[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po chwili jeden z funkcjonariuszy KVB zadał Larsowi grzeczne pytanie: Czy zwykle kupuje pan takie czytadła? Mam w domu wszystkie książeczki ze wszystkimi odcinkami tego komiksu, odpierwszego począwszy  odparł Lars.Jego rozmówca uśmiechnął się uprzejmie. Jednak w ciągu ostatniego roku poziom tego komiksu się obniżył  dodał Lars.Zwinął książeczkę w rulonik i wsadził do kieszeni.Póz
niej, gdy z szumem przelatywali ponad dachami Fairfax w wojskowym skoczkubędącym własnością rządu ZSRR, Lars rozwinął komiks i zaczął go przeglądać w męt-nym świetle, które sączyło się z sufitu.Oczywiście nigdy przedtem nie czytał tego śmiecia.Treść okazała się interesująca.Niebieski Głowonogi Człowiek jak trzeba wysadzał budynki, nokautował oszustów, napoczątku zaś i końcu każdego odcinka przeobrażał się w bezbarwnego operatora kom-puterowego Jasona St.Jamesa.To ostatnie również było typowe z powodów ukrytychw mrokach historii komiksu, lecz miało coś wspólnego z dziewczyną Jasona St.Jamesa,Niną Whitecotton, która pisała do rubryki dla smakoszy w  Chronicle  Times , home-ogazety masowo sprzedawanej w całej Zachodniej Afryce.Co ciekawsze, panna Whitecotton była Murzynką.Byli nimi zresztą wszyscy lu-dzie pracujący w wydawnictwach komiksowych, włączając w to samego NiebieskiegoGłowonogiego Człowieka, kiedy ten przybierał ludzką postać stając się Jasonem St.Jamesem.Miejscem akcji każdego odcinka był  duże miasto gdzieś w Ghanie.Komiks przeznaczony był dla czytelników z Afro  Azji.Jakimś trafem za spra-wą ogólnoświatowego autonomicznego systemu dystrybucji,  Niebieski GłowonogiCzłowiek z Tytana pojawił się tu, w Iceland.W drugim odcinku Niebieski Głowonogi Człowiek tracił swoje niezwykłe siły, bopozbawiała go ich obecność meteoru z zulahum, rzadkiego metalu pochodzącego  zukładu Betelgezy.Kompan Niebieskiego Głowonogiego Człowieka, profesor fizykiw Leopoldville, Harry North w samą porę przywrócił mu owe siły, aby bohater mógł86unieszkodliwić potwory z  Agakangi, piątej planety Proximy.Elektroniczne urządze-nie, którym posłużył się North podejrzanie przypominało projekt Larsa oznaczony nu-merem 204.Dziwne, pomyślał Lars czytając dalej.W odcinku trzecim, stanowiącym ostatnią część książeczki, pojawiła się kolejna po-dejrzanie znajoma maszyna, choć Lars nie pamiętał dokładnie numeru odpowiadające-go jej projektu.Maszynę przysposobił do akcji przebiegły pomagier zdążającego zawszew samą porę Harry ego Northa.Niebieski Głowonogi Człowiek znowu zatryumfowal.Tym razem pokonał stwory z szóstej planety Oriomisa.Spełnił dobry uczynek, ponie-waż owe stwory były odrażające.Artysta przeszedł samego siebie. Czy to interesujące?  spytał jeden z funkcjonariuszy KVB.Interesujące o tyle, pomyślał Lars, że pisarz i/lub rysownik skorzystali z usługKACH-u, który wykradł kilka moich najbardziej interesujących pod względem tech-nicznym pomysłów.Ciekawe, czy mógłbym wytoczyć im proces?Chwila była jednak nieodpowiednia.Lars odłożył komiks.Skoczek wylądował na jakimś dachu.Silnik przestał pracować.Otworzyły się drzwii Lars wyszedł z pojazdu. To motel  wyjaśnił jeden z funkcjonariuszy KVB sztucznie bezbłędną angielsz-czyzną. Panna Topczew zajmuje go w całości.Pozbyliśmy się wszystkich i porozsta-wialiśmy straże.Nikt wam nie będzie przeszkadzał. Naprawdę? Poważnie?Człowiek z KVB zastanowił się, rozważając jego pytanie w myślach. W każdej chwili może pan skorzystać z naszej pomocy  rzekł wreszcie. I rzeczjasna może pan dostać kanapki, kawę lub alkohol. A narkotyki?Wszyscy ludzie z KVB spojrzeli na Larsa poważnym, sowim wzrokiem. Biorę narkotyki  wyjaśnił Lars. Myślałem, że KACH wam o tym powiedział.Boże! Biorę je co godzinę! Jakie narkotyki?W pytaniu tym czuło się podejrzliwość, a w każdym razie lekką nieufność. Escalatium  odparł Lars.Zapanowała konsternacja. Ależ, panie Lars! Escalatium jest toksyczne dla mózgu! Nie przeżyłby pan sześciumiesięcy! Biorę również conjorizine  powiedział Lars. To niweluje toksyczność escala-tium.Mieszam oba ze sobą [ Pobierz całość w formacie PDF ]