedai kryły twarze w głębokich kapturach, spod któ-rych unosiły się białe obłoczki pary.Kątem oka Perrin dostrzegł, że Elyas muska kciu-kiem rękojeść długiego noża.On sam musiał się mocno hamować, by nie gładzić topo-ra. Przybywam z wiadomością dla Proroka od Smoka Odrodzonego oznajmił.Kiedy żaden z mężczyzn nawet nie drgnął, dodał: Jestem Perrin Aybara.Prorokmnie zna. Balwer wcześniej przestrzegł go przed ryzykiem, jakie niosło wymienianieprawdziwego imienia Masemy, albo określanie Randa inaczej jak tylko mianem LordaSmoka Odrodzonego.A nie przybył tutaj przecież po to, by wzniecać rozruchy.Twierdzenie o znajomości z Masemą chyba wzbudziły jakąś iskierkę zainteresowa-nia w oczach strażników.Paru wymieniło spojrzenia zdziczałych oczu, a potem jedenwszedł do środka.Pozostali zaś patrzyli na niego, jakby mieli przed sobą barda co naj-mniej.Nie minęło dużo czasu, a przed dom wyszła kobieta.Przystojna, o skroniachprzyprószonych siwizną, w sukni z niebieskiej wełny z wysokim karczkiem, dobrzeskrojonej, choć pozbawionej jakichkolwiek ozdób, mogła nawet być właścicielką tegodomu.Masemą tych, którzy oferowali mu gościnę, nie wyrzucał na ulicę, aczkolwiek ich514służący lub pomocnicy na farmach zazwyczaj kończyli w szeregach jednej z band, by szerzyć chwałę Smoka Odrodzonego. Jeśli pozwolisz, panie Aybara powiedziała spokojnie kobieta zaprowadzęciebie i twoich towarzyszy do Proroka Lorda Smoka, oby Zwiatłość opromieniła jegoimię. Może i wydawała się spokojna, jednak przerażenie wyraznie znać było w zapa-chu.Perrin kazał Nealdowi oraz obu Strażnikom zająć się końmi do ich powrotu i wrazz pozostałymi wszedł za kobietą do środka.Ciemne wnętrze domostwa oświetlały nie-liczne lampy, było w nim niewiele cieplej nizli na dworze.Nawet Mądre wydawały sięprzygnębione panującą w nim atmosferą.Nie pachniały strachem wprawdzie, ale, po-dobnie jak Aes Sedai, czymś do niego zbliżonym, od Grady ego zaś i Elyasa biła wończujności, włosów zjeżonych na karku i uszu płasko przylegających do czaszki.Codziwne, Aram aż pałał zapałem.Perrin ufał tylko, że tamten nie wyciągnie miecza, kie-dy spuści go na chwilę z oka.Wielki, wyłożony dywanem pokój, do którego wprowadziła ich kobieta, z ogniamipłonącymi w kominkach na przeciwległych ścianach, równie dobrze mógł być gabine-tem jakiegoś generała, ponieważ wszystkie stoły i połowę krzeseł zaścielały mapy orazrozmaite papiery, upał zaś panował w nim tak przemożny, że Perrin odrzucił poły płasz-cza, żałując, że włożył tego dnia aż dwie koszule.Jednak jego spojrzenie niczym opił-ki żelaza przyciągane przez magnetyt natychmiast przykuła sylwetka Masemy, sto-jącego pośrodku pomieszczenia.Smagły, posępny mężczyzna z ogoloną głową i bladątrójkątną blizną na policzku, w wymiętym szarym ka5�anie i butach z popękanej skóry.Głęboko osadzone oczy płonęły czarnym ogniem, zapach zaś.Jedynym słowem, któ-re mogło określić ten zapach twardy niczym stal i ostry jak klinga, drżący od dzikiejintensywności jedynym, jakie się Perrinowi nasuwało, było szaleństwo.To właśnietemu człowiekowi Rand chciał założyć kaganiec? A więc to ty warknął Masemą. Nie sądziłem, że odważysz się tu pokazać.Wiem, do czego zmierzasz! Hari ostrzegł mnie dobry tydzień temu, a od tego czasuotrzymywałem nieprzerwanie informacje. W kącie pokoju poruszył się jakiś czło-wiek, o wydatnym nosie i zmrużonych oczach, Perrin zaś złajał się wewnętrznie za to,że nie dostrzegł go wcześniej.Hari miał na sobie ka5�an z zielonego jedwabiu, znacznielepszy od ubrania, które nosił wówczas, gdy się wypierał obcinania innym uszu.Tam-ten zatarł dłonie i wyszczerzył się paskudnie na Perrina, jednak nie odzywał się słowem,Masemą zaś ciągnął dalej.Z każdym słowem jego przemowa była coraz gorętsza, i towcale nie z gniewu, tylko jakby z pragnienia, by każda sylaba wypaliła się ogniem w cie-le słuchacza. Wiem o twoich mordercach, którzy przeszli pod sztandar Lorda Smoka.Wiem, że próbujesz wykroić sobie własne królestwo! Tak, wiem o Manetheren! Znamtwoje ambicje! Twoją żądzę chwały! Odwróciłeś się plecami do!.515Nagle oczy Masemy wyszły z orbit i po raz pierwszy w jego woni pojawił się ton gnie-wu.Z gardła Hariego wydobył się zdławiony odgłos, on sam zaś próbował chyba wtopićsię w ścianę.Seonid oraz Masuri odrzuciły kaptury i odsłoniły oblicza, chłodne, spokoj-ne, po których wszakże każdy, kto choć raz w życiu widział podobne, mógł z łatwościąrozpoznać Aes Sedai.Perrin zastanawiał się, czy ujmują Moc.Gotów byłby się założyć,że Mądre tak właśnie postąpiły [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne