Rodriques Dos Santos Jose R Kodeks 632

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gość rozpoznał ulicę Shonei Halakhot i szu-kał numeru domu.Obok dzwonka umieszczona była pozłacana ta-bliczka z napisem w języku hebrajskim, poniżej którego widniałanazwa po angielsku, małymi literami: The Kabbalah Jewish QuarterCenter.Nacisnął czarny guzik i usłyszał dochodzące od wewnątrzbrzęczenie.Nasłuchiwał zbliżających się kroków.Drzwi się otworzyły348i wyjrzał zza nich młody, ogolony chłopak w okrągłych okularach,spoglądając pytająco na przybysza. Boker tov rzekł młodzieniec, mówiąc po hebrajsku dzieńdobry i służąc pomocą. Ma uchal laasot lemaancha? Shalom odparł Tom�s.Zajrzał do notesu w poszukiwaniuzdania, które przygotował w hotelu, wyjaśniającego, że nie mówi poherbajsku. Ee.eineni yode'a ivrit. Spojrzał na młodego %7łyda,sprawdzając, czy został zrozumiany. Do you speak English? Ani lo mevin anglit odpowiedział chłopak.Portugalczyk spojrzał na niego uważnie, zastanawiając się nadsposobem rozwiązania problemu. Ee.Solomon.ee. wyjąkał, usiłując spytać o rabina, z któ-rym umówił się na spotkanie. Rabi Solomon Ben-Porat? Ah, ken potwierdził Izraelita, otwierając drzwi i zapraszającgo do środka. Be 'vakasha!Młody gospodarz zabrał go do małej, dosyć skromnie urządzonejsali, wydał z siebie krótkie slach li, prosząc gestem, by gość poczekał.Pochylił się w ukłonie i zniknął w korytarzu.Noronha usiadł na ka-napie i przyglądał się pomieszczeniu.Meble wykonane były z ciem-nego drewna, a ściany zawieszono obrazami z hebrajskimi tekstami z pewnością były to cytaty ze Starego Testamentu.W powietrzuunosiła się woń kamfory i starego papieru wymieszana z kwaśnymodorem wosku i lakieru.Małe okno wychodziło na ulicę, a przez za-słony przenikało jedynie rozproszone światło, wystarczające jednakna to, by dostrzec w jego smudze krążące w powietrzu drobinki ku-rzu.Kilka minut pózniej profesor usłyszał zbliżające się głosy.Wdrzwiach pokoju pojawił się krępy mężczyzna.Sprawiał wrażenieenergicznego pomimo swoich około siedemdziesięciu lat.Miał nasobie bawełniany talit w fioletowe pasy z białymi i błękitnymi frędz-lami na końcach strój, którego najwyrazniej nie zdjął od poranne-go shacharit.Jego siwa, talmudyczna broda przypominała ZwiętegoMikołaja lub asyryjskiego króla.Na czubku łysej głowy nosił czarnąaksamitką jarmułkę. Shalom aleichem powitał gościa, wyciągając do niegouprzejmie dłoń. Jestem rabin Solomon Ben-Porat powiedział349łamanym angielskim z wyraznym hebrajskim akcentem. Z kimmam przyjemność? Jestem profesor Tom�s Noronha z Lizbony. Ach, profesor Noronha! wykrzyknął serdecznie.%7ływo uści-snęli sobie ręce.Portugalczyk zauważył, że rabin miał pulchną dłoń,ale jego uścisk był silny, prawie miażdżący. Na 'im le 'hakir otcha! Słucham? Miło mi pana poznać powtórzył, tym razem po angielsku.Czy miał pan dobrą podróż? Tak, dobrą.Rabin gestem poprosił, by przybysz podążył za nim, i poprowadziłgo korytarzem do innego pokoju, mówiąc o cudzie, jakim obecnie sąsamoloty, te fantastyczne wynalazki, które pozwalają na przemiesz-czanie się o wiele szybsze niż synogarlica Noego.Poruszał się z pew-ną trudnością, balansując ogromnym ciałem.Szli tak powoli, że zaję-ło im to trochę czasu.W końcu korytarza znajdowała się sala przy-pominająca bibliotekę, z wielkim dębowym stołem na środku.Go-spodarz poprosił Tomasa, by usiadł na jednym z ustawionych wokółkrzeseł.On sam zajął miejsce po przeciwnej stronie stołu. To nasza sala konferencyjna wyjaśnił zachrypniętym, głu-chym głosem.Miał gardłowy akcent i przeciągał głoskę r.W jegoangielskim wyraznie wyczuwało się hebrajskie naleciałości.Wyraże-nie meeting room brzmiało w jego ustach meeting rrroom. Napijesię pan czegoś? Nie, dziękuję. Nawet wody? Dobrze.proszę o wodę.Solomon spojrzał w kierunku drzwi. Chaim zawołał. Ma 'im.Po kilku chwilach pojawił się inny mężczyzna z dzbankiem wody idwiema szklankami na niewielkiej tacy.Miał około trzydziestu pięciulat.Chudy, z długą, ciemną brodą i brązowymi, kręconymi włosami.Na głowie nosił myckę z dzianiny.Wszedł do pokoju i postawił tacęna stole. To jest Chaim Nassi przedstawił go rabin.Roześmiał się.Król żydowski.350Tom�s i Chaim wymienili powitalne shalom i uścisk dłoni. To pan jest profesorem z Lizbony? zapytał Nassi po angiel-sku. Tak. Ach.! wykrzyknął.Wydawało się, że chciał jeszcze coś do-dać, ale się powstrzymał. Doskonale. Nasz Chaim pochodzi z Portugalii wyjaśnił Solomon Ben-Porat. Prawda, Chaim? Tak odpowiedział młodzieniec, pochylając skromnie głowę. Ach tak? zdziwił się Noronha. %7łyd portugalski? Tak potwierdził tamten. Moja rodzina to sefardyjscy %7ły-dzi. Czy wie pan, kto to Sefardyta? zapytał rabin. Nie. To %7łyd z Półwyspu Iberyjskiego. Aha, Sefardyjczyk. Tak.Sefardyci czy Sefardyjczycy, na to samo wychodzi.Wzruszył ramionami. %7łydzi sefardyjscy zostali wypędzeni z Półwy-spu Iberyjskiego gdzieś około pięć tysięcy dwieście pięćdziesiątegoroku. Pięć tysięcy dwieście pięćdziesiątego? zapytał, nie rozumie-jąc, Tom�s [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne