[ Pobierz całość w formacie PDF ]
." " "Zima była porą przeziębień i grypy.Przez jakiś czas poma�gałam innym zakonnicom, kiedy chorowały, a potem samazapadłam na jakąś tajemniczą dolegliwość.Dostałam tak wy�sokiej gorączki, że przydzielono mi siostrę, która miała nademną czuwać i podawać mi o określonej porze lekarstwa.By�ła to młoda zakonnica najwyraz
niej pochłonięta czymś in�nym niż to chwilowe zajęcie.Miałam oczy zamknięte, ale wy�czuwałam jej niepokój.W końcu przemówiła.- Niech siostra posłucha - zwróciła się do mnie poważnie -czy może siostra sama zażyć te tabletki? - tu wymieniła porę.Majaczyłam, ale uznałam, że poradzę sobie z tabletkamizgodnie z instrukcją.Po jakimś czasie nie miałam jednak po�jęcia, co zażyłam, a czego nie.Czy połknęłam te tabletki, czytylko to sobie wyobraziłam? I o której miałam je zażyć? Po�stanowiłam zażyć tabletki, które leżały przygotowane na tale�rzyku.Kiedy moja opiekunka wróciła, przeraziła się.Wybie�gła znowu, bardzo poruszona, a ja natychmiast zasnęłam.Obudziłam się, jak mi się zdawało, w środku nocy, musia�łam iść do toalety.Było ciemno, choć oko wykol.Nic nie wi�działam, ale wiedziałam, którędy iść, więc po omacku opuści�łam dormitorium i korytarzem przeszłam do toalety.Próbowałam włączyć światło, ale światła nie było.Poszłamdalej, ale znowu nie miałam szczęścia.Założyłam, że widocz�nie jest jakaś awaria prądu albo wszystkie żarówki się prze�paliły.Udało mi się skorzystać z toalety, dotarłam jakoś dołóżka i zasnęłam znowu.Mój świat był czarny jak smoła, alezorientowałam się, że jest już dzień, bo wokół mnie hałaso�wały siostry.Niezależnie od tego, co to były za tabletki, ośle�płam po nich.Ktoś przyszedł zapytać, jak je zażywałam, zbeształ mnie zagłupotę i zostawił w spokoju.Nie miałam pojęcia, czy odzy�skam wzrok czy nie, i z dziwną rezygnacją myślałam o tym, comoże mnie czekać.Przez wiele dni budziłam się w ciemno�ściach i sprawdzałam, co słyszę, by zorientować się, czy jestdzień czy noc.Aż wreszcie pewnego ranka zobaczyłam znowu na oczywyblakły świat.Zaczynałam przychodzić do siebie.Prosiłamo drobne prace, które mogłam wykonywać w łóżku podczasrekonwalescencji, jak obieranie ziemniaków, jabłek czy łu�skanie grochu.Zdumiewające cieplarnie produkowały jarzy�ny przez cały rok.Siostra, która popełniła błąd, przyszła przeprosić, co byłojej obowiązkiem, i na tym się sprawa skończyła.W sumie cie�szyłam się swoją chorobą, bo dała mi wytchnienie od co�dziennej rutyny.Znowu dostałam silnego zatwardzenia, podobnie jak nie�gdyś w Australii, kiedy byłam nowicjuszka.Tym razem środ�ki przeczyszczające nie zadziałały, więc podano mi duży ku�bek bardzo słodkiej herbaty i kazano położyć się na boku nastole w infirmerii, z odsłoniętymi pośladkami.Infirmariuszka popatrzyła na mnie, jakby zastanawiała się,czy wiem, jak się to wszystko skończy, ale reguła milczenianajwyraz
niej nie pozwalała jej na żadne wyjaśnienia.Włoży�ła rękawiczki, zanurzyła rękę w słoiku z wazeliną i podeszłado mnie tak, jakby trzymała naładowaną broń.Przyglądałamsię jej twarzy podczas całej operacji: nie patrzyła na to, co ro�bi, obserwowała mnie jednak, a wyraz jej twarzy niczego niezdradzał.Kiedy ta strategia zaczęła działać, poczułam w końcuobrzydliwe objawy ulgi, ale dopiero po chwili polecono mi," żebym usiadła na sedes.Doszłam do wniosku, że lepiej daćsobie spokój z pokutnym soleniem herbaty, a zamiast tegomocno ją słodzić.Póz
niej tego samego roku zatrzymał mi się okres.Niemartwiłam się tym, bo przeżyłam podobną przerwę jako po-stulantka w klasztorze Genazzano.Klęcząc przy fotelu wie�lebnej matki Winifred i podnosząc oczy na jej szeroką twarz,nieśmiało poruszyłam temat, który mnie niepokoił.- Wielebna matko - zaczęłam nieśmiało - od czterechmiesięcy nie miałam okresu.Ciało matki zakołysało się w fotelu, a potem odparła z ca�łym przekonaniem człowieka, który wprowadza cię w błąd:- To absolutnie nic nie znaczy, siostro Carlo.Ale siostry w Stella Maris potraktowały sprawę zupełnieinaczej!Matka Mary John zareagowała na doniesienie siostry ma-gazynierki, że od pięciu miesięcy nie pobierałam podpasek,wzywając mnie do swojego gabinetu.Tam obydwie z magazy-nierką wypytywały, co robiłam.- Dokąd siostra chodziła?Dokąd chodziłam? Nigdzie specjalnie nie chodziłam.Prze�słuchujące mnie zakonnice przyglądały mi się bacznie.At�mosfera była pełna napięcia.Matka Mary John w końcu wyraziła się bardziej precy�zyjnie.- Czy bywałaś w ogóle we wsi, siostro?- Nie, nie bywałam we wsi.Wcale.Dlaczego?Chyba poczuły ulgę i przekazały mnie infirmariuszce, któ�ra oceniła, że cierpię na brak żelaza i dała mi jakieś tabletki.Po krótkim czasie okresy wróciły i  wszystko było dobrze".Minęły lata, zanim zrozumiałam, z jakiego powodu tak sięniepokoiły: zastanawiały się, czy nie jestem w ciążył Był to nie�dorzeczny pomysł, ale uśmiechnęłam się, myśląc o implika�cjach - domyślałam się, że jeżeli mnie podejrzewały, to cośtakiego musiało się kiedyś zdarzyć.Przyszła wiosna [ Pobierz całość w formacie PDF ]