[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zdobył oczywistą większość wyborców w latach1946 i 1951 i ponownie, kiedy wrócił w roku 1973, w najczystszychjak dotąd wyborach prezydenckich, jakie przeprowadzono w Argenty-nie.Chocia\
dyktatura Peróna u\
ywała policji do zastraszania, a tak\
ekontrolowała prasę, nie demonizowała wewnętrznego/zewnętrznegowroga  śydów i innych  co wydaje się zasadniczym składnikiemfaszyzmu65.Nie wyra\
ała tak\
e \
adnego zainteresowania ekspansjoni-styczną wojną.W końcu Eva Peron grała rolę całkowicie obcą dla faszystowskiegomachismo. Evita" była pierwszą \
oną przywódcy w Ameryce A
aciń-skiej, która aktywnie uczestniczyła w rządzeniu.Ta zło\
ona i sprytnakobieta wiedziała, jak grać na wielu instrumentach: jako porywającamówczyni do los descamisados i przeciwko  oligarchii"; jako organi-zatorka głosowania kobiet, stojąc na czele Peronistycznej Partii Ko-biet (choć nigdy nie promowała innych kobiet na stanowiska związanez władzą); jako szczodrobliwa dama ka\
dego dnia rozdająca dobro-dziejstwa zza własnego biurka w Ministerstwie Pracy oraz przez w ta-jemniczy sposób finansowaną Fundację Evy Peron; oraz jako wspaniałyobiekt marzeń  mówi się, \
e w ciągu 270 dni przywdziała na siebie 306ró\
nych przeuroczych strojów66.Pozornie kobieca i podporządkowanadyktatorowi była powszechnie postrzegana jako podpora dla ostro\
ne-go mÄ™\
a.Ustanowiła tak dobre stosunki z mieszkańcami Buenos Aires,\
e po jej śmierci  zmarła na raka w roku 1952 w wieku trzydziestutrzech lat  stała się przedmiotem wielorakiego kultu.Dla niektórychbyła rewolucyjną przywódczynią (wizerunek upowszechniany w latachsiedemdziesiątych przez lewicowych działaczy peronizmu); dla wieluinnych była quasi-świętą, dla której budowano ołtarze i której staranniezabalsamowane ciało kolejne re\
imy musiały ukrywać.W oczach wieluArgentyńczyków z klasy wy\
szej była mściwą parweniuszką i seksualnąmanipulantką.W chwili śmierci była zapewne najpotę\
niejszą kobietąna świecie67.Inne czasy, inne miejsca253Ocenianie latynoamerykańskich dyktatur przez pryzmat faszyzmujest niebezpiecznym przedsięwzięciem intelektualnym.W najgorszymprzypadku mo\
e się okazać, \
e będzie to ćwiczenie bezowocne.W naj-lepszym razie mo\
e wyostrzyć nasze wyobra\
enie o klasycznym faszy-zmie.Dla właściwego porównania nale\
y rozró\
nić między ró\
nymipoziomami podobieństwa i zró\
nicowania.Podobieństwa odnajdu-jemy w mechanizmach sprawowania władzy, w sposobie uprawianiapropagandy i manipulowania obrazem i od czasu do czasu w zapo\
y-czeniu rozwiązań politycznych, jak na przykład korporacyjnej organi-zacji gospodarki.Ró\
nice stają się bardziej oczywiste, kiedy bada sięspołeczne i polityczne warunki i relacje owych re\
imów ze społeczeń-stwem.Skalpele chirurgiczne mogą wyglądać podobnie, ale w AmeryceA
acińskiej operowano na innym ciele ni\
w Europie.Obaj, Vargas i Peron, przejęli władzę raczej od oligarchii, a nie odz
le funkcjonujących demokracji i obaj następnie poszerzyli politycznąpartycypację.Rządzili nad częściowo tylko uformowanymi narodamii starali się połączyć w jednym państwie narodowym podzielone spo-łeczności i wichrzycielskich lokalnych bossów, podczas gdy klasycznidyktatorzy faszystowscy rządzili ju\
istniejącymi państwami narodo-wymi, które obsesyjnie bały się zagro\
eń dla swojej jedności, energiii pozycji.Hitlerowska wizja doskonałych Niemiec skalanych przez ko-munistów i śydów (stanowiących w jego umyśle jedno i to samo) miałaswoją paralelę w brazylijskich integralistach i argentyńskich nacjona-listach, ale Vargas i Peron marginalizowali ich i budzili ich niepokójswoim populizmem68.Ani Vargas, ani Peron nie zamierzali wzywaćdo eksterminacji jakiejś grupy.Ich policje, chocia\
ostre i pozbawionekontroli, karały raczej indywidualnych wrogów, ni\
eliminowały całekategorie, jak czyniła SS Hitlera.Mniej mordercze wysiłki Mussolinie-go w celu stworzenia nowoczesnych Włochów godnych rzymskościtworzą bli\
szą paralelę, ale Mussolini był tak samo jak Hitler nastawio-ny na prowadzenie ekspansywnej wojny, a tego rodzaju zamiary byłycałkowicie obce Vargasowi i Peronowi.Podsumowując, podobieństwa to sprawa narzędzi i instrumentówzapo\
yczonych w okresie apogeum faszyzmu, podczas gdy ró\
nicekoncentrują się wokół bardziej podstawowych spraw struktury, funk-254Inne czasy, inne miejscacji i relacji ze społeczeństwem [ Pobierz całość w formacie PDF ]