Damian Dibben Strażnicy historii 01 Nadcišga burza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Ja tu sprzątam cuchnący bałagan historii! - ryknął.- Nie jesteście aż tak głupi, żeby niewiedzieć, czym to się kończy! Dawanie wiedzy masom sprowadza tylko katastrofę i rozkład!Ludzie są zwierzętami i jako takie winni być traktowani.- Z wyjątkiem garstki wybrańców - wtrąciła Topaz z ponurym szyderstwem w głosie.-Ciebie i twoich superbogatych inwestorów.Zeldt zmierzył ją pogardliwym spojrzeniem.Odpowiedział już spokojniejszym tonem.- Ktoś musi sprawować władzę.Niewolnicy nie będą się sami poganiać.- Ale skoro zamierzasz wszystkich zabić - spytał zaintrygowany Charlie - to kimwłaściwie zamierzasz zaludnić swoje obozy koncentracyjne?- Niewolnikami, przecież mówię - odpowiedział Zeldt, wzruszając ramionami.-Wyselekcjonowanymi i sprowadzonymi z wszystkich zakątków ziemi.Będę miał świat do swojejdyspozycji, ponieważ świat stanie się moją własnością.I odbuduję go! Będzie silniejszy i lepszy,niż był kiedykolwiek dotąd.Będzie to cudowne, zapierające dech w piersi dzieło, jakiego historiajeszcze nigdy nie widziała!Mina Schlitz w milczeniu zapakowała bombę zegarową Zeldta z powrotem do skrzynki.Książę wciągnął głęboko powietrze i znów się uspokoił.- A teraz, skoro nie macie więcej pytań& - Ja mam pytanie - przerwał Jake.- Gdzie sąmoi rodzice? - Męczący typ - westchnął Zeldt i odwrócił się do Miny: - Zabierz ich do biblioteki.Niebawem do was dołączę.Książę oddalił się, by porozmawiać z jednym z techników.Tymczasem Jake, Topaz iCharlie zostali poprowadzeni do wyjścia i opuścili laboratorium.- Wasi przyjaciele już na was czekają - oznajmiła Mina, kiedy stanęli przed wejściem podrugiej stronie mostu.- Pomyśleliśmy, że będzie to łaskawy gest z naszej strony, jeżelipozbędziemy się was wszystkich razem.Jeńcy przestąpili próg biblioteki i natychmiast rozpoznali dwie żałosne postacie,czekające na nich w środku.- Nathan! - wykrzyknęła Topaz.- Nie mów, że za mną tęskniłaś! - zawołał Nathan z błyskiem radości w oku, ruszającchwiejnym krokiem w stronę przybranej siostry.Tuż za nim kulił się lękliwie Paolo Cozzo.Pięcioro agentów zbiło się w gromadkę,otoczoną przez strażników.- Charlie, Jake& dobrze widzieć was obu całych i zdrowych - powiedział Nathan, witająckolegów skinieniem głowy.Nagle znieruchomiał, a potem jeszcze raz powoli odwrócił się wstronę Jake a.- Tylko mi nie mów, że sam sobie dobrałeś ten komplet - powiedział, mrużąc oczyi mierząc Jake a badawczym spojrzeniem.- No proszę, co za sylwetka! I dobra robota z tymiwłosami.Stylistyczna metamorfoza podczas światowej katastrofy wymaga szczególnego rodzajuodwagi.Paolo z rezygnacją potrząsnął głową.- Jak on w ogóle może rozmawiać w taki sposób? Jakby nic się nie stało.Zeldt wrócił do biblioteki, niosąc swoją bombę zegarową.Złożył ją na stole i obróciłregał, zamykając za sobą tajne przejście.- Niestety, spieszę się na statek - oznajmił, okrążając grupę więzniów.- Przykro mi tomówić, ale oto nadeszła pora pożegnania.Skinął głową na Minę, a ta podeszła do żelaznych drzwi, przez które dwa dni wcześniejnieszczęsny Friedrich von B�ecke został posłany na spotkanie śmierci.Zakręciła kołemryglowym i obróciła spiżową gałkę w kształcie kłębowiska węży.- Po drugiej stronie tej komnaty znajdują się drzwi.Dokładnie za godzinę otworzą się,wpuszczając was do labiryntu.W labiryncie znajduje się wyjście, przez które można wydostaćsię z zamku.- Wyjście? - ożywił się Paolo.- Naprawdę chce pan nas stąd wypuścić? - Naiwny prostak- prychnął Zeldt, krzywiąc się nieznacznie.- Opowiadam wam o tym nie dlatego, że maciejakąkolwiek szansę, żeby tam dotrzeć, bo to jest absolutnie niemożliwe, ale żeby przedłużyćnieco czekające was wyrafinowane męczarnie.- Och, jakiś ty zmyślny - zadrwił Nathan, zaciągając po amerykańsku.- Dziw doprawdy,że przez tyle lat nie znalazłeś sobie żadnej dziewczyny.Zeldt odwrócił się do Topaz.Wpatrywał się w nią długo, przenikliwym wzrokiem.- Sądzę, że ta zbłąkana duszyczka powinna dołączyć do nas - wyszeptał ze złowróżbnymbłyskiem w oku.Oczy Topaz rozszerzyły się z przerażenia.- Spróbuj tylko ją tknąć! - ryknął Jake, na krótką chwilę wyrywając się strażnikom i łapiącTopaz za rękę.Odwróciła się do niego, szukając kontaktu wzrokowego, jakby chciała mu cośpowiedzieć.Cokolwiek próbowała mu przekazać, w gniewie nie zauważył jej starań.Nathannachylił mu się nad uchem.- Puść ją - wyszeptał.- Przynajmniej ona ma jakieś szanse.Zeldt skinął głową i strażnicy powiedli Jake a, Nathana, Charliego i Paola przezbibliotekę w stronę otwartych żelaznych drzwi.- Jeszcze jedno.- Zeldt zatrzymał ich uniesioną dłonią i dotknął rękawa Jake a.- Pytałeś,chłopcze, gdzie są twoi rodzice&Jake wstrzymał oddech i wbił w księcia przerażony wzrok.- Kiedy już znajdziesz się w labiryncie - ciągnął Zeldt z uśmiechem - rychło wszystkiegosię dowiesz.Lepiej się przygotuj.Jake z furią szarpnął się i rzucił na swojego prześladowcę.Zdążył zacisnąć dłonie nabiałej szyi księcia, ale w tym samym momencie pociemniało mu w oczach z bólu.To strażnikobezwładnił go odbierającym dech ciosem w nerki.- Zabrać ich! - wysyczał Zeldt, gniewnymi ruchami poprawiając sobie kołnierzyk [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne