Robert Graves Żona Pana Miltona

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zara popatrzyła na mnie bezczelnie i powiada: Powiem, komu mi sięspodoba, bo jeśli jesteś naprawdę odrodzona duchowo, będziesz silna w Panu iotwarcie wyznasz swoją nową wiarę, mnie zaś przebaczysz, cokolwiek bymuczyniła przeciw tobie.A co się tyczy uduszenia mnie, to jakże możesz żywićnadzieję na zbawienie, stając się morderczynią własnej siostry?. Nikomu nic do tego - odpowiedziałam.- Pilnuj dziś swego języka, Zara,inaczej wydasz wyrok sama na siebie i zginiesz marnie tej nocy.Na tym się rozstałyśmy i poszłam do swoich codziennych zajęć w kurniku iw mleczarni.O jedenastej Trunco wywołała mnie z mleczarni.Widać było, że płakała, anad jednym okiem miała siniaka.Pełna trwogi i zadyszana wołała: Ach, mojedziecko drogie, pani matka wzywa cię natychmiast do małej bawialni. Co się stało, kochana Trunco? , zapytałam.Odpowiedziała mi: Nasz wielebny drwal Lukę przyszedł do twego ojca, domałej bawialni, ze skargą na ciebie, nie wiem jaką, ale w ręku niósł stłuczonąlatarkę, a za nim wlókł się kościelny, Ned, sprowadzony chyba na świadka.Nieśmiałam słuchać pod drzwiami, bo rządca czekał, by mówić z twoimczcigodnym ojcem.Dopilnowałam jednak, aby i on nie słuchał.Niedługo wiecodszedł.Twój ojciec kazał zawołać twoją matkę.Przyszła z kuchni i potemsłyszałam z pokoju głośną sprzeczkę, w której górował głos twojej matki.Naglepani matka wypadła z pokoju i zaczęła krzyczeć, żeby przyszła Zara, która teżwnet przybiegła.Wtedy usłyszałam jeszcze głośniejszą sprzeczkę, odgłosy biciai piski Zary, a potem jeszcze głos proboszcza wykrzykującego i głuszącegotamtych.Po tym wszystkim pani matka wyszła znowu i, nieprzytomna z furii,wyśledziła mnie czającą się w przejściu, więc podbiegła do mnie z pięściami iuderzyła mnie w oko za podsłuchiwanie.Przysyła mnie teraz �po tę bezwstydnąladacznicę, Marie, swoją córkę�.Obtarłam ręce z serwatki i zdjęłam fartuch.Składałam go starannie,rozmyślając nad tym, co mi wypada powiedzieć.Wyszłam bez pośpiechu, zbeczącą Trunco na piętach.Nie miałam grzechu na sumieniu i nie lękałam sięnikogo, nawet matki, chociaż mogłam się od niej spodziewać takiego laniarózgą z ostrokrzewu, o jakim mi się jeszcze nie śniło.Kiedy przechodziłamprzez jadalnię i zbliżałam się do drzwi małej bawialni, zdawało mi się, że słyszęMuna szepczącego mi cicho do ucha: Nas dwoje, kochanie, nas dwoje! Alfa iMun, i Marie, i Omega.Nic na świecie nie może nam wyrządzić krzywdy aniżadnej szkody, gdy jesteśmy połączeni duchowo i zjednoczeni, serce z sercem.Ten glos cudownie mnie pokrzepił.Westchnęłam głęboko, pchnęłam drzwi iweszłam.Pierwsza odezwała się matka.Przyjemnie mnie zaskoczyło - po tym, comówiła Trunco i czego się spodziewałam - że przemawiała do mnie słodko iczule.Rychło pojęłam, że mimo całego gniewu uważa ona za swój macierzyńskiobowiązek bronić mnie przeciw oskarżeniom jako niewinną ofiarę, nawetgdybym była przyłapana na gorącym uczynku.Bo nie wiem jak w innychhrabstwach, ale u nas żaden dżentelmen nie wezmie za żonę dziewczyny, któranie jest dziewicą, i nawet największy posag nic tu nie poradzi.Matka trochę się zaśmiała, choć jej śmiech był wymuszony, i powiada: Marie, moje kochanie, oto nasz nowy duchowny przyszedł do twego ojca zjakąś niedorzeczną, do niczego niepodobną plotką i śmie cię nazywaćladacznicą!.Na takie dictum odzyskałam śmiałość i z miejsca odrzekłam: W Piśmieświętym dwóch starców złożyło taką samą skargę przeciw Zuzannie i, jak sięokazało, równie kłamliwą.Po furii, z jaką mnie potraktował dzisiejszego ranka,nie dziwię się wcale, że ten hultaj jest dość bezwstydny, aby przyjść do was ztaką gadką.Pani matko, miałam dość miłości chrześcijańskiej, by nie składaćskargi na niego, ale skoro on się chce osłonić rzucaniem fałszywych oskarżeń, toja muszę wam powiedzieć, jak było.Obudziwszy się dziś wcześniej niżzazwyczaj, poczułam niezwykłą chęć, by pójść do kościoła.Narzuciłam ubraniei zeszłam na dół, a potem dalej na podwórze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne