[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gardan ukląkł powolutku.Bezgłośnie położył miecz i tarczęna ziemi.Wstał powoli i równie powolutku wyciągnął nóż zza pasa.Błyskawicz-nie zrobił krok w przód i zniknął we mgle.Jego ruchy były tak szybkie i płynne,jak ruchy kota znikającego w mroku.Usłyszeli cichy dz
więk i Gardan pojawił sięznowu.Przed Gardanem szamotał się Mroczny Brat.Jedna ogromna, ciemna łapa Gar-dana zakrywała jego usta.Drugim przedramieniem dusił go za gardło.Nawet naułamek sekundy nie mógł puścić Elfa, aby zakłuć go nożem.Gardan zgrzytnąłz bólu zębami.Ciemny stwór rozdarł mu ostrymi i podobnymi do pazurów pa-znokciami rękę.Oczy walczącego rozpaczliwie o powietrze i uwolnienie się Elfawychodziły z orbit.Gardan trzymał go wysoko uniesionego w powietrzu.Krewz rozdzieranego przez stwora przedramienia płynęła strumyczkiem, lecz potężnysierżant nawet nie drgnął.Po chwili ręce i nogi Elfa zwiotczały i zwisł bezwład-nie.Gardan błyskawicznym ruchem ramienia skręcił mu kark i ciemny Elf osunąłsię bezgłośnie na ziemię.Sierżant był potwornie zmęczony.Z trudem łapał powietrze.Obrócił się powo-lutku, ukląkł i wepchnął nóż za pas.Podniósł tarczę i miecz i stanął, podejmującczuwanie.Pug był przejęty jednocześnie i grozą, i podziwem dla sierżanta, jednak podob-nie jak reszta mógł tylko obserwować w milczeniu.Czas mijał powoli.Rozgnie-wane głosy szukających kryjówki uciekinierów oddalały się i cichły.W końcu,jak długie westchnienie ulgi stojących na polanie, zapadła martwa cisza. Minęli nas  szepnął Książę. Poprowadz
cie konie.Ruszamy nawschód.* * *Pug rozejrzał się w mroku.Książę Borric i Arutha prowadzili pochód.Gardanzostał przy boku wyczerpanego magicznym działaniem Kulgana.Tomas masze-166rował bez słowa obok przyjaciela.Spośród pięćdziesięciu gwardzistów, którzywyruszyli z Księciem z Crydee, pozostało trzynastu.Tylko sześć koni przeżyłoten dzień.Kiedy poczynały się chwiać się na nogach, jez
dz
cy, zaciskając usta,szybko skracali zwierzętom męczarnie.Posuwali się z trudem, wspinając się coraz wyżej na wzgórza.Chociaż słońcejuż zaszło, Książę, obawiając się powrotu ścigających, nakazał kontynuowaniemarszu.Szli ostrożnie w trudnym, okrytym mrokiem terenie.Co jakiś czas czerńnocy przerywało rzucone z cicha przekleństwo, kiedy ktoś z idących poślizgnąłsię na oblodzonych skałach.Zziębnięty Pug parł odrętwiały do przodu.Dzień był długi jak wieczność.Nie pamiętał już, kiedy ostatni raz zatrzymali się czy jedli.Jakiś czas temu je-den z żołnierzy podał mu bukłak z wodą, lecz pojedynczy łyk nie wystarczył nadługo.Nabrał w garść śniegu i włożył do ust, lecz roztapiająca się lodowata bre-ja przyniosła niewielką ulgę.Z
nieżyca była coraz większa, lub przynajmniej taksię Pugowi wydawało.Nie widział w ciemności, jak pada, ale płatki uderzały gow twarz częściej i z większą siłą.Robiło się przeraz
liwie zimno i mimo że miałna sobie grubą kapotę, drżał na całym ciele.W mroku rozległ się wyraz
ny szept Księcia. Zatrzymać się.Wątpię, żeby szukali nas po nocy.Odpoczniemy tutaj. Z
nieg zasypie nasze ślady do rana. Usłyszeli gdzieś z przodu szept Aru-thy.Pug opadł na kolana i opatulił się mocniej kapotą.Usłyszał w pobliżu głosTomasa. Pug? Jestem tutaj  odpowiedział po cichu.Tomas opadł ciężko na ziemię koło niego. Chyba już nigdy. powiedział, przerywając i dysząc ciężko  nie ruszęani ręką.ani nogą.Pug jedynie kiwnął głową. %7ładnego ognia. Usłyszeli z ciemności głos Księcia. To za zimna noc na obóz bez ogniska, Wasza Wysokość  powiedziałGardan. Wiem o tym, ale jeżeli ten diabelski pomiot kręci się gdzieś w pobliżu,ogień zwabi ich i ani się obejrzymy, jak z wyciem spadną na nas.Zbijcie sięciasno razem, to nikt nie zamarznie.Wystaw warty i każ reszcie spać.Kiedy tylkozaświta, chciałbym oderwać się od nich jak najdalej.Pug poczuł, jak dookoła cisną się ludzie.Zrobiło się od razu cieplej i chłopiecnie zwracał uwagi na niewygodę.Zapadł wkrótce w nerwową, przerywaną częstodrzemkę, a potem był już świt.167* * *W nocy padły trzy kolejne konie.Ich zamarznięte na sztywno ciała wystawa-ły spod śniegu.Pug wstał.Kręciło mu się w głowie i był cały obolały i sztywny.Trząsł się nieprzytomnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]