Ostatni harem Prange Peter

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Fez na jego gło�wie wydawał się o wiele za duży, a szaty zdawały się zwisać ze szczupłego ciała.Stało przed nim kilku wysokich potężnych oficerów w mundurach, a on drżą�cymi dłońmi trzymał kartkę papieru, z której odczytywał swoje wymagania. Poza naszymi żonami będą nam towarzyszyć cztery faworyty, a poza tymdwaj książęta oraz czterej eunuchowie, a także czternaście służących.Wezmąze sobą tylko najpotrzebniejsze rzeczy.Resztę bagaży można dosłać pózniej. Spełnimy każde wasze życzenie odparł jeden z generałów. Pod wa�runkiem że dostosujecie się do naszych zaleceń.Sułtan stał tam niczym bezradny starzec i wpatrywał się w swoje dłonie,które na przemian otwierały się i zaciskały, jakby miały własną wolę.Eliza niemogła w to uwierzyć.Czy to jest ten człowiek, który skazał ich na śmierć?Do sali weszła Walide Sułtan.Opierając się na lasce, oświadczyła, że jestzbyt stara i schorowana, żeby wybrać się w podróż z sułtanem.Abd�lhamitjakby jej nie widział i nie słyszał.Nie popatrzył na nią nawet wtedy, gdy po�gładziła go po policzku. Złamałeś wszelkie prawa powiedziała. Niech Allah będzie z tobą,mój synu.Westchnęła głęboko i oddaliła się.Jeszcze nie wyszła z sali, gdy wpadł doniej tuzin odalisek.Głośno szlochając, rzuciły się sułtanowi do stóp, chwyta�jąc jego szaty i całując jego pantofle.Eliza już miała się odwrócić, gdy dostrzegła kobietę z niemowlęciemw ramionach.143 Na miłość boską, nie rób tego!Upuściła słuchawkę i pobiegła do sali.Fatima klęczała przed sułtanem,wyciągając ku niemu dziecko. To wasz syn, Wasza Dostojność! Musicie nas zabrać!Sułtan z bladą twarzą, z trudem utrzymując wyprostowaną sylwetkę,patrzył na nią bez słowa.Na zewnątrz rozległ się stukot kopyt i na dziedziniec zajechał powóz. Nie znamy cię powiedział sułtan. Nigdy cię nie widzieliśmy. Nie możecie nas porzucić! Jak mamy żyć bez was?Jakiś oficer podszedł szybkim krokiem.Odepchnął Fatimę na bok i za�salutował. Wasz powóz jest gotowy!Abd�lhamit wpatrywał się w niego jak w zjawę. A kto zajmie się naszymi kotami? zapytał.Eliza chwyciła Fatimę za ramię. Chodz powiedziała. Wyprowadzę cię stąd.Ale Fatima nawet nie drgnęła.Z dzieckiem w objęciach patrzyła, jakżołnierze prezentują broń, Abd�lhamit odpowiada, salutując.Jednym ski�nieniem głowy pożegnał się z eunuchami, którzy po raz ostatni całowali rą�bek jego szaty.A potem wyszedł z sali audiencyjnej, nie obdarzywszy Fatimy nawetjednym spojrzeniem. Padisahim cok yasa! zaskrzeczała papuga. Niech żyje padyszach!26urkot powozu i stukot końskich kopyt ucichły, a nad lasami Yildiz zno�wu zapadła czarna cisza.Przed godziną sułtan opuścił swój pałac w to�Twarzystwie konnej eskorty, by po raz pierwszy i jedyny skorzystać z wagonuPullmana, który miał go wraz z resztkami dworu zabrać na wygnanie.Elizapo raz drugi wyszła do ogrodów haremu.Zostawiła Fatimę i jej dziecko pod opieką Nadira.Postanowili, że spędzą nocw sypialni służących.Tam byli najbezpieczniejsi, nie wiadomo było, co się jeszczezdarzy.Fatima zasnęła z dzieckiem w ramionach, a wyczerpany wydarzeniamiostatnich dni Nadir drzemał przy jej łóżku.Tylko Eliza nie mogła zasnąć.144Poszła więc do swojego dawnego ulubionego miejsca, do menażerii.Na wybiegu dla zwierząt było ciemno, rozświetlał go tylko delikatny blaskksiężyca, który piękny i okrągły wisiał na niebie, obojętny na wydarzenia naziemi, jakby ród Osmanów wciąż władał swym imperium jak przez ostat�nie dziesiątki i setki lat.Od czasu do czasu znad Bosforu dochodziło głuchetrąbienie.To statki parowe wypływały na Morze Czarne do dalekich, nie�znanych krain.Eliza wdychała słodkie nocne powietrze.O tych dalekich krainach do�wiedziała się z książek, które czytała sułtanowi, nauczyła się nawet niektórychjęzyków, którymi posługiwali się ludzie stamtąd.Ale po co? Przed bramami, które łączyły harem ze światem zewnętrz�nym, znów ustawiono wartę.Eliza jeszcze nie widziała takich żołnierzy, no�sili nieznane jej mundury i nie znała też ich dowódców.W sypialni służą�cych rozeszła się plotka, że straże postawiono dlatego, że brat sułtana IzzetPasza uciekł ze skrzyniami pełnymi złota i drogocennych kamieni, a za jegoprzykładem poszło wielu eunuchów.Eliza przypuszczała, że to prawda.Ktośprzecież ukradł biżuterię Fatimy i gdzieś zniknął.Teraz nowi władcy przy�wrócili dawny porządek i bramy haremu zostały zamknięte.Eliza z westchnieniem popatrzyła na morze.Czemu wtedy nie uciekła?Przez kilka godzin bramy stały otworem.Czy kiedykolwiek będzie miała dru�gą okazję, by wydostać się na wolność?Zauważyła, że obok niej przesunął się jakiś cień.Odwróciła się.To żyrafanabrała do pyska siana i żując je, uniosła swą małą, pokrytą plamkami głowę,by popatrzeć za mur na świat, który Eliza znała tylko z książek.Nagle Eliza zapragnęła usłyszeć dzwięk fletu, starą znajomą melodię, którejnie słuchała od tylu lat.Zapragnęła jej tak mocno, że niemal odczuła ból.Ale flet milczał.27ysoko nad menażerią w celi więziennej wieży Yildiz samotny i śmiertel�nie przerażony doktor Feliks M�bius czekał na nadejście nowego dnia.WCzym zawinił? Jeszcze na dworcu pułkownik Taifun odczytał mu oskar�żenie.Próbował wywiezć za granicę własność państwa, czyli diamenty, któreTaifun osobiście wręczył mu w imieniu sułtana jako wynagrodzenie za wy145konaną pracę.Zamiast odpowiedzieć na protesty Feliksa, pułkownik Taifunprzekazał go w ręce młodego porucznika o imieniu Mehmet oraz dwóch żoł�nierzy, którzy przywiezli go do Yildiz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne