[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Raley ruszył w kierunku tej grupy.George zobaczył go i wyszedł munaprzeciw.Jego uśmiech był szeroki i szczery, głos głęboki i donośny. Raley Gannon we własnej osobie, jednak mi się nie wydawało!Widziałem cię w kaplicy, stary! Jezu Chryste, kiedy widzieliśmy się ostatniraz? Pięć lat temu.Witaj, George.Postanowił wejść w narzuconą przez McGowana rolę i mocno uścisnąłwyciągniętą ku niemu rękę.George poklepał go po plecach i zmierzyłuważnym wzrokiem. Dobrze wyglądasz, Raley! Nadal w formie! Masz kilka siwych włosów,ale poza tym ekstra! Dzięki. A ja?  George znacząco położył rękę na brzuchu. Cóż, przybyło miparę kilo.Raley nie zamierzał tego komentować.Nie ulegało wątpliwości, żeMcGowanowi rzeczywiście przybyło parę kilo, a raczej więcej niż parę. Ożeniłem się. Słyszałem. Odszedłem z policji i zacząłem pracować dla teścia.Raley pokiwałgłową.To także nie było dla niego nowiną.312RLT Wiesz, że mój ojciec pracował dla Lesa do ostatniego dnia  ciągnąłGeorge. Myślałem, że małżeństwo z córką szefa zapewni mi pewneprzywileje, ale bynajmniej.Szturchnął Raleya w ramię i roześmiał się, ale jego śmiech zabrzmiałnieszczerze.Spod maski sztucznej wesołości wyzierało zdenerwowanie.Cochwilę oblizywał wargi i rozglądał się dookoła.Nie był zadowolony z tegospotkania, co tylko utwierdziło Raleya w przekonaniu, że George ma powodydo niepokoju.Czyżby doniesiono mu, że Britt Shelley najprawdopodobniejznajduje się w leśnym domku Raleya, a nie na dnie rzeki, zgodnie zwcześniejszymi założeniami? No, dosyć już o mnie  powiedział McGowan. Co teraz porabiasz,Raley? Cóż, dziś biorę udział w pogrzebie.Wesołość George'a pękła niczym przekłuty balon.Jego twarz,pozbawiona błysku dużych, białych zębów, zyskała ciężki wyraz, policzkiopadły, poznaczone głębokimi bruzdami sygnalizującymi skrywaneniezadowolenie z życia i skłonność do używek.George spojrzał na stojący przed kaplicą karawan. Cholerna sprawa, co?  rzucił. Uhmmm. Kompletny szok! Nie miałem pojęcia, że miał raka, a ty? Dowiedziałem się dopiero po tym, jak został zamordowany  odparłRaley.George wyjął chusteczkę z kieszeni spodni i otarł pokrytą kroplami potugórną wargę. Najpierw rak, a potem coś takiego  wymamrotał.313RLTNie spuszczał wzroku z Raleya, jakby chciał wyczuć jego reakcję, lecztwarz Raleya nie zmieniła wyrazu. Ty i Jay długo się przyjaz
niliście. Praktycznie całe życie.Przestaliśmy widywać się pięć lat temu.George przestąpił z nogi na nogę, poruszył ramionami i odchrząknął.Wszystko to były oczywiste oznaki zdenerwowania, które były gliniarzpowinien umiejętnie zamaskować. No, przecież wiesz, jakim babiarzem był Jay. powiedział, celowowymijając jakiekolwiek odniesienie do Suzi Monroe. Mógł przelecieć tysiąclasek i jeszcze nie miałby dosyć.Zawsze węszył za świeżym mięskiem, a natwoją damę od początku miał chętkę.Poza tym wtedy, gdy się spiknęli, ty jużustąpiłeś mu pola. Nie tyle ustąpiłem pola, ile zostałem z niego wykopany.Zniesławiony,zdyskredytowany i wyrzucony z pracy.McGowan nie zdążył odpowiedzieć, ponieważ za jego plecami pojawiłasię Miranda. George?Odwrócił się, wdzięczny za możliwość odwrócenia uwagi Raleya. O, jesteś, kochanie!  Ujął żonę za rękę i przyciągnął do siebie.Miranda miała obcisłą czarną suknię, pantofle na wysokich obcasach,czarny kapelusz z delikatnej słomki o szerokim rondzie i ciemne okulary.%7łałobny strój w luksusowej wersji, pomyślał Raley. Pamiętasz Raleya Gannona?  zapytał George. Stary kumpel Jaya,jeszcze z dzieciństwa. Sławny strażak. Miranda zdjęła okulary. Pamiętam, oczywiście.314RLTRzuciła Raleyowi uśmiech, który sugerował, że ma przed sobą jedynegomężczyznę na ziemi, i to odpowiednio wyposażonego, o czym bardzo pragnęłaby się przekonać. Witaj, Mirando. Gdzie się podziewałeś przez te wszystkie lata? Tu i tam.W żadnym specjalnym miejscu.Jej śmiech był gardłowy iseksowny. Wygląda na to, że było to idealne miejsce!  Na moment zawiesiła głos. Cóż, cieszę się, że cię widzę, szkoda tylko, że akurat w takichokolicznościach.Raley skinął głową. Ale Jay nie chciałby, żebyśmy się smucili, prawda? Na dodatek jest takcholernie gorąco. Przesunęła palcem w dół szyi, jakby chciała zwrócić uwagęna wilgotną od potu skórę tuż nad linią dekoltu.Nie musiała tego robić.%7ładen normalny mężczyzna nie byłby w stanienie zauważyć jej fizycznych zalet. Tata proponuje, żebyśmy wpadli na drinka do klubu  zwróciła się domęża, ani na moment nie odrywając wzroku od Raleya. Z
wietny pomysł!  George otarł twarz chustką. Jedz
z nami, Raley  powiedziała Miranda. Możesz zabrać się zGeorge'em, bo każde z nas przyjechało swoim samochodem. Wsunęła rączkęoprawki okularów do ust i zaczęła ją ssać. Nie odmówisz nam, prawda?Raley zastanawiał się przez chwilę, czy to zaproszenie miało jakiś ukrytysens. Przykro mi, ale nie mogę jechać  odparł. Mam inne plany.315RLT O cholera. Miranda ułożyła wargi w kuszący dzióbek. Wielkaszkoda. Chciałbym jeszcze tylko zamienić parę słów z George'em. Cóż, w takim razie. Musnęła dłonią jego ramię. Miło było mi cięzobaczyć.Nie unikaj nas dobrze? Do zobaczenia  Opuściła rękę i odwróciłasię do George'a. Do zobaczenia za chwilę, skarbie!George i Raley patrzyli, jak szła w stronę ojca, który właśnie żegnał się zgrupą znajomych.Miranda i Les ruszyli w dół zbocza, u którego stóp czekałalśniąca czerwona corvette.George zerknął na Raleya. I jak?  zagadnął. Wydaje mi się, że świetnie się urządziłeś [ Pobierz całość w formacie PDF ]