[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na-suwał się jeden oczywisty wniosek: to, \
e władze amerykańskie nie chciały wysłać na Anuręsłynnego oddziału Fok, wypływało zapewne z zastrze\
eń natury politycznej, ale nie tylko.Wypływało równie\
z faktu, \
e ewakuacja Novaka miała naprawdę nikłe szanse na sukces.Współpracownicy Marty Lang dobrze o tym wiedzieli.Widział to po ich twarzach: pro-sili go o zorganizowanie i przeprowadzenie misji od samego początku skazanej na niepowo-dzenie.Mo\
e \
adne z nich nie chciało powiedzieć o tym szefowej? A mo\
e Marta po prostunie chciała przyjąć tego do wiadomości? Peter Novak był dla niej człowiekiem;, za któregowarto umrzeć.Oddałaby za niego \
ycie, a ludzie tacy jak ona chętnie szermowali \
yciem in-nych.A przecie\
Amerykanie często ginęli w pościgu za iluzorycznymi, śmiechu wartymi ce-lami: dziesięć razy odbudowywali most na Dak Nghe, doskonale wiedząc, \
e przed wscho-dem słońca most zostanie po raz dziesiąty zburzony.Tak, Peter Novak był wielkim człowie-kiem.Wielu zawdzięczało mu \
ycie.I chocia\
Janson próbował się do tego nie przyznawać,nale\
ał do nich i on.Skoro nikt nie chciał się nara\
ać dla ratowania tego słynnego apostoła oświecenia,czym\
e były idee pokoju i demokracji, którym Novak poświęcił \
ycie? Ekstremiści wyszy-dzali mieszkańców Zachodu za ich lekcewa\
ący stosunek do spraw duchowych, ale czy wswoim ciągłym pościgu ekstremizm sam w sobie nie przeczył moralności? Gzy to właśnie nieta myśl zmusiła Jansona do porzucenia słu\
by?Paul wyprostował się, nagle i gwałtownie.Istniał sposób - być mo\
e.- Będziemy potrzebowali samolotu, łodzi, ale przede wszystkim odpowiednich ludzi.-Zmienił mu się głos.Przedtem był to głos człowieka zbierającego informacje, teraz dowódcy.Wstał i przez chwilę chodził bez słowa tam i z powrotem.Tak, o powodzeniu operacji zade-cyduje nie sprzęt, tylko ludzie.Marta Lang popatrzyła z nadzieją na członków swojego zespołu.Nastrój rezygnacji mi-nął, przynajmniej chwilowo.- Odpowiednich, czyli najlepszych, najwybitniejszych specjalistów w tej dziedzinie -wyjaśnił Paul.- Nie ma czasu na ćwiczenia.To muszą być ludzie, którzy ju\
ze sobą praco-wali, którzy współpracowali ze mną, ludzie, którym mogę zaufać.- Przed oczyma prze-30mknął mu rząd twarzy, jak zdjęcia z policyjnych akt.Ka\
dÄ… kandydaturÄ™ starannie rozwa\
ył,po kolei je odrzucając, a\
zostały tylko cztery.Ka\
demu z tych łudzi mógłby powierzyć swo-je \
ycie - ka\
dy z nich zawdzięczał \
ycie jemu i ka\
dy gotów był ten dług spłacić.Poza tymtak się składało, \
e wszyscy byli obcokrajowcami.Ci z Departamentu Stanu mogli spać spo-kojnie.Sporządził listę nazwisk i wręczył ją Marcie.Czterech mę\
czyzn z czterech ró\
nychkrajów świata.Nagle grzmotnął ręką w stół.- Chryste! - zawołał.- Co się ze mną dzieje? Proszę skreślić z listy ostatnie nazwisko.Sean Hannessy.- Nie \
yje?- Wprost przeciwnie: siedzi.W więzieniu Jej Królewskiej Mości w WormwoodScrubs.Kilka miesięcy temu oskar\
ono go o przemyt broni.PodejrzewajÄ… go o przynale\
nośćdo IRA.- A jest z IRA?- Nie.Skończył z tym, mając szesnaście lat, mimo to policja nie zniszczyła jego akt.Nie podano tego oficjalnie, ale w chwili zatrzymania pracował dla spółki Sandline.On i jegoludzie mieli dopilnować, \
eby Demokratyczna Republika Konga nie przeszkadzała firmie wwydobywaniu kolumbitu.- I jest zdecydowanie najlepszym kandydatem do funkcji, którą chce mu pan powie-rzyć?- Skłamałbym, mówiąc, \
e jest inaczej.Marta podniosła słuchawkę i wystukała kilka numerów na czymś, co wyglądało jak pła-ska konsoleta.- Marta Lang.Proszę o weryfikację.Upłynęło sześćdziesiąt sekund, pełna minuta.W końcu powiedziała:- Z sir Richardem, poproszę.- Numer, który wybrała, był na pewno numerem ściśle za-strze\
onym; ten, kto odebrał telefon, nie musiał nawet pytać, czy sprawa jest pilna.Weryfika-cja polegała niewątpliwie na porównaniu zarówno wzorca zapisu głosu, jak i na analizie sy-gnatury telefonicznej Amerykańskiego Narodowego Instytutu Normalizacji, przyznawanejindywidualnie ka\
dej linii telefonicznej w Stanach Zjednoczonych, tak\
e wszystkim łączomsatelitarnym.- Sir Richard? - rzuciła nieco mniej chłodnym głosem. Dzwonię w sprawie więz
nianazwiskiem Sean, S-e-a-n, Hennessy, podwójne  n", podwójne  s".Mniej więcej przed trze-ma miesiącami zatrzymano go pod zarzutem przemytu broni i przynale\
ności do IRA.Status:oskar\
ony, jeszcze nie skazany; czeka na proces.- Zerknęła na Jansona.Ten bez słowa skinąłgłową.- Musimy go natychmiast uwolnić i wsadzić na pokład.- Zawiesiła głos i nagle zmie-niła zdanie.- Na Gatwick czeka nasz samolot.Proszę go tam odwiez
ć i w ciągu najbli\
szychczterdziestu pięciu minut powiadomić mnie, czy pan Hennessy jest ju\
na pokładzie.Zdziwiony Janson tylko pokręcił głową. Sir Richard" to na pewno Richard Whitehead,dyrektor brytyjskich słu\
b specjalnych.Ale najbardziej zaimponował mu chłodny, rozkazują-cy ton głosu Marty.Whitehead miał oddzwonić nie po to, \
eby poinformować, czy prośba zo-stanie spełniona, tylko kiedy.Jako najbli\
sza współpracownica Novaka Marta była zapewnedobrze znana w najbardziej elitarnych kręgach politycznych świata.Jego, Jansona, niepokoiłaprzewaga militarno-strategiczna tych z Anury, ale ludzie Petera Novaka te\
mieli swoje doj-ścia.Podziwiał równie\
jej instynktowny szacunek dla tajności operacyjnej misji, którą wła-śnie organizowali.Nie podała rozmówcy współrzędnych punktu docelowego: kapitan czeka-jącego na Gatwick samolotu mógł przekazać wie\
y jedynie ogólny plan lotu.Dopiero po31przekroczeniu granic międzynarodowej przestrzeni powietrznej miał poznać ustalone przezJansona miejsca spotkania: Nikobary.Skończywszy z jedynym, zajął się drugim i wraz ze współpracownikiem Marty Lang,Geraldem Hochschildem, zaczął przeglądać listę niezbędnego sprzętu wojskowego.Wygląda-ło na to, \
e Hochschild jest ich oficerem logistycznym.Zamiast odpowiadać na pytania  tak"lub  nie", na ka\
de odpowiadał godzinami: dwanaście, cztery, dwadzieścia, dwadzieścia czte-ry.Był to czas potrzebny do zlokalizowania i przewiezienia tego czy innego sprzętu na archi-pelag.Chryste, myślał Paul, to a\
za łatwe.I nagle zrozumiał, dlaczego.Podczas gdy organi-zacje zajmujące się prawami człowieka odbywały niezliczone konferencje, \
eby omówić pro-blem przemytu ręcznej broni palnej w Sierra Leone czy handlu śmigłowcami szturmowymi wKazachstanie, fundacja Novaka znalazła bardziej bezpośredni sposób oczyszczenia rynku ztych jak\
e niebezpiecznych towarów: po prostu je skupowała.Ilekroć jakiś kraj zaprzestawałprodukcji danego modelu karabinu czy czołgu, do akcji wkraczała Fundacja Wolność: wyku-pywała i magazynowała to, co pozostało, następnie oddawała broń na złom lub -jak choćby wwypadku czołgów czy transporterów opancerzonych - przerabiała i dostosowywała ją do ce-lów cywilnych.Pół godziny póz
niej na płaskiej konsolecie zamrugało zielone światełko i Marta Langponownie podniosła słuchawkę.- Jest ju\
w drodze? - Słuchała przez chwilę i odrzekła: - Aha, w takim razie odleci zaniecałą godzinę.Jesteś niezastąpiony, Richardzie - dodała łagodniejszym tonem.- Naprawdębardzo to doceniamy.Nie zapomnij uściskać ode mnie Gillian, dobrze? Szkoda, \
e nie byli-ście w tym roku w Davos.Bardzo nam was brakowało.Ale Peter natarł za to uszu pani pre-mier! Tak.Tak.Niedługo się spotkamy, jak zwykle.Ta kobieta musi bywać tu i ówdzie, pomyślał z podziwem Janson [ Pobierz całość w formacie PDF ]